Een schrede vooruit.

Amsterdam, 27 Sept. 1895.

Met dankbaarheid mag geconstateerd, dat zeker verschil van meening, dat een korten tijd rees en aanhield over de vraag, als hoedanig we de kinderkens te beschouwen bezitten, in zooverre ze recht op den Kinderdoop hebbeu, allengs zijn scherpte verliest. Of onze manier van voorstelling en uitdrukking dusver mede schuld had aan de ontstane spanning, kunnen we nioeielijk beoordeelen. Natuurlijk is het ons alleen om de zaak te doen, en zijn we te allen tijde bereid, om min gelukkig gekozene uitdrukkingen naar aannemelijker voorslag te verbeteren.

Het was het Methodisme, dat op dit punt in den wortel moest aangetast, en mits de onware beschouwing van het Methodisme over de «kinderkens der geloovigen" maar wijke, en de Gereformeerde beschouwing over het »zaad der kerk" onder ons terugkeere, zijn we volkomen voldaan.

Gaarne voegen we hieraan toe, dat de een tijdlang ondervonden tegenstand ons in het minst niet verbaasd heeft.

Ook zelf toch hebben we jarenlang in de oude Methodistische voorstelling geleefd, en eerst toen bij het licht van dea arbeid onzer vaderen de Gereformeerde voorsteling allengs voor ons opdoemde, hebbeu we de waarheid op dit stuk, die te loor was egaan, weer gegrepen.

Zeer wel kunnen we er dus inkomen, dat vele broederen, die vroeger met ons in geijke dwaling verkeerden, aanvankelijk zekere moeite hadden, om zich te ontworstelen aan hetgeen hun van kiudsaf zoo was voorgesteld, en om weer in te leven in de voorstelling onzer vaderen.

Zelfs mag nimmer vergeten, dat een kerk, die geen tucht oefent, deze waarheid weer ontwortelt, en weer 'met onweerstaanbareu drang in de Methodistische zienswijze terugdrijft.

Die twee stukken: Doop en Tucht, hooren onafscheidelijk bijeen, en het Gereformeerde stelsel wordt terstond onwaar gemaakt, als men ze vaueenscheidt.

Als Gods Verbond bij Doop of Avondmaal ontheiHgd wordt, houdt het op een fundament onzer belijdenis op het stuk der Sacramenten te zijn.

Maar mag het gebeuren, dat onze kerken almeer beide weer gelijkelijk tot hun recht doen komen, dan lijdt het voor ons geen twijfel, of zij die aanvankelijk in de weer opgerakelde voorstelling der Gereformeerden omtrent den Doop iets bedenkelijks vonden, en die er natuurlijk alleen om der conscientie wille tegen reageerden, zullen allengs dezelfde ervaring opdoen, die ons deel was.

Dat wil zeggen, ze zullen almeer de heerlijkheid dezer belijdenis gaan inzien; er de ver reikende beteekenis voor kerk en prediking, voor huisgezin en school van waardeeren; en bovenal ze zal hun een kracht ten goede in de practijk van het leven zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen