Ons menschelijk geslacht.

Een laatste bedenking van Ds. Bos keert zich tegen het zeggen van Dr, K. »dat ons menschelijk geslacht behouden wordt, en dat de verlorenen van den stam van ons geslacht afvallen."

Zijn bezwaar dat deze voorstelling zou kunnen leiden tot onderstelling van een algemeene verzoening, weegt bij ons niet. Heel Nederland weet, wat Dr. K. schreef over het feit, i> dat de genade particulier is". Hoe ter wereld zou iemand Dr. K. dan kunnen verdenken, van de algemeene verzoening te prediken?

Zulkeen ware eenvoudig een lasteraar.

Eerlijk gezegd tegenover iemand die dit aandurfde, staken we ons zwaard terstond op. Met een ridderlijk strijder kruist ge gaarne een lans; maar zulk een strijder zou u eer aan den sluipmoordenaar in het donkere van het woud doen denken.

Daarover dus geen woord meer.

Wel gevoelen we daarentegen het bezwaar van Ds. Bos, dat op tal van plaatsen der Heilige Schrift, en zoo ook in onze Formulieren, gesproken wordt van een vergaderen der geloovigen, en dat»vergaderen der geloovigen" veeleer omgekeerd het beeld geeft, niet van een stam die goed is, maar van eenige takken of twijgen, die afgekapt, en saamgelezen zijn.

Ook geven we hem ten volle toe, dat onze Gereformeerde dogmatiek op dit punt nog nimmer genoegzaam is ingegaan, en de twee met elkaar strijdige denkbeelden van de organische eenheid in het Lichaam van Christus, en van de mechanische hiietnvergadering der geloovigen of verkorenen, nog nimmer heeft verzoend.

De dogmatiek heeft hier metterdaad nog een moeilijk stuk werk te verrichten.

Welnu, door Dr. K. is metterdaad de poging aangewend, om hiervoor een bijdrage te leveren.

Mocht hij dit niet doen?

Stond hem dit niet vrij?

En had Ds. Bos niet moeten beginnen, met althans het bestaan van het aangegeven probleem te erkennen, en te waardeeren wat beproefd was, om dit probleem op te lossen, om dan daarna zijn critiek te geven, en zoo hij kon, een betere oplossing te beproeven ?

Zoo doet de theoloog, die waarlijk de theologische problemen verstaat en er de gegevens voor gewikt en gewogen heeft.

Twee vragen zitten in deze quaestie in.

De uitverkorenen saam vormen één hchaam, dus één organisme. Kan nu een organisme ooit ontstaan door saamvoeging ? En zoo niet, hoe kan dan ooit door vergadering, bij een vergadering, saamlezing of bijeenvoeging van enkele geloovigen de organische eenheid van het Lichaam van Christus tot stand komen?

Dit is de eerste vraag, waarmee dan nog saamhangt; dej neven vraag, hoe de geloovigen van het Oude Verbond in dit Lichaam van Christus inkomen, en organisch deel van dit Lichaam uitmaken, bijaldien er niets plaats heeft dan bijeenbrenging van losse personen.

En de tweede niet minder gewichtige vraag is, of het werk Gods in de schepping van ons menschelijk geslacht te loor gaat, of wel in Christus weer opgericht wordt.

De Schrift leert het laatste. Zie het maar in Ef. i : 10, waar, gelijk ook onze geachte censor weet, anakephalaiosasthai letterlijk beteekent, weer onder één hoofd, d. i. in organisch levensverband, doen uitkomen.

die triom­ Anders ^triomfeert Satan, en feeren moet is God.

Dit gewichtige stuk nu uitlegkundig en dogmatisch uit een te zetten gaat niet in vluchtige polemiek.

Toch zij er hier op gewezen, dat in en sinds Noach het menschelijk geslacht voortleeft.

Dat zal ook Ds, Bos niet ontkennen. Hij zal niet zeggen: In den Zondvloed is het menschelijk geslacht voor altoos verdronken. Neen, hij zal met ons erkennen, dat in de arke het menschelijk geslacht behouden is, en dat de ongeloovigen die verloren gingen toen van het menschelijk geslacht zijn afgesneden.

Dat moet hij wel, anders zou er immers geen menschelijk geslacht meer zijn, en noch hij noch Dr, K. meer tot het menschelijk geslacht behooren.

En geeft hij dit nu toe, ligt hierin dan niet een aanwijzing ook voor de toekomst, en zal dan niet evenzoo in de geredden ten laatsten dage het menschelijk geslacht behouden worden, en zullen niet alle verlorenen worden afgesneden, als eenmaal die groote dag komt, waarvan de Zondvloed ons nog slechts het voorspel bracht ?

Zoo ook, leefde in Christus Davids geslacht niet, ook al vielen alle overige spruiten uit zijn huis af? En was het niet alzoo, dat al het overige wegviel, om in het rijske uit den afgehouwen tronk van Isaï het geslacht des Heeren te doen voortleven!

En ook, is het niet dit, wat er staat, dat het heilige zaad het steunsel zal zijn, ook als de eik en de haageik tot den kalen stam zijn afgehouwen?

Hierbij laten we het voorshands.

Slechts zij ons de opmerking geoorloofd, dat het wel wenschelijk ware, dat bij verdere aanvallen, onze censor zijn bedenldngen meer naar den eisch der theologische problemen voordroeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen