ZENDING.

Volkskerken stichten of de enkelingen bewerken?

Of van mij verwacht zou kunnen worden een beslissing te geven, tusschen dit dilemma, is haast wel niet te denken. Van mij, die van eersten af op dat gebied aanleiding miste om theorieën met elkander te vergelijken of e proeven mede te nemen, en mij terstond in de noodzakelijkheid bevond om de aangeboden gelegenheid praktisch aan te grijpen, en op die wijze allengs meer tot praktikus ben gevormd geworden ?

Toch heeft temidden van den vijftigjarigen arbeid zich ook wel een overtuiging bij mij gevormd ten opzichte van methode, deels door p te merken, op welke verschillende wijzen oor anderen nabij of verre, naar het doel grtreefd werd. Dienvolgens acht ik mij wel ge echtigd, naar den drang mijns harten ten minste ijn gevoelen op dat punt bloot te leggen. at gevoelen behelst vooreerst, dat ik mij zeer el kan neerleggen bij het besluit, waartoe Dr. an Goor komt in hetgene dit Blad van 29 pril 11. uit ZEws. redeneering mededeelt.

Volkskerken te stichten, natuurlijk! (deHeer elf beveelt alle volken tot Zijne discipelen te aken) dat moet het doel zijn. Zou er onder l de arbeiders op het Zendingveld, die aanangen met een kleinen kring van geloovigen, el éen zijn die dat doel niet op het oog heeft ? aar aan te vangen met de massa, rijp en nrijp, tot een gemeente zamen te brengen mijn Doopsgezinde overtuiging nu hier geheel uitengelaten), kan dat leiden tot het stichten an een Kerk, een deel van het Huis des eeren, waar de Heere in wonen en regeeren an? Men begint met een geheel onchristelijk enkbeeld over het Christen zijn in te voeren, en denkbeeld dat terstond wortel maakt en lzoo onuitroeibaar wordt. Wat moet dat uiterken op de gezindheid der leden van de lzoo gestichte Kerk? Rijp en onrijp zal he ltijd blijven, zoolang er nog rijpen onder geonden worden, afgetrokken en verflauwd door en invloed van de menigte. En wanneer die r niet meer zijn? Nog eens, het schijnchristenom, in den aanvang geijkt, wordt niet meer uitgeroeid!

Gansch anders is de gang van zaken bij et stichten van een gemeente van uitgelezenen, eproefde geloovigen, welke tot toonbeeld .dient an wat een Christelijk Kerk moet zijn en lzóó zich allengs uitbreidt. Daar woont de eere reeds van den aanvang af, en, houdt het eloof stand, daar is de zegen des Heeren geis over den arbeid naar buiten onder het geeele volk.

Mij dunkt, indien niet gebrek aan theoreische ervaring mij bedriegt, is hiermede het leit beslist

Pali, Mei 1902.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen