GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Na de rust.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Na de rust.

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Amsterdam, 2 Sept. 1904.

Het vriendelijk woord, dat Christus na de eerste vermoeiende zendingsreis zijnen discipelen toeriep: rust een weinig, heeft beteekenis voor heel ons menschelijk leven

De veer kan niet altoos gespannen zijn De mensch is geen machine, die dag en nacht door arbeidt. God zelf, die na den scheppingsarbeid rustte van zijne werken, heeft den rustdag ingesteld, opdat zijn menschenkind ook in dat opzicht een navolger Gods zou zijn. Er is voor het sociale leven geen rijker zegen dan de sabbath, waarop de last van den arbeid van de moede schou ders wordt afgetild. Waar deze ordinantie Gods geschonden wordt, daar wordt de mensch een slaaf, verarmt de volkswelvaart, vermindert de werkkracht. Terwijl, omgekeerd, wie Gods gebod ook in dit opzicht eert en onderhoudt, daarin grooten loon vindt.

Vooral voor hen, die gestadig met het hoofd hebben te arbeiden, is die rust een dubbele behoefte. De arbeider, die in het zweet zijns aanschijns zijn brood verdient, moge vaak meenen, dat hersenarbeid geen arbeid is, maar het tal van ongelukkigen, die wegens te ingespannen studie geknakt werden in hun zenuwleven en een rampzalig bestaan voortsleepen, bewijst wel het tegendeel. En ge behoeft het gros onzer boerenarbeiders, met hun forsche gestalte, hun door zon en lucht gebruind gelaat slechts te vergelijken met de tengere figuur, de bleeke gelaatskleur, de moeheid van oogopslag, zoo vaak den man van studie eigen, om te gevoelen aan welke zijde de schaal van den arbeid doorbuigt.

Het is daarom zoo uitnemend, dat juist aan deze met geestelijken arbeid bezwaarden een ruimere tijd van rust en krachtsherstel wordt geschonken. Onze vacanties op school dienen ni^t alleen om onzen kinderen de weelde van natuurgenot in den zomer te verzekeren, maar ook opdat zij, die met onderwijs belast zijn, nieuwe kracht kunnen verzamelen. Ons parlement gaat op zomerreces, eer nog de ofificieele sluiting der Kamers geproclameerd is. Onze predikanten genieten hun „vrije Zondagen", en de catechisaties staan stil. En zelfs burgerde van Engeland uit zich allengs ook in onze handelswereld de gewoonte in, om door beursvacantiedagen aan handelsman en klerk een dag van rust te verzekeren.

Na die rust op kerkelijk en politiek gebied, voor school en universiteit, keert men thans met nieuwe kracht en hoogere bezieling aan den arbeid weder. De blik is weer verruimd; menig kwellende zorg wordt lichter gedragen; menig onoverkomelijke hinderpaal blijkt thans bij forscheren aanloop te overwinnen. Het leven tint zich minder mat en droef, - en het oog ziet weer de zonneglansen, die Gods genade uitspreidde op ons pad.

Dankbaar voor den zegen, in die rust ons geschonken, gordt ook onze redactie zich weer aan tot den arbeid. Het werkjaar, dat voor ons ligt, belooft een rijk jaar te zullen worden. In het' verschiet daagt reeds de Synode van Utrecht, waarop menige belangrijke beslissing zal moeten genomen worden, die ook door den arbeid der pers dient voorbereid te worden. En niet minder scherp teekent zich reeds aan den horizon af de electorale worsteling, waarvan de Statenverkiezing in dezen zomer ons het voorspel bood. Scherper dan ooit te voren zal in 1905 de strijd zijn, waarbij de handhaving van ons christelijk volkskarakter de inzet worden zal. Waar socialen en liberalen thans weer de wapenen blank schuren en het//«« de campagne opmaken, zou vadzige rust onzerzijds verraad zijn aan de ons heilige banier.

Zoo wacht ons na de rust een rijke taak.

De taak om in ons kerkelijk leven voort te bouwen op den gelegden grondslag. Een gereformeerde kerk, die niet steeds aan het reformeeren blijft, boet haar eerenaam in. Dankbaar voor de verkregen winst, , blij ven we met Paulus naar de volmaaktheid grijpen, waartoe we ook van Christus geroepen zijn.

En de taak tegenover ons volksleven, om weer hoog en klaar boven alle misleidende leuzen het woord onzes Gods te doen weerklinken: Terug, o Nederland, naar de Wet en de Getuigenis, indien ge een dageraad hebben wilt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 september 1904

De Heraut | 6 Pagina's

Na de rust.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 september 1904

De Heraut | 6 Pagina's