Wat te doen?

Amsterdam, 6 Jan. 1905.

Het plan de campagne van de heeren Lindeboom c.s., dat vjrij onlangs publiek maakten, heeft terecht de verontwaardiging opgewekt van ons kerkelijk publiek.

Die verontwaardiging kwam niet alleen van de zijde der aangevallenen. Ook het Zeeuwsche Kerkblad onder 'redactie van Ds. Littooy sprak zijn afkeuring over dit drijven uit.

Uit verschillende plaatsen gewerd ons de mededeeling, dat bij de onlangs plaats gehad hebbende kerkeraads-verkiezingen dit drijven van de Wachter weer tot allerlei kerkelijke moeilijkheden had geleid. In saamgesmolten kerken, waar eendracht en vertrouwen den pas gelegden band moest bevestigen, werd daardoor bitterheid en tweedracht gezaaid. En wie den vrede van Sion liefheeft, treurt daarover en vraagt wat hiertegen is te doen.”

Het feit, dat hierbij vaak aan beide zijden schuld ligt, ontkennen we niet. Er zijn altijd over en weer heethoofden, die het kerkelijk belang aan partijbelang ondergeschikt maken. En voor hen, die plaatselijk de leiding in handen hebben, is er veel tact en wijsheid noodig, om tusschen beide klippen door te zeilen.

Ernstig gevaar schuilt hier dan ook niet in, zoolang zulk een partijdige actie tot enkele personen beperkt blijft. Maar zoodra zulk een actie door een persorgaan publiek aanbevolen wordt, geheime vergaderingen plaats vinden om deze actie voor te bereiden en te leiden, een bepaald plan de campagne voor heel het land gereed gemaakt wordt, dan draagt de kwaal een enstiger karakter en dient op krachtiger remedie te worden gezonnen.

Nu zullen we de krankheid niet ernstiger voorstellen dan ze is. Onze zetter liet ons een vorig maal van terrorisme spreken waar wij sectarisme schreven. En de opmerking is volkomen terecht gemaakt, dat de breede stroom van ons kerkelijk leven van dit sectarisch drijven afkeerig is en de invloed slechts op de uiterwaarden te bespeuren valt.

Eenige vrees, dat op de a. s. Synode de booze plannen, waarvan het manifest gewaagde, gelukken zullen, hebben we niet. Daarvoor is het vertrouwen in de wijsheid en het vroed beleid onzer kerken te groot. En de historie der voorafgaande Synodes geeft ons goede hope ook voor de Synode die komt.

Maar wel betreuren we het diep, dat door dit drijven in menige kerk onrust gewekt wordt, de school onzer kerken tot strijdleuze gemaakt wordt van een bepaalde partij, en voedsel gegeven wordt aan sectarische groepen die leven van den afval onzer kerken.

Voorzoover deze actie nu uitgaat van personen, die door de kerken met een hoogen post van vertrouwen bekleed zijn, rijst wel de vraag of uit den boezem der kerken niet geprotesteerd behoort te worden tegen zulke handelwijze bij de tot handelen alleen bevoegde autoriteit.

Of de pers hier alleen haar afkeuring uitspreekt, baat niet. De kerken zelve hebben toe te zien, dat de kerkelijke vrede niet wordt gestoord.

Toen onlangs het officieel verslag van de Curatoren der School vooraf werd gegaan door een verre van onpartijdige voorrede van den destijds fungeerenden Rector der school, hebben sommige kerken officieel haar beklag gedaan bij curatoren. Dit middel heeft uitnemend gewerkt. Curatoren hebben terstond besloten, dat voortaan het officieel verslag zonder voorrede van den Rector verschijnen zou. De eenige maatregel, om het kwaad afdoende te verhelpen.

Men ziet hieruit, dat wie den wettigen kerkdijken weg bewandelt, op redres der grieven rekenen kan. Deze weg schijnt ons beter dan in de pers klaagliederen te zingen, die niets aan den toestand veranderen.

Wie meent dat er tot klagen aanleiding is, wende zich ot tot de Curatoren der School of tot de komende Synode.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen