Kerkgebouw te Jogjacarta.

Omtrent den bouw van een kerk te Jogjacarta schrijft Ds. Van Schelven in de Amsterdamsche Kerkbode het volgende.

De Kerk van Amsterdam is bezig een kerkgebouw te zetten te Jogjacarta,

De vrees is niet ongegrond, dat aan deze zaak door vele leden der Kerk niet genoegzaam de aandacht wordt gewijd,

In zekeren zin is dit verstaanbaar.

Jogjacarta is ver weg; en alzoo is de mogelijkheid geheel afgesneden, om óf zelfs eens naar

het werk te gaan zien óf door ooggetuigen er eens iets van te hoeren.

Toch is het feit waar, dat deze bouw aan is.

Reeds vele maanden geleden werd daartoe besloten; en na veel heen en weer schrijven ovr de plannen, het bestek, den te besteden priis en al dergelijke dingen meer, werd ].l. Donderdag in de kerk.raadsvergadenng het oericht gekzen, dat het bou< .en eenen aanvang had genomen.

Zij, die gewoon zijn van de mededeelingen aangaande het in den kerkeraad verhandelde kennis te nemen, hebben zich daarvan m het vorige nummer reeds op de hoogte kunnen stellen. , .

En nu is men te Jogjacarta met ijver aan den gang gegaan.

Wij kunnen dat begrijpen.

Hoe langen tijd heeft men niet vol verwachting naar dat blijde oogenblik uitgezien. Immers is door 's Heeren groote goedheid de medische arbeid der Zending vruchtbaar geble ken voor het groote doel, dat werd beoogd. De betooning van barmhartigheid aan den onder vele en velerlei krankheden lijdenden Javaan is gezegend geworden.

Een weg is gevonden tot het hartj en de prediking van den Christus, in wiens naam de semeente van Christus zich tot dit werk had aangegord, heeft bij niet weinigen onder hen eenen toebereiden bodem gevonden.

Onderwijs werd gevraagd en gegeven; en deze onderwijzing heeft goede vrucht gedragen blijkens de vraag, om te worden gedoopt en toegang te erlangen tot de Tafel des Verbonds.

Van maand tot maand klom het aantal van hen, die plaats zochten onder de bediening van het Woord.

Aanvankelijk bood het hospitaal, waaraan Dr. Scheurer en zijne helpers werkzaam zijn, eene plaats ter vergadering.

Doch na eenigen tijd was de aan te bieden ruimte onvoldoende geworden. Men behielp zich dan met het gebruik van de zaken, waarin de bedden voor de verpleeg den zijn geplaatst.

Dat baarde wel moeite en ongemak; maar men getroostte zich dit ter wille van het doel: den inlander bekend te maken met den gezegenden naam van den Zaligmaker Jezus.

Opeengepakt zat men bij elkander.

Dat heeft wat te beteekenen in deze tropische gewesten.

Maar men kon en mocht toch de deuren niet sluiten voor wie begeerig waren om te hooren.

Het heeft wat te beteekenen, om in een gast huis de kranken met hun bedden en beddekens over te dragen van de ééne zaal naar de andere op den Zaterdagavond, en dan op den Maandagmorgen alles weer op zijn oude plek terug te brengen, eer men weêc het gewone werk kan gaan doen.

Men moet maar eens vragen aan verplegers en verpleegsters in onze ziekenhuizen, hoe zij over zulk eenen telkens terugkeerenrlen arbeid zouden oordeeien.

Men moet maar eens indenken, wat zulks zegt in een huis voor kranken, waar rust en nog eens rust zoo dringend en dringend noodig zijn.

Doch alweer, men getroostte zich dat met het oog op het doel, waar, oor dit geheele werk is ondernomen geworden.

Toch is ook daarvoor eene grens j en geen wonder was het, dat telkens van ginds de bede kwam : wanneer mogen wij nu een gebouw gaan zetten, opzettelijk bestemd voor het werk der prediking ?

En ook was het geen wonder, dat eindelijk de kerkeraad, na overleg met de zusterkerken in Noord HoUan 1, er toe overging, om naar ladië te schrij /en: gaat uwen gang en bouwt; wij zullen zorgen voor het noodige geld.

Te eer moest de kerk raad dit doen, daar van Indië uit g''schreven werd: zorg gij slechts voor het gebouw; wij zuilen onze penningen bijeen brengen, om het gebouw inwendig te meubileeren.

Nu mocht niet langer getalmd; en de kerkeraad zond dan ook het bericht: gaai uwen gang en bouwt; venrouwende, dat de noodige gelden zouden worden gevonden.

Wij twijfelen niet, of deze gelden zullen wel bijeenkomen. Al wat onze Zending raakt, heeft de liefde van ons volk. En waar liefde is stroomen de gaven vanzelf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen