KERKERADEN — MILICIENS.

Nu de tijd weer nadert waarop onze jongelingen huis en haard zullen moeten verlaten om hunne militieplichten te gaan vervullen, achtte de Kerkeraad der Geref. Kerk te Nijkerk od. •Velu we het niet on dienstig, door middel der pers meerdere bekendheid te geven aan wat in een zijner vergaderingen werd besproken.

In het voorjaar, als de miliciens moeten opkomen, verschijnt gewoonlijk van een of meer kerken een oproep aan kerkeraden om opgave van de namen der jongelieden, die binnen den kring dier kerken als milicien zullen komen dienen. De Kerkeraad van Nijkerk heeft aan deze. oproeping altijd getrouw gehoor gegeven. Maar wat is nu zijn ervaring? Dat behoudens enkele gunstige uitzonderingen de kerkeraden in garnizoensplaatsen deze doopleden geheel aan hun lot overlaten. Niet altijd kunnen helaas! de'meêdeelingen der jongelieden worden geloofd. We stemmen toe dat er zijn zullen, die b.v. hun catechisatie verzuim schrijven op rekening van den Kerkeraad, die niet naar hen omzag. Maar daartegenover staan de getuigenissen van».volkomen vertrouwbare en ernstige jongelingen, die verklaren: de Kerkeraad Jieeft zich nooit om ons bekommerd.

Is er dan geen reden om met bezorgdheid onze jeugdige leden te zien vertrekken, waar blijkbaar alle toezicht in die plaatsen ontbreekt ? En dat te rhidden van zooveel gevaar en verleiding! We zouden willen vragen: kan niet een der brs. opzieners, die gesrihiktheid en lust bezit voor deze taak, worden aangewezen om toe te zien op de militairen van .Gereformeerden huize ? Ot de opzieners der wijk waarin de kazerne staat? L'gt hier niet een ernstige roeping voor den kerkeraad tegenover die doopleden, voor een groot deel van het platte land overgebracht in grootere plaatsen, van het ouderlijk huis verwijderd op een leeftijd zoo uiterst gevaarlijk?

Daarom vragen wij dringend aan kerkeraden in garnizoensplaatsen: Regeld dit toezicht! Hoe — staat aan u. Als 't maar geschiedt! Gaan er dan van onze jongelui de wereld in, dan gaan wij ten minste vrij uit, en hebben gedaan wat onze hand te doen vond. Wanneer er in elk der betrokken plaatsen een broeder gevonden wordt die dit toezicht op de mili tairen in de kerkeraadsvergadering ter sprake brengt, is er hoop dat onze stem niet zij als die eens roependen in de woestijn.

Aan deze bede tot de kerkeraden voegen wij nog toe een woord tot de miliciens zelve be treffende het reizen op den Dag des Heeren, Er wordt dikwerf over geklaagd, dat men geen verlof kan krijgen om in plaats, van des Zondags des Maandags naar zijn garnizoen terug te keeren. Nu heeft ons de ervaring geleerd, dat dit weigeren van verlof tot Maandagmorgen zeer dikwijls voortvloeit uit wantrouwen in de oprechtheid der gemosdsbezwaren om op Zondag te reizen. Het spreekt vanzelf, aat de officieren wel eens kennismaken met voorge wende gemoedsbezwaren, die alleen genoemd worden om het verlof wat verlengd te krijgen, en dat zij daarom van hun zijde trachten te weten te komen of die gemoedsbezwaren werkelijk bestaan dan wel slechts in schijn. En nu is ons bekend, dat velen het voor zichzelf bedorven hebben door de eerste keeren, toen hun het Maandagverlot werd geweigerd, te zwichten. Zij hebben toe-a hun verlof toch genomen en zijn des Zondags teruggekeerd. Natuurlijk moeten zij dan later, als zij weer met hun gemoedsbezwaren aankomen, van hun overste hooren: Ge hebt toen ook geen gewetensbezwaar gehad om op Zondag terug te komen — dus ge krijgt ook nu geen permissie. Hadden zij de eerste malen voet bij siuk gehouden, het zou hun later niet geweigerd zijn.

Laten onze jongelingen daarom bedenken, dat zij in de eerste weken een proeftijd doormaken. Wordt hun het verlof tot Maandag voor de eerste keeren geweigerd, dan niet buigen — maar standhouden! Offert er uwe ontspanning een keer voor op, dan blijkt het, dat het u ernst is met uwe gemoedsbezwaren, en ge zult overwinnen.

Laten ouders er toch niet aan meewerken, uit zucht om hun kinderen voor een dag bij zich te zien, dat 's Heeren ordinantie wordt overtreden! De eene zonde effent zoo licht het pad voor andere!

Geve dan de Heere zoowel aan de Kerkeraden als aan de jongelingen getrouwheid en lust tot gehoorzaamheid, en zij daartoe dit woord van Hem gezegend!

De Kerkeraad der Geref. Kerk van Nijkerk op de Vehiwe.

A. MIDDELKOOP, h. t. Praeses.

J. G. KUNST, h. t. Scriba.

Nijkerk, 27 Febr. 1905.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen