GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Voor Kinderen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor Kinderen.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

TWEE WEGEN.

V.

ALS HET VERMOGEN AANWAST.

Gilles en Pieter hadden het te Amsterdam uitnemend getroffen, zooals de oudste aan vader schreef.

De koopman, op wiens kantoor beiden zou den werkzaam zijn, woonde op den Fluweelen Burgwal, thans de Oude Zijds Voorburgwal bij het Gasthuis. De vroegere naam staat nog in een steen gebeiteld aan het hoekhuis.

De heer Te Water was een koopman in het groot, die handelde op Oost en West, en ook verscheiden schepen in zee had. Men kon van hem terecht met den dichter zeggen:

Hij doet van allen kant den rijkdom nederdalen, Hij kan ze met een brief uit verre landen halen.

Er werden dan ook dagelijks heel wat brieven geschreven, gelijk Gilles en Pieter ondervonden. Want zij moesten vele brieven in een groot boek overschrijven. Van een copiëerpers had men toen nog geen begrip. Ook moesten ? ij groote rekeningen nacijferen, yeeren pennen vermaken, boodschappen doen: kortom, ze leerden het vak van onderen op. Daarbij werd niet vergeten, wat hen tot flinke kooplui kon vormen, zoo als het leeren van vreemde talen, vooral Fransch, dat toen veel meer noodig was dan nu, boekhouden en allerlei berekeningen, die we thans echter gemakkelijker uitvoeren. Goede rekenaars echter waren onze vaderen altijd. In geldzaken bezaten ze een verstand en inzicht, dat zelfs door vreemdelingen werd geroemd.

Gelijk ik zei, waren Gilles en Pieter in de kost bij den boekhouder, die den heer Te Water reeds twintig jaar trouw had gediend. Deze bo.ekhouder was een godvreezend man, en de beide knapen werden dat alras gewaar. Het ging in het huisgezin gelijk dat bij Christenen past. En daar de boekhouder een man was vriendelijk en gezellig van aard, altijd bereid om raad te geven of te helpen, hechtten de beide knapen zich spoedig aan hem, ja vonden het, om de waarheid te zeggen, wel zoo prettig als in hun eigen huis, waar nu vele jaren zoo weinig vreugd had geheerscht. Wel was hier geen trouwe moeder, maar, zooals we weten, had de huisvrouw te Utrecht, dusver lang niet altijd voor haar kinderen kunnen zorgen, gelijk zij wel had gewild: Daarbij was de vrouw van den boekhouder voor haar jonge gasten als een tweede moeder, wat deze ook niet nalieten naar huis te schrijven. En moeder — al had zij nu haar jongens liever bij zich gehad — verblijdde er zich over, en wees er hun op, dat zij het den Heere hadden te danken, die het alzoo wel maakte.

Een paar jaar had de vader den handel in varkens voortgezet, toen hem duidelijk werd, dat hij, ging het zoo voort, op weg was, het nog vrij wat verder te brengen dan zijn broer Gijs. Er werd veel, heel veel verdiend.

Doch de oorlog liep nu ten einde, en Steven Schravers vreesde, niet zonder eenigen grond, dat zijn inkomsten daaronder zouden lijden. Daarom besloot hij zijn handel uit te breiden, en ook te gaan handelen in allerlei grotterswaren, gort, _ boonen en dergelijke. Ook hierin slaagde hij al spoedig boven verwachtmg. En drie jaar na zijns broeders dood was Steven reeds veel rijker dan Gijs ooit was geweest.

Met een blij hart ging hij elke maand de boeken na, en borg ze dan weer in de groote ijzeren kist, waarin ook zijn geld en zijn papieren van waarde lagen, waarna hij in de drie sloten de sleutels met welgevallen liet draaien en bij zich zelf dacht: Laat nu maar komen, wie wil, Steven is er boven op.

Zoo druk waren allengs de zaken geworden, dat onze koopman een bediende had moeten aannemen, die de boeken bijhield, iets waar Steven zelf niet best mee terecht kon. Doch, zoo redeneerde hij, binnen kort zal Gilles die kunst ook wel verstaan, en dan kan hij mij kostelijk helpen. Dan krijg ik mettertijd rust en neem het er goed van.

Maar dit laatste wou, zoo als ge weet, vrienden, de rijke dwaas uit de Schrift ook, die tot zich zelf zeide: Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren; eet, drink en wees vrooHjk. En hij wilde zelfs zijn schuren afbreken en grootere bouwen, om al zijn goed te bergen.

Maar wij weten wat de Heere God hem antwoordde, en Steven zou dat ook bemerken.

Hij had heel zijn leven lang het hart s'echts gezet op geld en goed. De Heere echter had hem getoond, hoe het vergeefsch is vroeg op te staan, laat op te blijven, en het brood der smart te eten, zich vermoeiend om rijk te worden, zoo God Zijn zegen niet gebiedt. Ook had de Heerè hem doen zien, door het voorbeeld zijns broeders, hoe we geen dag zeker zijn van ons bezit, en elk oogenblik kunnen worden weggeroepen. Tevens had het Steven niet aan raad ontbroken van den leeraar, van vrome lieden, van zijn eigen godvreezende vrouw, en bovenal door het Woord, dat nog steeds eiken dag in huis gelezen werd.

Doch hij had er niet op gelet. De grootschheid des levens, de begeerte naar geld, zijn hoogmoed, alles saam, had hem doof gemaakt voor de stem des Heeren, en blind voor de leiding die hem gegeven was. In den laatsten tijd, hoe meer zijn vermogen toenam, had hij zich trouwens al zeer weinig om den dienst des Heeren bekommerd. In de kerk kwam hij zelden meer, schoon zijn vrouw er trouw verscheen. In den Bijbel werd nog wel gelezen, maar soms was ook daar geen tijd voor, en al was die er, dan nog lette de man des huizes weinig op hetgeen hij las, daar zijn hoofd en hart vervuld waren met gansch andere dingen, dan die waar van de Schrift spreekt.

Op zekeren avond kwam Steven Schravers tehuis van een reisje naar Wijk bij Duurstede. Hij had het druk gehad en was doodmoe. Haastig gaf hij den kantoorbediende eenige rekeningen over, die ingeboekt moesten worden, zeide hem, dat hij dal nog eerst moest afmaken, en dan naar huis kon gaan-Toen ging hij naar de huiskamer, waar zijn vrouw hem wachtte met het avondeten. Hij gebruikte er maar weinig van, want hij was heel moe, en begaf zich toen zoo spoedig mogelijk ter rust.

CORRESPONDENTIE.

Weldra hopen we weder eenige vragen te behandelen. Tot zoolang willen de vrienden wel geduld oefenen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 augustus 1905

De Heraut | 2 Pagina's

Voor Kinderen.

Bekijk de hele uitgave van zondag 6 augustus 1905

De Heraut | 2 Pagina's