Buitenland.

Noord-Amerika, Geref. kerk. Synode der Chr,

Deze Synode vergaderde in Juni 1.1, in Muskegon, Michigan, Van de handelingen dezer vergadering trokken de volgende onze aandacht.

De kerkeraden werden door de Synode uitgenoodigd te beraadslagen over de vraag, of de eik al dan niet het hoogste gezag heeft over] de wetenschap der godgeleerdheid en over de theologische school. Het werd niet noodzakelijk geacht, nu reeds beslist uit te spreken, dat God het object der godgeleerdheid is. Om aan te toonen, dat de kerk het hoogste zeggenschap heeft over de wetenschap der godgeleerdheid en over de theologische school, betiep men zich op Rom, 3 : 2 en I Tim, 3 : 15, waarin getuigd wordt, dat aan den Jood de woorden Gods waren toevertrouwd, " en dat de gemeente Gods is een „pilaar en vastigheid der waarheid." De kerkeraden moeten van hun oordeel verslag uitbrengen aan de classes waartoe zijbehooren, opdat de volgende Synode in staat zij een oordeel over dit vraagstuk uit te spreken.

Wanneer men er toe komt om te verklaren, dat men het beginsel van souvereiniteit in eigen kring aanvaardt, dan zal men er wel in de nieuwe wereld toe moeten overgaan om eene universiteit op Gereformeerden grondslag te stichten, waarbij dan de broeders der Chr, Geref. kerk en der Reformed Church broederlijk konden samenwerken.

Ook de methode van de zending onder de heidenen kwam ter sprake. De Synode nam aan, dat dassen en Synoden bevoegd zijn om missionnaire dienaren des Woords te beroepen en uit te zenden. Zij was van oordeel dat, zoo lang en voor zoover zendingsatbeid gemeenschappelijk door enkele kerken gedreven wordt, zulke saamwerkende kerken, of classes, of classes of synoden, gemeenschappelijk missionaire dienaars moeten beroepen en uitzenden. Tegen deze laatste uitspraak teekenden drie broeders protest aan. Men kan hieruit zien, dat de schriftuurlijke beginselen, ook in zake den arbeid onder de heidenen, in de nieuwe wereld beginnen door te werken, al kon de Synode ze nog niet als richtsnoer bij de zending aannemen.

De Synode besloot ook, het werk onder de Hollanders in Zuid-Amerika, dat door Dr. J. van Lonkhuizen zoo krachtig is aangevat, te steunen. Zij bepaalde, dat f 1000 per jaar voor een tijd van twee jaar zou afgezonderd worden voor het tractement van een Gereformeerd dienaar des Woords, Aan de keiken werd aanbevolen eene collecte te houden voor het stichten van gebouwen, terwijl een comité werd benoemd om met een comité saam te werken, dat door de generale Synode der Gereformeerde kerken van Nederland moet benoemd worden. Men verwacht dus, dat men ook in de Gereformeerde kerken in Nederland zal willen collecteeren voor de gebouwen die men in Zuid-Amerika behoeft.

De classis van G. R, West, vroeg aan de Synode een verklaring van de macht, die eene plaatselijke kerk heeft wanneer binnen hare grenzen zich eene nieuwe kerk constitueert.

Er werd beslist, dat voor zulke eene organisatie de toestemming van den bestaanden kerkeraad noodig is. Als deze weigert kan men zich beroepen op de classis; als de classis weigert, zoo kan men de zaak op de Synode brengen. Gedurende den tijd dat de zaak hangende is, blijven de dingen in status quo.

De Utrechtsche „Conclusions'" of „Theses" , over somnsige leersteÜingen, werden overgenomen en zullen in hun geheel in de acten der Synode opgenomen worden.

In den laatsten tijd was er eene discussie ontstaan, of men al dan niet gezangen bij de psalmen in de kerken zou laten zingen. Een breed rapport werd over dit onderwerp uitgebracht. De volgende conclusies werden daarna aangenomen:

1, De Kerkenorde zegt, dat alle kerken bij hare godsdienstoefeningen zich moeten bepalen tot het gebruiken van den psalmbundel; de enkele „geestelijke liederen" die in art. 69 worden vermeld, zijn alleen bij wijze van conessie toegelaten,

2, De Synode erkent, dat in 1890 aan de keren van de classis Hackensack, en deze alleen, oegestaan werd, de 52 gezangen te zingen, die p de Zondagen van den Heidelbergschen atechismus volgen. Een ongeveer gelijk verlof as door de Synode van 1884 aan deDuitsche erken gegeven,

3, Een comité worde benoemd, om met deze twee dassen te confereeren, over de wegen en de middelen, ten einde die concessiën der Synode weer ongedaan te maken, opdat men dezelfde lofzegging door de geheele kerk verkrijge.

Voorts nam de Synode nog een besluit omtrent art. 36 der Nederlandsche geloofsbelijdenis, handelend „over de macht der Overheid in de zaken der kerk." Men besloot niet, een deel van dit artikel te schrappen, maar het door een verklarende noot toe te lichten.

De afgevaardigde der Reformed church, Dr, Kolijn, sprak zijn dank aan de Synode uit, dat op de Synode zijner kerk een afgevaardigde der Chr. Geref. kerk verscheen. Door dien afgevaardigde werd in zijn hartelijk woord vooral de nadruk gelegd op de vraag: Waarom zijn onze kerken met zooveel gelijkheid van elkander gescheiden, en hoe zullen wij deze scheiding opheffen. Veeleer wenscht hij er nadruk op te leggen, dat er, waar allen de belijdenisschriften der Geref, kerken als een gemeenschappelijke erfenis der vaderen mogen bezitten, meer gelijkheid dan verschil bestaat. Roeping scheen het hem daarom te zijn, zich er wederkeerig op toe te leggen om, waar dit mogelijk is, gemeenschappelijk den strijd aan te bitiden tegen de gemeenschappelijke vijanden: ongeloof, bijgeloof en stofvergoding. Ook op het terrein der zending was de weg der samenwerking open.

De Ref, Church, zoo deelde Ds, Kolijn nog mede, telt 125, 000 belijdende leden, In het afgeloopen jaar deden gemiddeld in iedere gemeente acht personen belijdenis des geloofs

Dit is geen hoog-cijfer; doch het kan ons niet bevreemden, zoo merkte spreker op, als wij letten op den wereldzin en mammondienst onzes tijds. God houdt zijn zegen in. Het is geen tijd van roemen, maar vaa boete en berouw. De Ref. church bracht voor weldadige doeleinden ongeveer een half miljoen dollars op, en voor haar eigen kerkelijk leven een gelijke som. Volgens Ds. Kolijn kon bij meerdere toewijding, ook meer gedaan worden; toch is datgene wat reeds gedaan wordt, niet onbelangrijk.

De stad Muskegon toonde veel belang in de Synode te stellen. De „Streetcar Co" bood het vrij gebruik van een paar tramwagens aan. Een geheelen avond mochten de leden beschikken over twee rijtuigen, die hen door de schoonste straten der stad en door de omstreken voerden.

Toen vernomen werd dat uitgezien werd naar een ruimer plaats voor de Theologische school en voor de toekomstige coUegegebouwen, bood de stad hiervoor twintig „acres" gratis aan. Men stelt er dus in Muskegon wel prijs op, dat in die plaats de inrichtingen voor hooger onderwijs der Chr. Geref. kerk gevestigd zijn.

De Wachter oordeelt over hetgeen op de Synode verhandeld werd, o. a. het volgende:

„Een der hoofdschotels was voorzeker de methode van zending. Het indenken en bespreken van deze hoogst gewichtige materie, was geen nutteloos verspillen van kracht en tijd. Integendeel mogen we dankbaar zijn, dat dergelijke qa«esties onze aandacht eischen. Er zijn kerken, waar men nooit meer een poging waagt om tot de beginselen door té dringen, en men eenvoudig altijd meegaat met de practijk. En hoe schadelijk dit werkt, en tot welke ongereformeerde practijken men dan vaak henendrijft, is elkeen genoegzaam bekend, wiens blik verder reikt dan eigen kerkelijk terrein. Maar ook zelfs ten onient dreven we schier onbewust af in verkeerde richting. We kregen reeds geïncorporeerde Boards, bekleed met macht tot het beroepen en uitzenden van dienaren des Woords. Maar nu kwamen de bezwaren. De Gereformeerde beginselen van kerkregeering werden van meer dan eene zijde blootgelegd. We werden getracteerd op diepe stukken. We werden gedrongen tot inspannende studie, tot een bewust worden van onze beginselen. En al zou het geen ander voordeel opleveren dan dit eene, dan nog is de moeite van al dezen arbeid meer dan beloond. De beschuldiging voor en na uitgesproken, alsof de voorstellen om tot een betere zendingsmethode te komen, een spelen met de zending is, moet nooit meer gehoord worden. Want niet alleen moet de practijk behe^rscht worden door het beginsel, maar ook dienen we het volste vertrouwen te hebben, dat we allen 't welzijn der zending najagen.

De Synode besloot, dat, waar de zending 't gemeenschappelijk werk" der kerken is, dit werk ook gemeenschappelijk dient gedreven te worden, en van de classes en synode moet uitgaan. Dit beide wat inwendige-en heidenzending betreft. Blijkbaar nam deze Synode dus een ander standpunt in, dan die van twee jaar geleden. En of dan nu reeds het laatste woord over deze zaak gesproken is, en het nu genomen besluit onaangetast zal blijven? Wij gelooven het niet. Er zal allicht nog wel eens een aanval gewaagd worden. En mits het kalm en in den. goeden geest geschiedt, is hier niets legen in te brengen. Want is ons besluit geworteld in de gezonde beginselen van Gereformeerd kerkrecht, dan kan het best een stoot verdragen, en indien niet, dan dient het nog eens te vallen.

Intusschen gaan de tegenwoordige „boards" overboord, en moeten de zendelingen in hun ambt ten volle gehandhaafd blijven. Dit vooral is een prachtige stap voorwaarts. De Comm., aan wie opgedragen werd, deze goede herziening aan te brengen, staat m. i. hier voor een moeielijke, indien 'niet onmogelijke taak. De „boards" zitten aan ons tegenwoordig stelsel zoo vastgespijkerd, dat het te bezien zal staan, of men met het optrekken dezer „boards" niet het gansche gebouw moet afbreken, en of men met de handhaving van der zendelingenambt, niet moet komen tot algemeene kerkelijke ambten. Maar we willen niet vooruitloopen. We hopen en wachten op een goede oplossing.

In zake het kerkgezang nam de Synode een beslist standpunt in. Art. 69 onzer kerkenorde zal gelden voor al onze kerken, terwijl de verleende concessies zoo spoedig als doenlijk is zullen verdwijnen. Ook hier kwam de goede stemming der vergadering zoo kennelijk uit, want met alle stemmen werd besloten om tot volstrekte eenheid in onzen eeredienst terug te keeren.

Er - was waarlijk veel in deze Synode, waarvoor we God blijmoedig kunnen danken. Moge de Heere al den arbeid, aldaar verricht, doen gedijen tot bloei onzer kerken en ten zegen van school en zending."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen