In de Middeleeuwen werd als

In de Middeleeuwen werd als een der schrikkelijkste vormen van het bijgeloof een nabootsing van de Mis, maar nu ter eere van Satan, gehouden. Bij deze zoogenaamde „zwarte Mis" was ook een altaar, een priester, een hostie en werd de bekende liturgie der Roomsche Kerk gebruikt, maar het ofifer werd aan Satan opgedragen, de woorden der liturgie werden veranderd op godslasterlijke wijze, en de liederlijke gemeenheid, die bij deze plechtigheid plaats vond, laat zich zelfs in woorden niet beschrijven.

Niet minder stuitend is wat het ongeloof zich in onze dagen in Frankrijk veroorlooft. Het Sacrament van den Heiligen Doop, door Christus voor zijn Kerk verordend, werd hier omgezet in een „burgerdoop" door den burgemeester. De ouders met hun pasgeboren kinderen gaan vergezeld van peters en meters naar het stadhuis, waar de burgemeester ben opwacht. De kinderen worden plechtig aan den Staat toegewijd. De getuigen leggen een belofte af, dat ze, komen de ouders te overlijden, de kind«ren zullen opvoeden. En dese belofte houdt letterlijk ia, dat ze deze kinderen zullen opvoeden „in de beginselen hunner ouders, buiten allen godsdienst, en in den eenigen eeredienst van de Rede, het gezond verstand, de rechtschapenheid, den arbeid en de Repubiicis.'. De plechtigheid wordt opgeluisterd door muziek; men speelt de Marseillaise en de Internationale benevens een populair straatdeuntje, en als doopbewijs ontvangt elk kind van den burgemeester een spaarbankboekje met een inleg van vijf francs.

Deze „burgerdoop", gelijk men het noemt, is zeker nog een uitzondering. Zelfs spot men er in liberale kringen wat mee, en de journalisten gaan van Parijs naar Ivry, waar deze doop plaats vindt door den socialistischen burgermeester Jules Contant, om met de beschrijving dezer dwaasheid hun lez; rs te amuseeren.

Toch late men zich daardoor niet misleiden, alsof hier geen ernstig gevaar school.

Reeds het feit zelf, dat in een gekerstend land door de ofücieele Overheid zulk een onheilige nabootsing van den doop plaats vindt, is erg genoeg. Het toont, waartoe, onder de leiding der vrijzinnigheid, een volk vervallen kan. Als de Ministers openlijk durven verklaren, dat in Frankrijk het „hoogere licht" is uitgedoofd, ijan is het een dorpsburgemeester niet euvel te duiden, dat hij den Christelijken doop door een burgerdoop in naam der Rede vervangt.

Maar men vergist zich, wanneer men waant, dat het bij zulk een uitzondering blijven zal in een acbteraf-dorp. Thans mag de groote pers nog om zulk een „burgerdoop" lachen, de historie toont, dat wat heden nog een dwaasheid scheen, straks als hoogste wijsheid kan verheerlijkt worden. In de dagen van de Fransche Revolutie, was het niet de bevolking van een boerendorp, maar waren het de dames en heeren van Parijs, die een ontuchtig vrouwspersoon naar de Notre Dame voerden, op het altaar plaatsten en haar als de incarnatie van de Rede aanbaden.

De mensch kan niet buiten een eeredienst, hij heeft behoefte aan iets, wat hij vereeren en dienen zal; en bij dezen eeredienst komt hij vanzelf tot een nabootsing van wat de Christelijke Kerk in heilige symboliek voor den eeredienst van God Almachtig heeft gedaan.

Daarom behoeft dit verschgnsel niet te bevreemden.

Gods Woord heeft in de Openbaring van Johannes voorzegd, dat bij de komst van den Antichrist het sacrament van den doop zal worden nagebootst. Het „teeken van het Beest" zal op ieders voorhoofd worden afgedrukt. Zelfs zal de tyrannic zoo ver gaan, dat ieder die dat teeken niet draagt, niet zal mogen koopen of verkoopen en van de burgerlijke saamleving zal worden buiten­ gesloten.

Al wordt nu bij dezen burgerdoop in rankrijk nog geen uitwendig teeken gebruikt ter onderscheiding, ook daartoe zal het vroeger of later wel komen. En de onverdraagaamheid van het ongeloof zal dan wel oepaléh, dat al wie dat teeken niet ontving, — ook niet als burger in volle rechten zal — kunnen beschouwd worden. Zooals vroeger en die den Christelijken doop niet ontvangen '—' had. in de maatschappij niet meetelde, zoo al dan wie den burgerdoop niet ontving, ls een paria worden beschouwd, die buiten V e saamleving staat. Dan eerst zal het nti-christelijke beginsel tot zijn uiterste onsequentie z^n doorgetrokken.

Wat alleen bevreemdt is, dat er nog hristenen kunnen zijn, die meenen, dat hristendom en socialisme zeer wel te ereenigen zijn.

Het socialisme, zoo heet het dan, is een conomisch stelsel, dat met de religie niets itstaande heeft.

Wat deze socialistische burgemeester in et socialistische Ivry deed, toont het wel anders.

Het socialisme voert consequent tot een nieuwe religie en een nieuwen doop. Een doop, waarbij gij beloven moet uw kinderen niet te zullen opvoeden in de Christelijke religie, maar in den eeredienst der Rede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen