Vereenigingsleven.

VER, VOOR CHRIST, VOOREER. UNIV. ONDERWIJS TE UTRECHT.

Het is een droevige taak, telkens in onze besprekingen van den arbeid van deze of die vereeniging een woord van nagedachtecis te moeten wijden aan mannen, die met de hun toevertrouwde gaven en talenten den werkkring dienden, aan weiken zij zich hadden gegeven, maar van dien arbeid werden opgeroepen door Hem, die voor al zijn dienstknechten in Zijn wijsheid heeft bepaald, hoe lang zij Hem hier beneden zullen dienen.

Ook de arbeid van de Vereeniging. voor Christelijk Voorbereidend Universitair Onderwijs te Utrecht kan hier, voor wat het afgeloopen jaar betreft, niet besproken zonder dat gedacht wordt aan een heesgeganen dienstknecht in den wijngaard des Heeren, namelijk aan Jhr. Dr, L, de Geer, die op 3 September 1908 bij gelegenheid van de opening van het Haagsche Ctiiiatelijk gymnasium de openingsrede uitsprak als voorzitter van directeuren. Het verslag van de genoemde vereeniging getuigt van dezen man:

„De vereeniging had de liefde van zijn hart, hetgeen hij toonde door woord en daad. Wat hij voor haar geweest is, weten alleen zij, die in den kring van het bestuur met hem jarenlang hebben samengewerkt. Hij was een voorbeeld in ijver en toewijding in deze zaak zijns Heeren. „Zalig zijn de dooden, die in den Heere sterven, opdat zij rusten mogen van hunnen arbeid, en hunne werken volgen met hen.”

We willen niet nalaten uit de rede van den heer De Geer, welke thans in druk voor ons ligt, een greep te doen, opdat men zie, hoe zeker het geluid was van de bazuin, die hij aan den mond zette. Maar het door hem gesproken woord zij tevens in herinneiing gebracht, omdat het zoo wdar is; zoo juist teekent den strijd, dien onze jongelieden te strijden hebbes; zoo duidelijk ook uiteenzet, waarom Christelijk onderwijs noodig is, óók op de gymnasia. Men leze toch dit:

„We wenschen den leeraren eindelijk vooral vrome leerlingen, in wier hart ook hier het levenszaad werd gestrooid en die later nog dankbaar zijn, dat ze een Christelijk gymnasium bezochten. Wèl toch dsn jongelingen, wien men kan toeroepen, wat Johannes eens in zijn dagen aan de jongbekeerden in de gemeente schreef: „Gij hebt den booze overwonnen, want gij zijt sterk en het Woord Gods blijft in U." „In de tinteling van het bloed spreekt bij de jongelieden de hartstocht van het zinnelijk leven, „Het is de overmaat van levenskracht, die zich uiten wil, " zegt Dr. Kuyper. Die jonge leden der gemeente, tot wie Johannes spreekt, waren sportliefhebbers, zooals het meerendeel der jongelieden dat in onzen tijd ook zijn; maar door hooger kracht aangegrepen en bezield, hadden ze tevens een meer verheven en meer verheffende sport dan de gewone leeren kennen, en ze hadden den strijd met den Booze aangebonden en gestreden, en waren overwinnaars gebleven in de machtigste geestelijke worsteling. Zij hadden er alles aan gegeven — en dat zei wat in hun tijd — om voor Jezus, hun Koning, de knieën te buigen. Onze leerlingen moeten ook worden ingeleid in de worsteling der eeuwen, - in de reusachtige worsteling van het zaad der vrouw en het zaad der slang, de worsteling 7an den leeuw uit Juda's stam tegen den machtigsten geest, die tegen God gekant, als overste dezer wereld, hier in den tijd nog aldoor zijn slaven maakt en zijn overwinningen viert, opdat ze aangesloten aan den Heer Jezus, die boog boven alle overwinnaars in bet worstelperk stond, in hun mate, door Zijn kracht, kunnen zeggen: „De Overste der wereld heeft aan ons niets; wij hebben de wereld overwonnen". Immers, sinds de zonde zooveel heeft omgekeerd en het hier in mienig opzicht tot een verkeerde wereld heeft gemaakt, schamen vele jongelieden zich juist voor datgeen, waarin ze een eer moesten stellen en stellen ze hun eer in datgeen, waarover ze zich moesten schamen.

„Fier, kloek en met beslistheid hadden de jongelieden, van wie Johannes spreekt, de keuze voor den Christus als den eenig eeuwigen, aanbiddelijken overwinnaar over zonde, wereld en duivel gedaan, en door voor den sterken held, den held Gods te kiezen, waren ze, mocht men naar waarheid zeggen, zelf helden geworden, die noch door bekorende beloften, noch door angstwekkende bedreigingen zich van Hem lieten aftrekken.

„Moge het de geschiedenis worden van velen, die hier zullen schoolgaan! Moge dit gymnasium een duidelijk antwoord geven op de onnoozele vraag door sommigen nog gedaan: „wat toch wel het kenmeikende van een Christelijk gymnasium zij, daar immers mensa en tuptoo altijd en overal eenerlei verbogen en vervoegd worden". En nu nog maar een half gymnasium! Leve het niet alleen voort, maar gtoeie het op tot zijn vollen wasdom en bloeie het al meer, ja, gerake het tot zulk een volmaaktheid, als waartoe eenig menschelijk werk het hier ooit brengen kan.”

Aan dit kostelijke woord wenschen we weinig toe te voegen. Slechts zij vermeld, dat de bede van den thans verstorven voorzitter van directeuren van het Haagsche gymnasium reeds cu in zooverre in vervulling gaat, dat van die inrichting een uitnemende roep uitgaat, evenals van de zusterinrichting te Utrecht, Moge zij ook in aantal leerlingen krachtig toenemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen