In Zwolle ontstond door het vertrek

In Zwolle ontstond door het vertrek van Ds, Krop, die van modern orthodox geworden was, een vacature. Een 1600 lidmaten drongen er bij den Kerkeraad op aan, dat in zijn plaats weder een orthodoxe zou benoemd worden. Het antwoord, dat de Kerkeraad hierop gaf, luidde aldus:

„De kerkeraad is in zijn meerderheid vrijzinnig en acht het ixi overeenstemming met de beginselen van het christendom en de belangen der gemeente, dat zooveel mogelijk al de in de gemeente bestaande groepen gelegenheid hebben om bij een predikant van hun richting bevrediging te zoeken voor hun godsdienstige behoeften.

„Van dit beginsel uitgaande, heeft de kerkeraad dan ook gezorgd, dat de gemeente van Zwolle drie moderne, één evaogelischen en twee orthodoxe predikanten had. Zoo was het bij de komst van Ds. F. J. Krop. Deze is echter van overtuiging veranderd, soodat op dit oogenblik de gemeente van Zwslle drie orthodoxe en drie moderne predikanten telt. Wetende, dat er arbeid genoeg is voor een orthodoxen predikant ton de kerkeraad wel gentiga £ijn, in de vacature Krop een orthodoxen predikant te beroepen, ware het niet, dat dan de belangen der evangelische groep geheel en al uit het oog verloren zouden worden. En waar het orthodoxe deel der gemeente in de gelegenheid blijft, eiken Zondag een prediking, die voldoet aan haar wenschen en behoeften, te hooren en godsdienstonderwijs in haar geest voor kinderen te verkrijgen, daar acht de kerkeraad het in overeenstemming met de eischen der billijkheid, den vroegeren toestand te herstellen en pogingen aan te wenden, een predikant te krijgen van de richting, die Ds. Krop was toegedaan, toen hij in Zwolle kwam.

„Daar komt echter nog iets bij. Bij de in den kerkeraad gevoerde besprekingen is door de orthodoxe minderheid duidelijk uitgesproken, dat zij er niet toe zou kannen medewerken, on bij het vertrek van een der moderne predikanten een opvolger in diens geest te beroepen, ji, dat zij, mocht zij de macht daartoe verkrijgen, bij voorkomende vacature, de opengevallen plaatsen met geestverwanten zou moeten bezetten.

„De meerderheid van den kerkeraad acht een dergelijk drijven niet in het belang der gemeente, maar zeer gevaarlijk voor haar bloei, dien zij het best bevorderd acht, wanneer de verschillende richtingen zich vrijelijk kunnen ontwikkelen en bevrediging kunnen vinden in haar geest. Daarom acht de meerderheid van den kerkeraad het een gevaar voor de rust en den vrede van de gemeente, wanneer de orthodoxe minderheid nog versterkt, wordt en acht zij zich verplicht, door de beroeping van een vrijzinnig predikant, die groep in den kerkeraad te versterken, die metterdaad sedert jaren getoond heeft rekening te willen houden ook met de belangen van die kringen in de gemeente, die met haar van inzicht verschillen."

Dit antwoord teekent.

De moderne meerderheid van den Kerke raad geeft zich zelf hier het loffelijk getui genis, dat zij alleen zorgt voor de rust en vrede der gemeente, door het „elk wat wils" als regel toe te passen, en het is alleen die booze orthodoxe minderheid, die, onverdraagzaam als ze is, die lieve rust en vrede zou willen verstoren door alleen orthodoxe predikanten te beroepen.

Gevraagd, of de Kerk een belijdenis heeft en of het aangaat predikanten te beroepen, die lijnrecht tegen die belijdenis ingaan, wordt er niet. De moderne meerderheid, die de macht in handen heeft, decreteert, dat in de Kerk elke richting vertegenwoordigd moet zijn, en de orthodoxe minderheid mag nog bigde wezen, dat ze aan deze gulheid der moderne meerderheid te danken heeft, dat haar een tweetal predikantsplaatsen wordt gegund.

En nog eigenaardiger licht valt op dit schrijven van Zwolle's Kerkeraad, als men weet, dat de twee zoogenaamd orthodoxe predikanten mannen zijn van de „ethische richting" en dus niet één Gereformeerde predikant in de Hervormde kerk aldaar wordt geduld. Blijkbaar stelt de Kerkeraad de Gereformeerden dus buiten zijn gezichtskring. Ze bestaan voor hem niet. Met de godsdienstige behoeften van modernen moet wel gerekend worden, en hoe schraal gewoonlijk de opkomst is onder het gehoor van moderne predikanten, hiervoor moet een drietal plaatsen worden gereserveerd. Ook voor de ethischen wordt nog broederlijk gezorgd, en hun een tweetal predikantsplaatsen gegund, opdat ze Zondags gesticht kunnen worden. Maar de Gereformeerden, van wie bepaald het verzoek uitging om een orthodoxen predikant, mogen in het vergeten hoekje blijven zitten. Of de prediking en het catechetisch onderwijs dezer moderneen ethische predikanten hun tiehaagt, aakt den Kerkeraad blikbaar niet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen