Nieuwe benoemingen.

Wat de Nederlander 'al te voorbarig uit de kraamkamer klappen wilde, is thans, nu het kindeke geboren is, aan het publiek meegedeeld. Uit welke mededeeling de Nederlander tevens kan zien, dat ze wel de klok had hooren luiden, maar niet wist waar de klepel hing. Want niet de heer J. Wille, doctorandus in de Nederlandsche letteren en léeraar aan het Christelijk Gymnasium te 's-Gravenhage, werd töt hoogleeraar in de Faculteit der letteren en wijsbegeerte benoemd om de Algemeene en "Vaderlandsche Geschiedenis tot op den vrede van Munster te onderwijzen, maar Dr. A. A. van Schelven, predikant bij de Gereformeerde Kerk te Vlissingen, terwijl de heer Wille benoemd werd tot lector van de Nederlandsche Taal en Letterkunde benevens die der Germaansche volkeren.

Dat de Vrije Universiteit reeds zoo spoedig na de benoeming van Dr. S. Goslinga tot hoogleeraar in de Geschiedenis, overging tot de benoeming van een nieuwen hoogleeraar voor dezelfde vakken, ligt daaraan, dat deze vakken veel te omvangrijk zijn, om door één hoogleeraar onderwezen te worden. Dr. A. Goslinga kreeg daarom alleen de opdracht de Algemeene en Vaderlandsche Geschiedenis na den vrede van Munster te onderwijzen en er moest daarom, wilde men geen half werk doen, wel als aanvulling een nieuwe hoogleeraar komen, die de Algemeene en Vaderlandsche Geschiedenis tot den vrede van Munster zou onderwijzen.Doordat tevens een lector benoemd werd voor de Nederlandsche Taal en Letterkunde, werd nu de moge-Mjkheid geopend voor degenen, die het doctoraat in de Nederlandsche Letteren begeeren, aan de Vrije Universiteit te studeeren. Naast het doctoraat .in de klassieke Letterkunde, in de Semietische Letterkunde en in de Philosophic, die de Vrije Universiteit reeds verleenen kon, komt nu het doctoraat in de Nederlandsche Letterkunde. Voor de nationale beteekenis van onze Hoogeschool is dit zeker winste. Het was een leemte, dat deze vakken, die voor ons van zooveel belang zijn, nog niet door daartoe afzonderlijk benoemde hoogleeraren onderwezen werden. Vooral Geschiedenis en Nederlandsche Letterkunde hebben voorlichting en leiding noodig van mannen, van wier beginseltrouw men overtuigd is. Men kan zelfs zeggen, dat heel de actie om tot een Christelijk Hooger Onderwijs te komen, van deze vakken is uitgegaan. Trad Bilderdijk, schoon geen professorszetel waardig gekeurd, niet op aan Leiden's H'jogeschool om in deze vakken onderwijs 'o gpven, en is niet aan dit onderwijs te d.i'k"! , dat er een „school van Bilderd'jV" ', s gevormd, die voor de herleving va i het Calvinisme van zoo groote beteekenis is geweest?

Met deze uitbreiding van haar leerkrachten v/enschen we de Vrije Universiteit daarom van harte geluk. Er spreekt moed uit voor een Hoogeschool, die nog kort geleden met een zoo aanzienlijk tekort worstelde, tot zulk een uitbreiding over te gaan. Het bewijst, dat zij een open oog heeft voor de hooge roeping, die op haar is gelegd, en vertrouwen heeft in de offervaardigheid van ons volk, die in deze benarde tijden niet slonk, maar eer boven verwachting steeg.

Ook in de keuze van den nieuwen hoogleeraar en den nieuwen lector meenen we, dat de Vrije Universiteit gelukkig is geweest. Al is de heer Wille nog doctorandus en al heeft hij op wetenschappelijk gebied de sporen nog niet verdiend, toch is het getuigenis, " dat zijne hoogleeraren van hem gaven, zeer eervol en mag de hoop gekoesterd, dat, nU' hij zich geheel aan de studie kan wijden, de gaven hem geschonken tot voUe ontplooiing zullen komen. En wat het hoogleeraarschap in de Geschiedenis betreft, zou het zeker op zich zelf gewenscht zijn geweest, wanneer naast Dr. Goslinga een historicus in eigenlijken zin ware opgetreden, maar al is Dr. A. A. van Schelven van huis uit theoloog, toch heeft de uitnemende dissertatie, die hij schreef over de Vluchtelingen-gemeente en menige belangrijke bijdrage, die hij "daarna voor de Vaderlandsche Geschiedenis leverde, wel getoond, welk een rijk talent voor de historische studie hem is geschonken. Niet alleen dat de Maatschappij van Letterkunde, het Utrechtsche Historisch genootschap en het Zeeuwsch Genootschap hem tot lid benoemden, maar hij werd ook uitgenoodigd als medewerker aan het Biografisch Woordenboek en het Utrechtsch Historisch Genootschap droeg hem de uitgave van een belangrijk manuscript op. De overgang van de Kerkhistorie naar de Algemeene en Vaderlandsche Geschiedenis zal hem dus wel niet te moeilijk vallen, en we zien er zelfs een voordeel in, dat een theoloog de Algemeene en Vaderlandsche Geschiedenis vóór 1648 onderwijzen zal. Die geschiedenis is toch zoo nauw saamgeweven met dê geschiedenis der Kerk, dat alleen wie de eene grondig kent, ook de andere begrijpen kan.

Bovenal verblijden we ons, dat beide benoemden mannen zijn, die van harte het beginsel zijn toegedaan, dat onze Hoogeschool belijdt. De heer Wille is een beslist voorstander van het Christelijk Hooger Onderwijs en wat Dr. A. A. van Schelven betreft, zegt de naam, dien hij met zooveel eere draagt, reeds genoeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen