De zilveren koorde.

Het is een verblijdend verschijnsel, 'dat in de Hervormde Kerk al meer de oogen opengsan voor de noodzakelijkheid om tot een financieele afrekening tusschen Staat en Kerk te komen.

Wat Prof. Buys in zijn werk over de Grondwet opmerkt, dat de bestaande financieele band een gevaar is voor den Staat en de Kerk beide, wordt allengs meer ingezien. De wijze waarop in die landen, waar de revolutie zegevierde, de leiders dezer beweging tegen de Christelijke Kerken zijn opgetreden, heeft de oogen voor dit gevaar geopend. En zelfs in die groepe*, waarin men tot nog voor weinige jaren van de scheiding van Staat en Kerk niets weten wilde en vooral de Staatssubsidie aan de Kerken zelfs als een Gereformeerd begirisel verdedigde, begint men nu toch in te zien, aan welke gevaren juist deze subsidie de Kerken blootstelt.

Niet alleen de Waarheidsvriend, die steeds met beslistheid voor het verbreken van den financieelen band tusschen Kerk en Staat optrad, maar ook de Gereformeerde Kerk komt thans voor de financieele afrekening pleiten. „Er is nu", schrijft Dr. H. Schokking in het nummer van 10 April, , , nog in hef parlement een rechtsche meerderheid en ook bij de linksche groepen een zekere bezadigdheid. Maar de tijd kon wel eens zeer snel komen, dat de Staatsmacht geheel in handen van de uiterste , , linkschen" kwam, en deze zouden óf den financieelen steun ineens kortweg afbreken of de kerk aan zulke verplichtingen willen onderwerpen, dat om des gewetenswille alle band verbroken moest worden." Ook in Onze Vaan, het orgaan tot verbreiding van de Gereformeerde beginselen, dat van Hervormde zijde te Rotterdam verschijnt, wordt op den ernst van den toestand gewezen, wanneer binnenkort de Revolutiemannen ook in ons land het kerkelijk vraagstuk zouden willen oplossen, en - herinnerd, hoe in Rusland en Duitschland gebleken is, hoe vijandig deze mannen der Revolutie zich daar tegen de Kerk betoond hebben.

Al blijven we hopen, dat een heerschappij dezer Revolutiemannen ons volk zal bespaard blijven, toch hebben we desaangaande geen de minste zekerheid. En ook afgezien daarvan is een verschuiving bij de stembus, waardoor eeïi »linkschec meerderheid de macht in handen zou krijgei^U volstrekt niet ondenkbaar. Het is dan ook meer dan tijd, dat, nu het zoo moeilijke vraagstuk van de verhouding van Staat en Kerk nog in goeden zin kan opgelost worden, de handen aan den ploeg worden geslagen.

Het was daarom een uitciemende gedachte, dat het Centraal-Comité der Antirevolutionaire partij aan de Commissie, die over de a.s. Grondwetsherziening advies zal uitbrengen, ook opdroeg het vraagstuk van de verhouding van Kerk en Staat onder handen te nemen. Dat dit vraagstuk veel meer omvat dan de financieele quaestie alleen, spreekt wel vanzelf. Er zijn nog tal van andere vraagstukken, die evenzeer een betere regeling behoeven dan thans in de Grondwet gegeven wordt. Maar het finantieele vraagstuk is wel het voornaamste Daarin vooral ligt het grootste gevaar voor de toekomst.

Het zou wel zeer wenschelijk zijn, dat ook de andere Christelijke Staatspartijen, met name de Christelijk-Historische en de Roomsch-Katholieke, zich over dit vraagstuk nader uitspraken en een oplossing kon verkregen worden, die de instemming van alle Christelijke Staatspartijen had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen