Uit de Pers.

In de Rijnlandsche Kerkbode lazen we het volgende belangrijke artikel van , V. K.:

De wereldoorlog, waarin goederen, resultaat van nijver werken van tientallen van jaren, met voorbeeldeloozen ijver zijn vernietigd en verwoest, heeft natuurlijk als gevolg gehad, dat gebrek in velerlei vorm ontstaan is, en dat over geheele volksklassen verarmmg is gekomen. Dat is vooral het geval in de landen, die door de hongerblokkade hunner vijanden van toevoer van levensmiddelen afgesneden werden, en zoo hunne voorraden en nieuw-gewonnen producten opteerden. Als redmiddel in dezen nood heeft men het communisme gepredikt, d.i. afschaffing van allen particulieren eigendom, zoodat alle goederen, grond, huizen, fabrieken, machinerien, werktuigen, overgingen aan den Staat, en onder diens leiding door allen tot heil van allen gebruikt moeten worden. Dit zou dan den heilstaat scheppen, gelijk men in Rusland en Hongarije dat dan ook reeds bezig is te doen. Wel is waar maakt deze nieuwe poging tot inrichting van eene betere maatschappij' op ons in de verte tot nog toe geen nderen indruk dan dien van een groote moorden roofpartij. Ernstig is het verschijnsel, dat ook n ons vaderland de partij dezer «communisten" eer toeneemt. Maar in zekeren zin nog ernstiger s het, dat men soms in christelijke kringen eene tem hoort, die in het communisme (afgedacht van e gruwelen der communisten) iets te prijzen vindt; a zelfs zich ervoor op de Heilige Schrift beroept an dit beroep op het Woord des Heeren wille ' ij eenige regelen wijden. Want het geldt hieree" eer ernstig maatschappelijk vraagstuk, waartege" ; ene goede, recht bewuste positie

meent men dan te vinden in de eerste Christenen. Handelingen 2 : iienaangrande: zij (de geloovigen ladden a, le dingen gemeen, en zij deren e q have, en verdeelden die dat elk van noode had". En 4 : 32 menigte - an degenen, die geloofden, n ééne ziel; en niemand zelde, dat n hij had, zijn eigen was, maar alle hun gemeen". Zoo op den klank neenen, dit er verband bestaat tusdelen der Christenen, nu bijna 1900 en het streven der communisten, bezonnen leest, dan vindt men, dat mming niet meer dan schijn is, in 2ene tegen'jtelling er tusschen bestaat, lat de eers.'e Christenen alle privaat-1, en alles «socialiseerden» (aan de «overdroegen)? Neen! De bladzijden ïlingen, die onmiddellijk volgen, weer-De eerste Christenen hadden een zeer : elden zin voor gemeenschap, uiting ie broederliefde; en daarom hadden van de broederen zooveel over, dat eren en ha-; S, onroerend en roerend len verkochten. Maar zij verkochten ; s; blijkbaar alleen maar zooveel als k noodig maakte om te voorzien in de in de arme leden der gemeenten. Als iien akker verkocht voor dat doel, dan iet zekeren iof voor hem beschreven de geschiedenis van Ananias en Saffira idruk op den voorgrond, dat zij in niets waren tot goederenverkoop, maar dat vrijwillig, dus uit liefde, geschiedde : er vinden w'j yielding gemaakt, dat huizen hebben, waarin zij de gemeenteingen of herberg verleenden (12 : 12; Uit hoofdstuk 6 : 1 blijkt, dat weiwerd beoefend; hoe zou dat mogelijk nnen zijn, zoo men niets meer als het , dat men gevi; n kon? En om niet meer 1: e apostel Paulus vermaant de ge-.it de heidenen niet, om alleprivaatbezit ffen en gemeenschappelijk bezit van alles ren; maar wel, om gaven af te zonderen gemeente te Jeruzalem, die destijds zeer vas. Hieruit zitt men, dat van goederenhap in commur.istischen zin geene sprake •ivaatbezit bleef gehandhaafd; maar door tot de broedhren gedreven, deelden zij . het hunne vr'*, en verkochten daartoe hunne bezittinï'én. Dit geeft, bij bezonnen ; Heilige Schrift in de beide aangehaalde 2 : 44 en 5 : 32, ook te kennen. Zij alle goederen gemeen", wil niet zeggen: en alle beschikking over hun bezit; maar: n, zij beschouwden alle dingen gemeen-_^ .ijk; en die «zij'" zijn dan niet degenen, die het goed niet hadden, maar die het wel bezaten. Zij beschouwden hunne bezittingen niet als iets, dat hun alleen ten goede kwam, maar als iets, dat zij gebruiken moesten voor het nut en het welzijn van allen. «Niemand zei, dat iets van zijne bezittingen van hem was"; integendeel, zij stelden ze gaarne ten dienste van allen. Zoo wordt onze conclusie dus: at de eerste Christen-gemeente een geheel ander beeld vertoonde, dan de gewenschte communistische maatschappij. Deze kan alleen worden opgericht dooi? dwang; gene had tot grondslag de liefde. Grondregel van het communisme is: l het uwe is het mijne; en dan wordt met geweld gesocialiseerd, d. w. z. aan bezitters het hunne ontnomen; die van het jonge Christendom was: l het mijne is het uwe; en daarom verkocht men zelfs zijne have en goederen voor de broederen. Het communisme vindt in de Heilige Schrift geen steun. Integendeel, zij leert particulier eigendom, omdat door haar een mensch eerst waarlijk mensch is, vrij is, als hij iets 't zijne noemen kan. Maar hier, in de Handelingen, wordt ons een zeer belangrijk beginsel geleerd; dit n.l. dat de liefde tot de broeders, in het algemeen: ot de menschen, ons dringen moet, om wat wij het onze mogen noemen, niet egoïstisch voor ons .alleeii te behouden, maar het ook te gebruiken ten bate van onzen naaste. Waarlijk sociale zin, die tot welzijn en welvaren is van onzen naaste, moet vrucht zijn van christelijke broederliefde en dus van christelijk geloof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen