Proponenten.

In vacante Kerken komt het meermalen voor, dat men eenige moeite heeft om bij de bevestiging van een huwelijk de hulp van een predikant te "verkrijgen. En waar zulk een huwelijk, dat eenmaal vastgesteld is, niet Jcan uitgesteld worden, zonder dat daaruit allerlei moeilijkheden ontstaan, tracht men dan op andere wijze zich te redden. Zoo is de vraag opgekomen, of men voor zulk een gelegenheid niet gebruik mag maken van de hulp van een candidaat ?

Het antwoord op deze vraag hangt natuurlijk daarvan af, wat de kerkelijke huwelijksbevestiging is en welke bevoegdheden een candidaat bezit. Beschouwt men de kerkelijke huwelijksbevestiging niet anders dan als een soort godsdienstige wijding, die door een ernstige toespraak en een hartelijk gebed aan het door de Overheid gesloten huwelijk wordt gegeven, dan spreekt het wel van zelf, dat deze zoogenaamde kerkelijke inzegening van het huwelijk ook door een gewoon persoon kan geschieden, door een candidaat, een oefenaar, een ouderling of diaken. Er is dan zelfs geen ambtelijke qualiteit noodig om deze handeling te verrichten. Maar zoo is de beschouwing onzer Gereformeerde Kerken niet. Al wordt het huwelijk wat zijn burgerrechtelijke positie betreft door de Overheid bevestigd, het behoort daarna ook door de Kerk te worden gesloten, omdat het huwelijk evenzeer voor den kring der Kerk gevolgen heeft en daarmede in het nauwste verband staat. De kerkelijke inzegening is dus wel degelijk een huwelijksbevestiging, zooals ook uit ons formulier wel duidelijk blijkt. De instelling van het huwelijk wordt verklaard, de plichten van man en vrouw worden omschreven, de trouwbeloften worden gevraagd en de zegen Gods wordt over het huwelijk uitgesproken. Er vindt hier dus een kerkelijke handeling plaats, waardoor het huwelijk ook in den kring der gemeente wordt gesloten en bevestigd. Zulk een kerkelijke handeling nu »kan en behoort ook alleen te geschieden door een kerkelijken ambtsdrager, en wel door' dien ambtsdrager aan wien de bediening des Woords en der Sacramenten is opgedragen, d.w.z. door den Dienaar des Woords. Noch een ouderling, noch een diaken heeft deze bevoegdheid ontvangen, en de ambten behooren onderscheiden te blijven.

Maar daaruit volgt te meer, dat een proponent of candidaat deze kerkelijke huwelijksbevestiging niet behoort te verrichten, omdat hij geen kerkelijk ambtsdrager is. Hij staat niet in het ambt, maar dingt naar het ambt. De naam candidaat zelf wijst dit aan. Een candidaat-notaris, een candidaat-burgemeester, een candidaatkamerlid is iemand, die nog geen notaris, geen burgemeester, geen kamerlid is, maar er naar staat om dit te worden. En zoo is ook een candidaat-predikant iemand die geen predikant is, maar zich aan de Kerken voorstelt, om tot predikant te worden beroepen. Eerst door de beroeping wordt hij predikant en in het ambt gezet. Maarzoolang hij niet beroepen en in het ambt gezet is, heeft hij geen ambt en kan hij ook geen ambtelijke handelingen verrichten.

Het eenige recht, dat de Kerk hem hebben toegekend, is om zich aan de gemeente voor te stellen en op verzoek te proponeeren, d.w.z. een stichtelijk woord te spreken, ten einde zijn gaven aan de gemeente te doen hooren. Het zou voor de gemeente al uiterst moeilijk wezen om een beroep op zulk een candidaat uit te brengen, wanneer de gelegenheid haar ontbrak om eerst zulk een candidaat te hooren. Maar dit proponeeren is geen bedienen van het Woord met ambtelijke autoriteit, maar alleen een » oefen ene

Evenmin nu als zulk een candidaat reeds het Woord mag bedienen of de Sacramenten mag uitreiken, gelijk op de Synode van Dordt in 1618/19 uitdrukkelijk werd uitgesproken, mag hij ook andere ambtelijke handelingen verrichten. Hij mag geen predikanten, ouderlingen of diakenen in het ambt bevestigen, omdat dit een ambtelijke handeling is. Hij mag niet den ban over iemand uitspreken noch den berouwhebbenden zondaar weer opnemen, omdat beide het oefenen is van de sleutelen der tucht en deze alleen aan de ambtsdragers geschonken zijn. En evenmin mag hij een huwelijk bevestigen, omdat ook d^huwelijksbevestiging een ambtelijke handeling is.

Het bezwaar, dat men zoo moeilijk voor de huwelijksbevestiging hulp van een predikant kan krijgen, mag ook niet overdreven^ worden. Indien men de huwelijksbevestiging alleen op Zondag laat geschieden, is dit soms lastig, maar toch zeker niet, als mea het huwelijk in de week bevestigen laat. Want het zou al zeer eigenaardig trefifen, wanneer dan in heel een ring of heel een classis niet één predikant te vinden was, die dezen dienst aan de vacante Kerk wilde bewijzen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen