Gevaar voor het Protestantisme.

De nieuwe indeeling naar nationaliteiten heeft, — er kan hierop niet ernstig genoeg gewezen — geen geringe gevaren voor het Protestantisme meegebracht.

Aan Hongarije is een belangrijk deel ontscheurd en toegewezen aan Roemenië, waardoor de zoo bloeiende Protestantsche Kerk in dat deel aan de ernstigste gevaren is blootgesteld. In. Roemenië'heerscht de Grieksche Kerk en deze Kerk is van huis uit zeer onverdraagzaam en duldt het bestaan vap andere Kerken naast haar niet. Daarbij komt, dat politiek belang meebrengt, dat het veroverde deel zoo nauw mogelijk met Roemenië saamsmelt en daarentegen de banden met Hongarije worden doorgesneden. Onze Protestantsche Kerken in Zevenburgen zullen dus aan een-dubbelen aanval bloot staan. De Grieksche Kerk zaldoen wat zij kan om de leden dezer Kerken tot haar schoot te doen overgaan. En de Regeering zal daarbij de behulpzame hand bieden. Het is dan ook te begrijpen, dat onze Calvinisten in Hongarije met grooten angst de toekomst dezer nu van hen gescheiden Kerken tegemoet zien.

En evenzoo staat het met die deelen van het vroegere Duitschland, die weer aan Polen zijn afgestaan. In Polen heerscht oppermachtig de Roomsche Kerk, die reeds vroeger hier het zoo schitterend opgekomen Protestantisme geheel onderdrukt heeft, zoodat nauwelijks een spoor meer van de Protestantsche Kerk te ontdekken valt. En de Poolsche regeering is er op uit, evenzeer als de Roemeensche, om lederen band, die de nu veroverde deelen aan het vroegere vaderland verbind, vooral de religieuse banden te verbreken. Reeds nu is het aantal Protestanten, zooals men ons schrijft, in deze aan Polen afgestane gebieden met 50 pCt. en meer verminderd. En de geschiedenis dezer Evangelische gemeenten is een ware lijdensgeschiedenis. Ze worden op alle mogelijke wijze belemmerd in hare vrijheid en onderdrukt.

Ook voor Opper-Silezië, waar nu binnen kort de stemming moet gehouden worden, die beslissen zal of dit rijke land aan Polen of aan Duitschland zal toebehooren, is men daarom, wat de toekomst der Protestantsche Kerk betreft, zeer beducht. Al is de bevolking in hoofdzaak Roomsch, toch heeft men er 180.000 Evangelischen, in ongeveer 70 gemeenten verzameld, die alle tot hoogen bloei zijn gekomen. Ze vormen een tiende deel der bevolking. En de bange vrees is, dat ook deze Protestant-, sche Kerken, wanneer Opper-Silezië aan Polen ten deel v^lt, ten doode zullen zijn opgeschreven.

Enkele afgevaardigden dezer Protestantsche Kerken zijn dan - ook naar Holland gekomen; ze hebben in de Duitsche Kerk in Den Haag een voordracht gehouden over het onderwerp: de volksstemming in Opper-Silezië en de Protestantsche Christenheid, en ze hebben ook ons een uitvoerig schrijven doen toekomen met de bede om onzen steun hun niet te onthouden ten einde de publieke opinie te bewerken. In zooverre dit schrijven een politiek karakter draagt en klaagt over de wijze, waarop de Poolsche regeering door allerlei gewelddadige maatregelen tracht invloed uit te oefenen op deze volksstemming en daarbij min of meer oogluikend geholpen wordt door de Entente-regeeringen, zoodat van een waarlijk vrije stemming geen sprake zal wezen, valt dit vraagstuk buiten het kader van ons blad. Maar wel steunen we van harte den wensch, in dit schrijven uitgesproken, dat hoe deze volksstemming ook moge uitvallen, van den \^lkerenbond zal geëischt worden, dat de plechtig toegezegde bescherming der nationale en religieuse minderheden ook metterdaad zal geschonken worden.

De Volkerenbond, die thans in Geneve saamkomt, heeft in dat opzicht een hooge roeping. Hij heeft te waken en toe te zien, dat de nieuwe verdeeling der volkeren, die heeft plaats gevonden om aan lang bestaand onrecht een einde te ma'ken, niet een nieuwe bron van onderdrukking en onrecht wordt. En waar het hier vooral geldt de beischerming van Protestantsche Kerken, mag wel van heel de Protestantsche'wereld een ernstige roepstem uitgaan, dat de bescherming dezer minderheden, zoo heilig en plechtig verzekerd en toegezegd, niet een ijdele belofte blijke. Calvijn heeft in zijne dagen, , overal waar de Protestantsche Kerken verdrukt en met ondergang bedreigd werden, het voor deze Protestanten opgenomen en geen middel, ongebruikt gelaten om hun te hulp te komen. En we zouden ontrouw zijn aan ons Calvinistisch verleden, bovenal we zouden toonen het woord van den Apostel Paulus niet te verstaan: als één lid lijdt, dan lijdt het heele lichaam mede, wanneer we voor deze Protestantsche broeders niet in de bres sprongen, nu het lijden der vervolging hen bedreigt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen