125 jaar Faculteit der Godgeleerdheid aan de Vrije Universiteit - pagina 116

de vacatures biesterveld en rutgers

um was geweest) en hij was op een nieuwtestamentisch onderwerp gepromoveerd. Het was bovendien bekend dat hij bezig was met een bewerking van A. T. Robertsons grammatica voor het nieuwtestamentisch Grieks.94 Hij had dus verreweg de beste papieren. Overigens had Ridderbos in 1911 een studie over Jezus’ prediking van het Koninkrijk Gods gepubliceerd, die door zijn zoon als een keerpunt in de gereformeerde exegese wordt gezien.95 Nadat de senaat met zijn advies was gekomen, werd de zaak in die zin afgehandeld.96 Ingewikkelder lag de zaak van de benoemingen te Kampen. De vualumni G. Ch. Aalders en J. C. de Moor weigerden een benoeming te aanvaarden, evenals B. Wielenga, zoon van de vroegere Kamper hoogleraar D. K. Wielenga. Het leidde tot een kerkelijke rel, omdat men aan Kamper zijde vermoedde dat Aalders en De Moor door hun hoogleraren waren opgestookt die benoeming te weigeren. Het tegendeel bleek echter het geval. De vu-hoogleraren hadden hun pupillen juist geadviseerd de benoeming te aanvaarden. Wat betreft Aalders staat vast dat hij zich beriep op principiële argumenten: de beoefening der wetenschappelijke theologie was geen taak van de kerken. De Moor heeft zich niet laten verleiden om inzicht in zijn motieven te geven. Wielenga deed dat wel en zette zijn motieven in een brochure uiteen. Daarbij benaderde hij de zogenaamde ‘Wachterpartij’ bepaald niet zachtzinnig. Hij verweet deze partij van de eigen kerkelijke opleiding een dogma te maken, een gebod Gods, en daarbij het onderwijs aan de vu te beoordelen als zijnde ‘tegen de Schrift, tegen de wil van God’, die daarom ‘hoe eerder hoe beter van de aarde worde weggedaan’.97 Toch daagde de vrede nu in snel tempo. Een belangrijk punt daarbij was dat de synode zich niet meer heeft gewaagd aan pogingen om Kampen en de faculteit samen te voegen.98 Een andere factor is geweest dat het aantal studenten te Kampen langzamerhand begon toe te nemen. Kampen kroop uit het dal omhoog en begon weer mee te tellen.99 Tenslotte mogen we hierbij ook denken aan de veranderende personele bezetting als factor die bijdroeg aan de vrede. M. Noordtzij was met emeritaat, Lindeboom een dagje ouder en druk met andere zaken, Honig een leerling van de vu, Bouwman een zachtmoedig mens. En dan Ridderbos. Typerend lijkt me wat hij schreef aan het slot van zijn inaugurele rede. Hij zag, zo verklaarde hij, in de school en de universiteit medestrijders voor een heilige zaak, geen concurrenten. ‘Wil iemand deze beschouwing bij mij mede psychologisch verklaren

Faculteit der Godgeleerdheid; Perfect Service; pag 115

115

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen