'Hier leert de natuur ons zelf den weg' - pagina 179

een andere universiteit. de jaren 1965-1987

178

van de onderzoeksactiviteiten en aanpassing van het onderzoeksprogramma aan de nieuwe omstandigheden. Enerzijds werd het lopende onderzoek voortgezet, anderzijds kon het onderzoek worden verbreed doordat geleidelijk steeds meer gebruik werd gemaakt van de mogelijkheden die het nieuwe laboratorium bood. De wetenschappelijke staf werd in deze periode sterk uitgebreid. De personele bezetting was eigenlijk altijd al minimaal geweest en nu moest bovendien de onderwijstaak van Sizoo worden overgenomen. Na Sizoo’s afscheid werd het grootste gedeelte van zijn colleges opgevangen door J. Blok en door H. Verheul. Verheul was sinds 1963 wetenschappelijk hoofdambtenaar en in 1965 werd hij tot lector benoemd. In 1969 zou hij hoogleraar worden.4 J. Bloks colleges aan medici en biologen werden op hun beurt overgenomen door Joh. Blok, die nu werd benoemd tot buitengewoon hoogleraar, nadat hij in 1963 was begonnen als buitengewoon lector in de radiobiofysica. Sizoo had destijds voorgesteld Joh. Blok – die zelf aan de vu had gestudeerd en was gepromoveerd, en werkzaam was bij het medisch-biologisch instituut van rvo-tno – naar de vu te halen. Hij ging natuurkundecolleges geven aan biologiestudenten (die tot dan toe kernfysicacolleges hadden gevolgd samen met de natuurkundigen) en zou onderzoek gaan doen op het gebied van de radiobiofysica.5 Een eigen hoogleraar in de theoretische natuurkunde was al een oude wens van de faculteit. Deze werd uiteindelijk gevonden in de persoon van R. van Wageningen, lector aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij werd in 1967 als hoogleraar voor de theoretische kernfysica aan de vu benoemd. Verdere uitbreiding van de theoriegroep kwam er door de benoeming van E. Boeker. Boeker was bij Jonker gepromoveerd in 1963 en was sindsdien hoofdmedewerker met een leeropdracht voor het onderwijs in de mechanica. Hij werd lector in 1966 en hoogleraar in de theoretische natuurkunde in 1969.6 De theoriegroep werd verder versterkt door de benoeming van H. J. Boersma. Net als Boeker had Boersma zijn doctoraalexamen aan de vu behaald, was gepromoveerd in 1963 (ook bij Jonker, maar op een experimenteel onderwerp) en was sindsdien aan de vu verbonden als wetenschappelijk hoofdmedewerker met een leeropdracht voor groepentheorie in de quantummechanica. In 1969 werd hij benoemd tot lector in de theoretische natuurkunde en in 1980 tot hoogleraar.7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen