Marnix' Byencorf - pagina 49

47 Ontleening bewijzen deze plaatsen niet noodzakelijk. Evenmin de gelijkstelling der predikende monniken met marktschreeuwers en kwakzalvers. L. S. 133, 139, Be. 11 77. Of de spot m'et expositio allegorica, tropologica, anagogica. L. S. 138, Be. I 104; 133-134. Natuurlijk heeft Marnix het boekje gekend en gewaardeerd. Vele stukken van den L. d. Z. doen levendig denken aan den Be.: de heiligen ieder met hun speciale bekwaamheid, typen als S. Christophorus en S. Joris: de Polyphemus en Hercules der Ouden (L. S. 77-78; Be. I 108), aanbidding van een teekening als van Christus 'zelf, of van kleurig geverfde steenen beelden, aflaatkramerij en aflaatgeloof, verre pelgrimstochten met verwaarloozing van zijn gezin, de geleerde poespas van quidditates, ecceitates, formalitates, definitiones, conclusiones, corollaria, propositiones explicitae et implicitae, suppositiones, syllogismi Illajores et minores, enz.; doctores dit en doctores dat; Occam, Albertus, Scotus bovenal, veel wijzer dan de Apostelen en Jezus zelf; de Baccalaurii nog wijzer dan Thomas "aristotelikotatos"; der monniken kennis van hel en vagevuur, of zij er jaren doorgebracht hebben, hun belezenheid in fabelboeken als Oesta Romanorul11 of Spec. Historiale - om Bijbel of Evangelie te lezen hebben ze het te druk - hun ongeloofelijke welsprekendheid, het machinaal afdraaien van gebeden en sevensalmen; het potjeslatijn en de bewijzen voor de ketterverbranding, de vriendschap der vrouwtjes en de dienst van den buik. Bisschoppen, kardinalen en pausen leiden een goddeloos leven;. omkooperij, oorlog, allerlei geweld, vergif zijn middelen der Summi Pontifices; de afgeleefde grijsaard Julius II ziet nog kans wet, religie, vrede, de gansche wereld onderste boven te keeren. Hoe kunnen, wie Marnix' "haaienscherts" zoo onvergefelijk vinden, met Erasmus zoo voldaan zijn? Huet, enfant terrible, verraadt er iets van: Marnix een domper te meer; Erasmus vriend van Aufklärung, Voltaire der 16de eeuw, die geloof en eeuwig leven tot het gebied der fantasie durfde brengen. (L. v. Rembr. 2 11, I, 8; I 283, 282, 301). H. draaft overigens weer niet weinig door; men leze slechts de laatste bladzijden der L. S. en men weet beter. Maar wel is het waar, er is een onderscheid

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen