1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 98

84

in deze meening schuilt ook volgens Gereformeerde opvattingen een grond van waarheid. Alle ziekte en krankheid is een gevolg van Adam's val in het paradijs. Was Adam niet gevallen,, dan zouden er geen ziekten onder de menschheid voorkomen. Dit moeten we echter niet zoo opvatten, dat elke ziekte met al zijn eigenaardigheden moet beschouwd worden als een werking van het zondeprinciep, dat door den zondeval zijn intree in de wereld heeft gedaan. Neen, dat zondeprinciep werkt in de aetiologische momenten, die een ziekte doen ontstaan; meestal is het ziekteproces een strijd van het organisme tegen bepaalde nocentia. Dank zij de gemeene gratie heeft ons organisme in tal van verdedigingsmiddelen kracht behouden om dien strijd te voeren. In elke ziekte doet ons organisme een poging om zijn vijanden te overwinnen of zich aan minder gewenschte toestanden aan te passen (compensatore hypertrophic b.v.). Van Gereformeerd standpunt is elke ziekte gevolg van de zonde, maar met deze noodige bijvoeging, dat bij alle ziekten ook de gemeene gratie telkens duidelijk aan het licht treedt. We zouden ons daarom juister uitdrukken, wanneer we beweerden, dat elk ziekteproces een poging is om de doorwerking der zonde, die onverbiddelijk tot den dood voert, te stuiten. Bij somatische ziekten is dit standpunt gemakkelijk te illustreeren. ') Of dit ook bij psychosen het geval is; onze geringe kennis van het eigenlijke ziekteproces maakt het zeer moeilijk een psychose van dat standpunt uit te beschouwen. ~) Er zijn echter wel teekenen,. ') Zie aangaande deze meening: „De Gemeene Gratie" van Dr. A. KUYPER, en voornamelijk Deel I Hoofdstuk 28, 29, 34, 35 en 36, waarin het zuiverst het Gereformeerde standpunt wordt ui'eengezet. Men hou Ie hierbij wel in het oog, dat de gemeene gratie aan den mensch niet iets nieuws schenkt, maar hem zoowel in geest als in lichaam nog iets van zijn oorspronkelijke levenskracht Iaat behouden. Wat betreft ons geestelijk leven spreekt onze geloofsbelijdenis immers van „kleine overblijfselkens," en zoo ook is in ons lichaam iets van de oorspronkelijke kracht overgebleven, waardoor het korter of langer kan strijden tegen alle schadelijke invloeden, die het drijven naar den dood. In zekeren zin vinden we die kracht nog bij alle levende wezens: de kracht waarvan hun zucht tot zelfbehoud gebruik maakt. De zondeval in het paradijs zou onmiddellijk als straf den dood ten gevolge hebben gehad, ware de gemeene gratie niet tusschenbeide gekomen, zoodat zoowel somatisch als psychisch weliswaar onze levensenergie zeer wetd verzwakt, maar toch krachtig genoeg bleef om zich, zij het slechts tijdelijk^ te handhaven tegen tal van nocentia. ^) O. HiNRiCHSEN spreekt zich in een onlargs verschenen artikel in^ denzelfden geest uit: In een psychose openbaren zich niet alleen wegvalverschijnselen, maar ook psychische „Ersatzbildungen, Erwehrungszmasregel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen