1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 58

44

na den dood ook nog verward of totaal versuft blijven voortleven. Daartoe is volgens JAKOBI de ziel niet bestemd. Als pakkend voorbeeld om zijn theorie te verduidelijken, vergelijkt hij onze ziel met een lichtstraal, die door een prisma valt en in de bekende kleuren wordt ontleed. Is dat prisma geschonden en oneffen, dan krijgen we een verwrongen spectrum, zonder dat de oorspronkelijke lichtstraal is veranderd. Zoo zou ook de actie, die van onze ziel uitgaat, door ons lichamelijk organisme verdeeld worden in allerlei acties en bij ziekte van dat.organisme aanleiding geven tot allerlei pathologische uitingen, zonder dat de ziel zelf in eenig opzicht veranderd behoeft te zijn. Met deze beschouwingen van JAKOBI was NASSE het volstrekt niet eens. Volgens hem begint elke psychose met een lichamelijke ongesteldheid, deze werkt in op ons gevoel en op ons voorstellingsvermogen en maakt de ziel krank. De lichamelijke ongesteldheid kan soms genezen, terwijl de ziel krank blijft. Hoogstwaarschijnlijk gaat met dat krank zijn der ziel steeds gepaard een ziekelijke afwijking in de hersenen. NASSE wilde ook niet spreken van zielsstoornissen, maar onderscheidde later Gemüthskranken (waar de stemming primair is aangedaan) en Irren (waar 't verstand primair geleden heeft). Met geen van beide voorstellingen kan daarentegen DAMEROW zich vereenigen. De strijd tusschen deze beide bovengenoemde vrienden en veteranen der Duitsche psychiatrie vindt, volgens hem, zijn oorzaak daarin, dat ze niet precies genoeg het begrip ziel definieeren. Dit tijdelijk misverstand zou cito, tuto et jucunde kunnen worden weggenomen, wanneer men maar onderscheid maakte tusschen ziel en geest. NASSE en JAKOBI doen dit niet en komen daardoor niet tot het volle begrip van den mensch. De mensch is een psychisch wezen, het eenheidsproduct van lichaam en ziel. Dat psychisch individu kan ziek worden en dan openbaren zich de ziekteverschijnselen, zoowel in 't leven van de ziel als van het lichaam. De geest in den mensch (Vernunft) waardoor hij zich van alle creaturen onderscheidt, echter kan nooit ziek worden. Die geest is de lichtkern van het eeuwige en goddelijke in den mensch, die nooit verdonkert, maar wel schuil kan gaan achter de wolken van den waanzin. DAMEROW sprak dan ook 't liefst van zielsziekten of van „psychische Krankheiten".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen