1923 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 47

3g

Opeens bleken ze te leven als door een plotselinge scheppingsdaad Gods, wanneer een nieuwe periode als een lente komt. Een verscheidenheid van verwante vormen treedt telkens op in varieerende uitbundigheid als takken aan een stam, onberekenbaar, ongedetermineerd, maar uitgedreven uit hun kiemen en knoppen door Gods wil en kracht als de zon van dat scheppingsjaar zijn zomerhoogte gaat bereiken. "^^^ Daarna wordt de levenskracht der takken en stammen minder; de soorten sterven uit en verdwijnen spoorloos, eindelijk geheele geslachten en familiën, alsof een winter over dien stam is gekomen. Maar dan geeft weer een nieuwe periode*) uit gebleven scheuten en zaden nieuw leven in nieuwen vorm. Het scheppingsverhaal van Genesis geeft ons in onvergelijkbare taal een soortgelijk beeld als er wordt gezegd, ,,dat het morgen en avond was geweest en een volgende dag aanbrak" met een opeenvolgende schepping van levende wezens, die werkelijk treffend door de geologie wordt bevestigd. Maar 't is geen doode mechanistische kringloop, waar God naast of buitsn staat, maar eiken ,,dag", elk ,,jaar", elke periode komt met nieuwe vormen uit Gods hand. 't Is geen chemisch-physisch proces alleen, 't is geen geologisch proces met zijn wisseling van plooiïng en erosie, van neerslag en verdamping, waarvan ook Prediker zoo schoon spreekt in het eerste hoofdstuk, zelfs niet alleen een kringlooo van koolstof en stikstof in de anorganische en organische wereld, zelfs niet een kringloop van nieuwe schepselen zonder individueelen geest en zonder verschil met hun voorgangers (zie ook Pred. I vers 9 en 10), neen, God verwezenlijkt nieuwe gedachten in nieuwe vormen, Hij schept ze door zijn onbegrijpelijke wondermacht, wellicht althans ten deele, uit de oude levenskiemen. Iets van die gedachten Gods kunnen wij ook door de natuurstudie verstaan. Er is opklimming en ^^nerintisatie door arbeidsverdeeling waar te nemen en waarschijnlijk treedt telkens bij nieuwe vormen een nieuw evenwicht in tusschen de levensvormen onderling en tusschen de levensvormen en de uitwendige omstandigheden van klimaat en bodem. Die evenwichten geven de aanpassing te constateeren, zooals wij dat noemen. Nu kunnen zich individuen aanpassen aan zich wijzigende omstandigheden, maar die aanpassing gaat meestal niet ver. Ook de soorten kunnen zich aanpassen in hun fluctuee*) Hierbij is niet aan Cuvier-sche Kataklysmen of andere kata^ strophen gedacht,

V

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen