1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 71

63 normaal kenmerk is, is bij een andere soort in een afwijkende variëteit te vinden. Het kenmerk moet dan meer zijn dan een toevallige storing ! Inderdaad is dit feit altijd mooi te verklaren geweest met de genen-factoren leer, en is het zelfs een voorname grond voor haar bloei geweest. Heel eenvoudig was de verkl Ïring dan dat van de twee soorten de ééne een bepaald geen dominant bezat en de andere den recessieve teg2nvoeter. Dus de mutant a a van de soort i\ /\ is op dit punt nrecies hetzelfde als de soort met a a. In de eerste plaat'ï ligt hier nog werk voor Duncker c.s, om te onderzoeken of de werking van beide factoren a steeds identiek is. Maar die gelijke factoren bij twee soorten of geslachten is nopf niet alleen te vereenigen met de populaire genenleer. Er blijft — ook zonder stoffelijke genen — steeds te onderzoeken waarom het leven met quanten werkt, zoodat geen willekeurige afwiikingen ontstaan, maar heenwijzingen naar andere bekende organisatie-plannen. Waarom hebben alle roodbloemige planten witbloemige mutatie's en omgekeerd? Hier kan nog veel opgehelderd worden door physioloog en phaenogeneticus ! C Mutatie's geven gewoonlük planten met afwiik?ndf> mendelende kenmerken Zoo zijn er bijv Leeuwenbekjes, die opeens een losbladige bloemkroon krijgen Dit kenmerk der losbladigheid is echter nog steeds zeer belangrijk en fundamenteel. Het scheidt noP altüd twee groote groepen van tweezaadlobbige families. Evolutionistisch gesproken is het misschien een vrij oud kenmerk, dat twee verschillende richtingen deed ontstaan. Dus zooiets fundamenteels, dat bij een groote groep constant crondkenmerk is, zou afhangen van een enkel geen, dal bij de gesproken mutatie op eens in een anderen toestand overgaat Hetzelfde geldt voor de erfeUjke zesvingerigheid bij den mensch Iets dat bij s^een enkel zoogdier voorkomt als ,.gen". Meerdere dergelijke mutatie's zijn er, die op zulke kenmerken weliswaar betrekkin? hebben, doch principieel niet te maken hebben met het fundamenteele onderscheid tusschen groote groepen. Ze zijn veel beter te beschouwen als afwijkingen waarbij de groote keten van leactie's door een enkel slecht schakeltje vernield wordt, of door een verkeerd wisseltje in andere banen geleid wordt. Correns, over zoo'n kenmerk sprekend in z'n rede op het Erfelijkheidscongres te Berlijn, zegt, dat een wit ras

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen