Sanherib, koning van Assyrië (705-681 v. C.) - pagina 15

11

meest eigenlijken zin des woords. Die grond is: de schepping des menschen naar Gods beeld, naar het beeld van Hem, die de liefde is. Al zijn de menschen ook door de zonde geworden: hatelijk en elkander hatende, — ook in dien gevallen mensch blijft toch het primaire de liefde, waarvan de haat slechts de keerzijde is. Al is die liefde ook verdwaasd, verkeerd gericht, afgodisch, ze blijft niettemin een trek, hoezeer dan ook verdonkerd, van het beeld Gods. En dien trek wensch ik ook bij Sanherib op den voorgrond te stellen. Daardoor winnen we tevens een breederen achtergrond voor de teekening van Sanherib in zijne verhouding tot het volk der bijzondere openbaring. Ik wensch hem u eerst te doen zien in zijne residentie, vervolgens op zijne krijgstochten. En dit dan weer zoo, dat we eerst letten op zijne oorlogen in het algemeen, daarna in het bijzonder op datgene, wat hij ondernomen heeft tegen Juda en Jeruzalem. Ten slotte gaan we dan na, wat ons bekend is omtrent het einde van hem en zijn werk. I. De residentie, waaraan Sanherib nagenoeg al zijne zorgen heeft gewijd, was Nineve. Hoe natuurlijk dit ook voor menigeen moge klinken, het is toch niet zoo vanzelfsprekend als het wel schijnt. Nineve was niet de eenige Assyrische koningsstad, en de sympathiën der opeenvolgende heerschers liepen juist op dit punt nog al uiteen. Daar was vooreerst de oude rijkshoofdstad Assur, evenals Nineve aan den Tigris gelegen, doch meer stroomafwaarts, dichter bij het Babylonische laagland. Dat Sanherib haar niet gansch en al heeft verwaarloosd, blijkt uit een aantal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen