De eenheid der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 19

17

hebbend Nieuw Testament. Die weg is ongetwijfeld een wonderlijke geweest. Denkt U slechts in, wat ik U heb laten zien. Omstreeks het jaar 200 heeft de kerk één gezaghebbend Nieuw Testament. We hebben nagegaan, waaruit dat bleek. En al die elementen hebben we langzamerhand zien opkomen, of beter gezegd: God brengt ze allengs tot •het besef van de kerk. Achter dat alles staat het eene groote allesbeheerschend motief: bij het vleeschgeworden Woord behoort één nieuwe openbaring, de openbaring der vervulling. In de nieuwe bedeeling begint de kerk met één nieuw gezag: 'o Y.Lpi.oc en dat brengt haar straks tot het ééne Nieuwe Testament. De geschiedenis is een goede, zoo niet de beste leermeesteres. Maar ze is niet onfeilbaar. Groote mannen Gods, zelfs koncilien hebben gedwaald. Deed de kerk goed, toen ze één gezaghebbend Nieuwe Testament als van zelf kwam te aanvaarden ? Om. die vraag te kunnen beantwoorden, dient deze andere gesteld: hooren de boeken van het Nieuwe Testament waarlijk bijeen, vormen ze inderdaad een "orgamsmëTrMöcHrÏÏfrTaatste blijken het geval te"3jn^"3an"Ts~al'fhans weer voor een deel verklaard, dat de kerk niet op een dwaalspoor was, toen ze allengs de verschillende boeken des Nieuwen Testaments als eenheid bewaarde en beschouwde. Ik ga u dus spreken over de saamhoorigheid, de innerlijke eenheid van de boeken des Nieuwen Testaments. Helder dient ons dan vooraf voor den geest te staan, in welken zin dit mag en kan geschieden. Wie een systeem bouwt, spreekt eerst van zijn beginsel en ontwikkelt uit dit beginsel de verdere deelen van zijn werk. Wie een huis bouwt, doet dit naar vast bestek, zoodat overeenkomstig de bedoeling van het geheel straks elk deel op eigen plaats komt te liggen. Op die wijze kan gewis nooit van een eenheid des Nieuwen Testaments gesproken. Immers het gaat hier om een reeks van boeken, waarachter zeer zeker Goddelijk plan kan staan, maar die toch in den loop van enkele tientallen van jaren door zeer verschillende personen op zeer verschillende plaatsen zijn geschreven. Vormen die een eenheid, dan is dat toch alleen mogelijk, als al die mannen door één beginsel werden gedreven, maar we zullen niet een monumenteel gebouw, doch een sierlijke boom verwachten. Het Nieuwe Testament is gegroeid en dat in dubbelen zin. Eerst ontstoiiden achtereenvolgens de boeken, toen kwamen ze bijeen. Dat ?al een ware eenheid zijn, als in elk boek de hoofdzaak dezelfde \^ en op die hoofdzaak licht valt van verschillende zijden, maar dan toch weer 200, dat door die lichtstralen van verschillende zijden, beter misschien .gezegd door het plaatsen van die hoofdzaak in verschillend licht 2

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen