De geschiedenis der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 42

40

geopenbaard en dat dientengevolge het Christendom openbaringsreligie is. Het tegenovergestelde wordt door degodsdiensthistorische school beweerd. Ze moge schakeeringen kennen, waarin niet alle openbaring wordt geloochend, in beginsel staat ze op het stand= . punt, dat de religie zich langs natuurlijke wegen heeft ontwikkeld. Zoo ook het Christendom. Jezus heeft het gepredikt — als ten minste zijn bestaan niet wordt ontkend of Hij zelf gemaakt wordt tot een eclecticus, die van alles opnam — en toen is het in een wereld gekomen, waarin het tal van religies aantrof. Met die -, godsdiensten kwam het in aanraking, het heeft er in zijn ontwikkeling uit overgenomen en aan afgestaan en zoo is ten slotte na voortdurende wisselwerking het Christendom in de Katholieke kerk tot zekere consolidatie gekomen. Al konden we dit punt laten liggen, we willen er om het belang, dat deze kwestie heeft voor den tegenwoordigen tijd, toch eenige woorden van zeggen. Niet natuurlijk om hier toch te , beginnen aan de boven niet gewilde weerlegging van de godsdiensthistorische school. Alleen om aan een enkel concreet feit in het licht te stellen, hoezeer deze theorieën ook praktisch met het handhaven van een bovennatuurlijke openbaring niet te vereenigen zijn. Het is voor ons doel het meest geschikt te wijzen op de theorie, die door HEITMÜLLER, BOUSSET e.a. is voorgedragen en die veel bijval heeft gevonden ^). In het kort gezegd komt ze hier op neer. Jezus heeft in Galilea en Judea gepredikt, wat we zouden kunnen noemen een eenvoudig Christendom. De gemeenten in Palestina hebben Hem gehoord en geloofd, dat God de Vader is, Jezus de Zoon des Menschen, de Messias. Maar nu komt door de propaganda dat Christendom te Antiochië en stuit daar op den Hellenistischen Kyrioscultus. Het gevolg is geweest, dat de titel en de cultus van den Kyrios op Jezus zijn toegepast. Daardoor is de inhoud van de Christelijke prediking geheel veranderd. Er zijn nieuwe gedachten aan heidensche religies ontleend met het Christendom versmolten ^). ') W. HEITMÜLLER, Zum Problem Paulas u. Jesus, Z. N. T. W., XIII, 1912, bl. 320 vlg.; W. BOUSSET, Kyrios Christos, 2e dr., 1921, bl. 75 vlg. — 2) Men zie ook K. LAKE, The earlier Epistles of St. Paul, 1911, bl. 44 vlg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen