Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 78

70 zal gaan heerschen, dat het Nederlandsch geen woordgeslacht en geen naamvallen meer kent, en die opvatting zal het chaotisch doorselkaarsgebruiken ten gevolge hebben van vormen als hij en zij, zijn en haar, welks en welker, die in de schrijftaal onmisbaar zijn. Het gebruik van den vorm der zal ook bij nog terdege man* nelijk gevoelde woorden hand over hand toenemen, tenzij men ook dien vorm geheel zou willen afschaffen. In verband met zijn consequenties zal dit voorschrift omtrent de buigings^n leiden tot taaiverarming. De taal zal inboeten aan geschiktheid om te dienen als litteraire taal, als taal van weten* schap en recht, ook als taal van den godsdienst. Voor de nieuwe bijbelvertaling, waaraan in de laatste jaren ernstig gewerkt wordt, zal de voorgestelde nieuwe schrijfwijze zeer bezwaarlijk kunnen dienen. Eindelijk meende de Senaat, dat aan dat voorschrift betreffen* de de buigingssn een principieel onjuiste taalbeschouwing van een uiterst radicale richting ten grondslag lag. 5 Bv. bij den Heer Tilanus in zijn zeer lezenswaardige rede ter inleiding van zijn interpellatie van den minister v. O. K. W. op 21 Juni 1934. Handd. St.^Gen. 1935 II 2135. 6 De schrijver. Dr. H. B. A. Boekwinkel, lector in de wiskunde te Utrecht, stond mij toe, dien brief openbaar te maken. Hij was blijkbaar een terugslag op het adres van den Senaat der V. Ü., en onderstelde, dat ik daarin een belangrijk aandeel zou hebben ge« had. De brief luidt (ik spatieerde een en ander): „Amice! J e m o e t m a a r d u r v e n ! Hoe valt de bewering, dat de Vereen* voudigde Schrijftaal minder geschikt is als taal van wetenschap, te rijmen met het feit dat t a l v a n t a a l g e l e e r d e n , d a a r * o n d e r d e e e r s t e , hun wetenschappelijke werk in die taal schrijven? „Blindheid voor de feiten is een slechte eigenschap voor een wetenschappelijk man" schreef De Vooys in het U. D. van 2 Nov. 1930 bij zijn bestrijding van de o n v e r s c h o o n * b a a r m a l l e a r t i k e l e n v a n V a n G i n n e k e n i n de Maas* bode, die d o o r D r . R o y e n t o t p u l v e r v e r m o r z e l d zijn. Dat je persoonlijk gehecht bent aan de oude schrijftaalvormen, waarmee je bent grootgebracht, is natuurlijk geheel iets anders. Geen vereenvoudiger zal daar minachtend op neerzien. Er is — ik zeg het geheel zonder ironie — zelfs altijd iets eerbiedwaar* digs in het gehecht zijn aan het oude. Maar de vraag is hier of men de opgroeiende generaties maar telkens weer het gebruik van die aparte schrijftaalvormen mag opdringen, wat met name voor de naamvals*n zo ontzettend veel tijd kost. Dit zou toch alleen kunnen worden verdedigd, als men overtuigd was dat een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen