Taalbederf door de school van Kollewijn - pagina 84

76 in taalbeschouwing. (Waarom verzwijgt De Vooys dit hoogtepunt van „vereenvoudigers"«geestigheid bij de pralende uitstalling van in de V. S. gestelde boeken, boekjes en artikelen in De Verbreid ding van de Vereenvoudigde Spelling 1892*1933?) Verwante gees* tigheid kan men gedurig aantreffen bij Logeman, bij Simons, bij Gerlach Royen, Kruisinga en anderen. Maar zij is verder ook zoo menigvuldig in het jarenlange rustelooze reclame^geschrijf voor KoUewijn, dat het waarlijk geen wonder is, dat men gelooft aan het bestaan van een weinig aantrekkelijken, vaak stuitenden, specialen KoUewijniaanschen schrijfstijl. Wat mij betreft, ik kan zelfs niet van het vernuft van Royen genieten, als hij b.v. in Het Seksuele'Nf complex het geval bedenkt, van „iemand die een vrouw (niet de zijne, maar die van een ander) uitmaakt voor..." enz., of daar aankomt met — „eenheidsworst", zoomin als ik dat kan van de aardigheden van KoUewijn in het Vereenvoudigersa arsenaal of sommige zijner beroemde Opstellen. Er zijn graden in die luimigheid, zooals in heel de daarmede samenhangende zelfverzekerde, stekelige manier van betoogen: ik lees zoo nog liever KoUewijn dan Mr. Marchant, liever Van den Bosch dan Buitenrust Hettema of Logeman, Royen dan Simons, Van Haeringen en De Vooys dan Royen. Maar boven hen allen geef ik de voorkeur aan stijl en trant — hoe verscheiden ook weer onderling — van J. W. Muller, Kluyver, Van Ginneken en Overdiep in hun nooit komieke taalkundige opstellen. Ik kom terug tot de verhandeling van Dr. B. Indien ik op mijn beurt hem van goeden raad dienen mag, zou ik zeggen: laat die taalkundige inleiding op uw wiskundige boek bij een herdruk liever weg. De leiding der vereenvoudigers moge de nieuwe aca« demische propaganda toegejuicht, en uw stuk geprezen hebben, geloof mij: het deugt niet. Men moet niet schrijven over hetgeen men niet kent: en met enkele propagandistische brochures en strijdartikelen van één kant verhelpjt men zulk een tekort niet. Ook zijt gij daarmede niet voldoende uitgerust om iemand van het vak, die dertig jaar lang trouw van pro en contra heeft kennis genomen, de les te lezen. Gij wilt de taal beschouwen van het standpunt van den mathematicus; voor haar historische ont* wikkeling en haar cultureele veelvormigheid neemt gij dergelijke „wetten" aan, als U uit de natuurwetenschappen zoo vertrouwd zijn. De dwaling is U gemakkelijker te vergeven dan zoovelen philologen, linguïsten en historici onder de „vereenvoudigers"; maar het is niettemin een cardinale dwaling. Met de wet der zwaartekracht valt niets te beginnen in de taalkunde (uw grapje over Einstein is toch niet zonder belang); tot overdracht leent de biologie zich nog beter. Uw zienswijze eischt in haar consequent tie, zonder de onberekenbare, willekeurige inperkingen van elke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen