De bevooroordeeldheid der exegese - pagina 13

Er is over dit punt veel te doen geweest, ik kan daar thans niet over spreken, geef slechts een enkele herinnering. In kerkelijke processen is betoogd, dat de kerk wilde binden aan een bepaalde beschouwing over de Schrift en dat zij daartoe het recht niet had en slechts onderwerping aan de Schrift zelf mocht vragen. De opmerking lijkt bedenkelijk veel op de andere, die van geen belijdenisschriften weten wil, doch slechts van de Schrift. De geschiedenis heeft voldoende geleerd, waarom zulk een opmerking niet kan worden aanvaard. De noodzakelijkheid der belijdenis is gebleken, het is immers zo, dat ze om dwaling en misverstand te bestrijden, bijeen brengt al, wat de Schrift over één bepaald punt leert. Iets soortgelijks hebben we in het oog te houden bij de materiele bevooroordeeldheid. Ik kom met een bepaalde mening over de Schrift tot de Schrift, voor het minst met de mening, dat het wel de moeite waard zal zijn om kennis van haar te nemen, men mag wat mij betreft zeggen, met nieuwsgierigheid of met het gevoelen, dat ze goed is om de verveling te verdrijven. Aan den anderen kant, binding aan de Schrift of aan een deel van de Schrift betekent niets, als ik niet verklaar wat ik van de Schrift denk, of ik haar gezag toeken of niet, haar voor Gods W o o r d houd of voor een mensenwoord. Hier blijkt duidelijk, dat het materiele oordeel over de Schrift zeer verschillend kan zijn, laten we zeggen, subjectief is bepaald. Vandaar dat ik thans de vraag moet stellen, welk vooroordeel is noodzakelijk, dat is tevens, alleen geoorloofd. Laat mij om het belang der zaak hetzelfde nog op een andere manier mogen uitdrukken. Ik leg iets uit, in casu de Schrift, ik ben gedwongen mijn oordeel over het uitgelegde te bepalen, dat is in feite mijn oordeel over de Schrift, ik moet weten, wat ik van haar denk. Hoe kom ik aan de rechte mening over dit uit te leggen boek over de Schrift ^^) ? W a n t we hoorden immers, dat ik met een bepaalde gedachte over de Schrift tot haar^^) kom. Als ik in het geloof tot haar nader, moet dat geloof een inhoud hebben. Welke moet nu die mening zijn? Het staat wel vast, dat men elk voorwerp, elk verschijnsel moet beoordelen en behandelen naar zijn aard. Men kan zeggen, dat dit ook al een vooroordeel is. Inderdaad, maar ik geloof niet, dat men daar achter komen kan of dat iemand het onjuist zal achten, het is evident. En den aard van een voorwerp, een verschijnsel leer ik kennen door het te beschouwen, door aan dat voorwerp, dat verschijnsel te vragen, wat het wil zijn. Dat zulk een vragen mogelijk is, hebben we vroeger, zij het indirect, gezien. Vraag ik aan de Schrift, wat zij is, dan zegt zij zonder tegenspraak, dat 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen