Calvijn : leidsman en voorbeeld - pagina 21

een andere, plausibele verklaring mogelijk. Calvijn is, ook onder de bedoelde omstandigheden, naar bepaalde beginselen te werk gegaan, welke voor zijn besef hem niet in botsing brachten met den door hem beleden eis van liefde tot den naaste. Deze liefde tot den naaste beschouwde hij namelijk niet als het hoogste en het laatste beginsel. Men behoort daarbij bepaalde grenzen in acht te nemen. De voornaamste beperking is hierin gelegen, dat de liefde tot den naaste steeds ondergeschikt moet blijven aan de liefde, welke de mens jegens God verschuldigd is. Het was juist het streven naar inachtneming van dien eis, waardoor Calvijn er toe werd gebracht in de bedoelde gevallen op zo krasse wijze op te treden. Naar zijn stellige overtuiging mocht men toverij en hekserij niet als kleine en vergefelijke fouten aanmerken. Dergelijke practijken behoorden in zijn ogen integendeel tot den ergsten gruwel, waaraan iemand zich tegenover God kon schuldig maken. Hij zag er schandelijke misdaden in, welke er toe moesten leiden den dienst van God omver te werpen en de orde der natuur te verstoren. Volgens zijn opvatting mocht de overheid er zich daarom niet buiten houden. Haar roeping vergde een krachtig optreden er tegen. Nog minder dan met moord en doodslag mocht zij met zulke dingen vrede hebben. Het kon slechts worden nagelaten op straffe van zijn naam als een christelijk volk te verliezen. •*^) Voor dat standpunt beriep Calvijn zich uitdrukkelijk op de Heilige Schrift. Bij de verklaring van verschillende plaatsen in het Oude Testament heeft hij van dat gevoelen blijk gegeven. Met name de Mozaïsche wetgeving in Deuteronomium 18 heeft hem daartoe stof opgeleverd. En er is geen kwestie van, dat hij dit beroep op de Schrift alleen gedaan zou hebben pour besoin de la cause. Pfister beweert wel, dat wij hier in werkelijkheid niet moeten denken aan een zich onderwerpen aan de Schrift, maar dat veeleer Calvijn de Schrift heeft geïnterpreteerd naar de bij hemzelf aanwezige visie, of, anders gezegd, onder invloed van een bepaalde neurotische instelling. ''^) Maar wij krijgen daarin van doen met een petitio principii, Pfister kan tot die bewering alleen komen op grond van zijn critisch standpunt tegenover de Heilige Schrift, met name die van het Oude Testament. Hij heeft niet het recht dat als het algemeen-geldige voor te stellen. Het Gereformeerd standpunt luidt anders. Het is ook aan geen twijfel onderhevig, of Calvijn heeft een andere Schriftopvatting gehuldigd dan die van Pfister. Slechts door in het licht van die eigen opvatting zijn overige denkbeelden te beoordelen, 17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen