Tweeërlei aanraking.

Het is druk, en vol op den yffeig.

Juilst is er JaïruB, de biekènide overste det isynagoge, tot dien Heiland gekomen om' hulp voor zijn stervend dochtertje.

En Jezus gaat met den angstigen vader mee. Dat is het nu juist, waar de volksmassa op heeft gehoopt... .getuige te zijn van ééii van Jezup' wonderen.

Ze zullen er straks thuas van "kuiinen vertellen. Het zal hun cjonversatie vujlen.

Maar dan moeten zie er ook dicht biji zijti. Vlak vooraan. Omj geen wooi-d' en geen gebaar van Iden Waj& areenschen rabM te missen.

In de aJgemeene opwsndéng dringen dé aohteï'sten naar voraa en de voorsten worden tegen den

Heiland .opg«istuvv^d. Het joelt en schuift om Jezus "heen.

Dan zegt üe Heilaiid: Wie is het, die Mij-heeft aangeraakt?

De discipelen weten niet, hoe 2se 't met hun Meester hebben. Natuurlijk — niet één, maar. w»l tien, twintig, deo-Lig hebhen Hem aangeraakt.

En Petrus schiet al naar voren en uit zijn verwondering oveir Jezus' vreemde vraag: „Me'ester, de scharen drukken ©n verdringen U, hoe kunt ge nu vragen wie U aanger^aakt heeft? "

De Heilan^d gaat op Petrus' re'deneering niöt in en herhaalt: „Iemand heeft Mij aa; ngeraaJct—"> En Zijn oog zoekt d© genezon vrouw...

Het kan nóg zijn als op dien weg, > vaar de scharen zi: ch om Jezus •vBr*dringen..

Al zinkt het getal kerkgangers over heel dö vrereld en odk onder ons ..bij hot jaar, er is altijd nog, alleeai reeds in ons kleine vaderland, een schare v^n eenige honderdduizenden, die op Zondag naar oude, goede gewoonte'ter kerk gaat. fielukkig nog i gölukkig!

Op zichzelf genomen, was het daar ginds voor negeaitienhonderd jaar een onwaardeerbaj-e ga\'io Gods, dat di.e mienschen zoo dicht in Jezus' omgeving mochten verkeeren en Zijn prediking en wonderen mochten hooren en zien met eigen oor en eigen oog.

Kapeniaü'm en Bethsaida zijh er door als tot den hemel verhoogd. .

Maar men kan i, n aanraking m©t Jezus zijn gekomen, zonder: dat men Hem jheeft aangeraakt. 'Zonder dat er persoonlijke geloofsgemeensdhap met Jözus genoten werd.

Want er ds aanraking èn aanrakinig.

Een a4nrakilng als van de scharen, die tegen den Heiland opstuwen en een aanraking als van die bleefce, bevend© vrouw, van MH© Jezus zegt: „Iemand heeft Mij' aangeraakt".

Menig vormeilijk-vroom leven blijft dor, omdait het in dat leven nooit tot geloofsaanraking van Jezus komt.

Wie bidt, latielle zich toch nooit met zijn gebed zondei' ftieer tevi'eiden. Het waaradhtig geloof heeft niet genoeg laan de gedachte: ik heb , immers gebeden ! Het houtdt jster'fc aan in het gebed en houdit met bidden niet op, voordat hel al biddende Jezus heeft, aangeraaklt.

Wie 'tot den openbaren eeitedielnst komt, stelle zich liooit met diiian .kerkgang en met aandachiig luisteren naar de preek tevreden.'-Want dat is wel goed, .maar het waarachtig geloof zoekt in die pi'eek naai* den Cihnistus, , die er in tot Zijn gemeente komt «en zoekt mol Hem zelven aanraking.

En wie tot die Avondmaalstafel toetreedt, zoeke méér dan brood en wij!n ©n méér dan enkel gedachtenis aan Jezus' lijden. Hot waarachtig geloof zoekt door de omhulselen van brood en wijn bij Jezus zelven terecht te komen.

We zullen de middelen der genade niet mogien verachten.

Maar het waariachtig geiloof zoekt door de midtlelen heen den Middelaar.

En alleen in de geloofsaanraking van Hem zelven schuilt de 'zegen.

Het kost ons soms zoo groote moeite tot Jezus zelven te bomen.

We durven vaak niet.

Zou Hij' ons, onreinen, wel toestaaii Hem aan te raken?

En zie nu deze vrouw! Jezus heeft er geen, oogenblik aan gefdacht haar te berispen, .^1 wajs ze ook wettisch onrein.

De Wn'schien staan ons dikwijls in den weg. Wie weidf er in de kerk nooit van evangelieverkondiging en sacramlentsgenieting afgeleid door wie hij er zag en wat hij er hoorde?

Maar /deze vrouw let niet op de schare om haar heen.

Ze krijgt licht hier een duw en daar ©en stool, misschien wel van Jezus' eigen diisoipelen.

Het zal haar, de aigemarteldie, pijn hebben gedaan, méér 'dan iemand anders.

Maar het is haar, niettegenstaande alles, om aanraking met 'Jezus te doen. Al is 't maar, dail ze de kwaist van Zijn kleed mag grijpen.

Haar geloof 'waagt het, verduurt hel. Totdat ze haar Redder heeft bereikt.

Haar geloof, 'al was er nog zooveel onzuivers ia, wakkenei het onze aan.

Totdat we aan d© uitwendige aanraking, gelijk van de 'mas'sa, niet genoeg meer hebben.

Totdat doen zij. het 'ons welbewust om Jezus zelf te

Totdat ook' iol ons van den Heiland kracht uitga tot gehaele levensvemieuwing.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen