STEMMEN DIT ONZE KERKEN.

Hooggeachte Redacteur,

Indien U hel mi] vergunt, zou ik gaarne enkele opmerkingen maken in „De Reformatie" over het zoogenaamde „lange" gebed in onze godsdienstoefeningen.

Het wil mij voorkomenj, dat in vele gevallen — ik spreek natuurlijk alleen voorzoover mijn ervaring reikt — zonder schade niet slechts, maar ook ter verhooging van B'Lichüng e-n wijding, dit gebed aanmerkelijk besnoeid zou kunnen worden.

Dikwijls ischijnt de meening past gevat te hebben, dat het niet goed is wanneer het niet minstens een tiental minuten heeft geduurd.

Persoonlijk heb ik den indruk, dat een grootere wijding uitgaat van een korte, met diepen ootmoed uitgesproken, uit ernstige zielsbehoefte gewelde bede. 179 dan van het lange verhaal van woorden, dikw^Is doorspekt van chché-uitdrukkingen, als daar zign: eenwig oor deel en voor deel, nooit genoeg volpïezen Naam, e. t. q.

Het bidden is dikwijls: een uiteenzetting voor den Heere van de eene of andere geloofswaarheid, een bekendmaking aan God van een Gereformeerd leerstulc; een onderdeel van een Catechismuspreek viitgesproken vo'or den ftoou des Allerhoogsten. Is het te verwonderen, dat een, gemeente, aan dergelija: bidden gewend, zich al bij voorbaat in de gemakkelijkste houding neerzet en de kiuderen, die mee ter kerk kwamen, snakken nsaJ' het verlossende „Amen”?

Het bidden is een teedere gemeenschaps-oefening met Gbd en ook het pubheke gebed mag niet in een preek ontaarden.

Met dank voor de plaatsing.

Uw dw. dn.,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen