Hond en Leeuw.

Als het bloed des Nieuwen Testaments wordt uitgestort, dan wijkt het morgenlicht van het Oud Verbond voor de middagzon der waarheid. Ook de Prediker komt in den Messias, tof rust. Zwaar drukte de dood op zijn leven. Hoor liem klagen: een levende hond is er nog beter aan toe, dan een doode leeuw. Een hond is den Oosterling een gruwel; uit vuilnis haalt hij buit; hij is onrein 'Cn een vagebond; te gering voor een strijd. Maar geweldig is de leeuw en koninklijk. Een leeuwenleven is de moeite en den strijd waard. Maar nu komt de dood ook leeuwenkrachten breken. Dan is een levende hond or nog beter aan toe. Beter de verdooldheid van een vagebondeerenden hond, dan een leeuwendood.

Dat is oud-testamentisch klagen. Maar ontwaak nu tot de vreugde — èn den schrik van het Nieuwe Testament. Bij den dotiden Jezus wordt deze klacht gebroken — óf duizendvoud verscherpt. Bij Jezus' kruis heeft de jkloerschheid op het hondenleven in het gezicht van leeuwendood geen zin meer. Want er zijn nu geen „honden" meer. Christus heeft zich vernederd tot bened'en den hondendood toe; doch hij deed dat met leeuwenkracht; uit eigen sterken wil liet hij zich met de honden buiten werpen. Dus is zijn .graf bij de honden gesteld, en is hij nO'Chtans bij de leeuwen in zijn dood geweest. In zijn dood en opstanding is hij de Leeuw, die heel de wereld neemt als buit. Dat keert alle verhoudingen om. Buiten Hem is het schijnbaar zoo: de dood tornt èp tegen het leven en leeuwenkracht schijnt te vergaan in het niet. Maar Christus laat het leven heerschen over den doiod; de dood kan geen kracht meer breken, omdat Christus zijn kracht in hem openbaart. Niets wordt vernietigd; geen leeuw kan meer vergaan. De-vergelijking tusschen hond en leeuw wordt doiO-r Christus van haar wanhopigheid verlost. Het leven schept geen „hondenbestaan" meer; en de dooid breekt nooit meer leeuwenkracht. Hagarskinderen kunnen niet sterven onder de struiken; ied'er is groof. Groof in het leven, óf in den dood. Christus geeft aan alle ding de beteekehis van den leeuw; hij' laat het absolute heerschen over het betrekkelijke. De dood beknibbelt het leven niet meer op het kerkhofpad van honden en leeuwen; want hij is enkel dienaar van Christus' leven. Aan zijn vijaaid zal Christus geen hondendood gunnen, stil en vergeten ; neen, hij zal tegen hem oodogen met het zwaard van zijn mond. En zijn vrienden zullen geen hondenleven hebben; Hij ziet naar hen om; leeuwen worden niet vergeten. Den ongeloovige blijft geen troost meer over een honden d o o d', noch den gelpovige de angst voor een hondenleven. Alles is groot. Het heelal heeft geen schuilhoeken meer, waarin onreine levens kunnen vagabondeeren als vergeten honden. Van alle menschen wordt de gang gewogen. Zondaar, gij hebt geen hondenhoekje meer, oim te vergaan. Want wel staat er: „buiten zullen zijn de honden"; maar dat is om de o ri r e i n h e i d aan te duiden 'va.n de zonde. Dat gij vergeten z: oiudt kunnen blijven, als een stervende hond, weerspTcekt dit woiord juist om zijn grimmigheid. Er is na Golgoitha heeialbewegend leven óf heelalvervullend sterven. Dwergenlevens zijn er niet, alleen jubelende of brullende reuzen. Jezus stierf en stond' op: de kleine stijl is uit ons gezicht geweken. Zet uw 'leven in Gods hand; er is geen hojidenleven meer. Leeuwendood — of Ieeuweilieven; en 'die bei de voor de oogen v.anhetheela, l, d.a, artusschen is de keus. WÉlil

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen