Twee Amerikaansche Predikanten, Dss J. Post en F. Fortuin overleden.

Binnen tien dagen tijds verloor de Christian Reformed Church in Noord-Amerika twee gewaardeerde dienaren des Woords. Op 17 Januari kwam Ds J. Post plotseling om het leven. Den weg cversteken.d om van het gesticht voor krankzinnigen 'te Cutlerville, zuid van Grand Rapids, Michigan, waarvan Z.Eerw. geestelijk verzorger was, naar huis te gaan, kwam hij' in aanraking met een voorbij snorrende auto. Hij werd tegen-den grond geworpen, zijn schedel bvak, en binnen enkele oogenblikken was hij' een lijk. Ds Post was te Wirdum, gemeente Loppersum, Groningen, geboren, in 1850. Zijne ouders behoorden tot de Chr. Geref. Kerk te Garrelsweer. In 1867 kwam hij naar Amerika. Van kindsbeen af vreesde hij' den Heere en begeerde om als predikant te dienen. Doch aangeboren schuchterheid hield hem terug totdat de dood zijner jeugdige gade hem een we-nk toescheen om opleiding voor het ambt te zoeken. Hij' gradueerde in 1881 van de Theologische School te Grand Rapids en diende verschillende kerken tot het jaar 1^20 toen hij' geestelijk verzorger werd der bovengenoemde inrichting. Hij' diende haar met de ernstige toewijding die geheel zijn ambtelijk' leven kenmerkte. Nimmer trachtte hij zichzelf op; den voorgrond te dringen. Zooals Prof. Berkhof ter begrafenis getuigde. Ds Post wandelde met God, als Enoch weleer — en God nam hem weg, plotseling en gansch onrerwaoht, midden uit arbeid en gezin. Reeds had hij' zijne predikaties voor den volgenden Zondag in gereedheid gebracht. Het was de wensch zijns harten in 't harnas te sterven. Die wensch is vervuld geworden. Een waardig arbeider in God's Wijhgaard ging in Z.Eerw. heen. Ds Post wordt overleefd door zijne tweede gade met welke hij in 1881 in het huwelijk trad, en door vier kinderen, waarvan één gehuwd is met Ds M. M. bchans van Redlands, California. Mevrouw Post is de oudste dochter van wijlen Ds R. T. Kuiper, die vele jaren de Chr. Geref. Kerk te Wildervank diende.

Na een lang en bang zenuwlijüen ontviel aan de bovengenoemde Kerk een tweeden waardigen dienaar des Woords, veel beter dan Ds Post bekend aan onze broeders en zusters in Nederland, Ds F o p p e Fortuin, op' 7 Januari overleden. * Vooral zij', die mede-leefden en streefden in de worsteling der Doleantie van ruim veertig jaren geleden zullen zich zijtier herinneren met waardeering. Br Fortuin was een Fries. Heeg was zijn geboorteplaats. Op 10 Sept. 1863 werd hij' aldaar geboren uit Godvruchtige ouders. Reeds op' twaalfjarigen leeftijd, toen zware krankheid hem tot de poorten des doods had gebracht, gaf hij! zi^jn hart aan den Heiland en was in staat om van Hem te getuigen op' zulke wijze, dat men hem den naam gaf van „het wo'Uderkind van Heeg". Men sprak van een „verruking van Zinnen" die hem ten deel viel destijds. Reeds vroeg merkte men, dat de Heere den jongen Heegenaar met sehoone talenten had begif.igd. Hij werd aangemoedigd O'm opleiding tot het ambt te zoeken en den weg werd hem ontsloten. Hij' studeerde eerst te Woudsend, op' een kostschool, later aan het gymnasium te Zetten en ten slotte aan de Universiteit te Utrecht, waarvan hij „magna cum laud e" gradueerde als candidaat in de godgeleerdheid. De Hervoirmde Kerk van Bruinisse beriep Taem in den fare 1878. Reeds stond hij bekend als beslist o-rthodox. Zeeland's provinciaal kerkbestuur voor 't welk hiji profo-nentsexamen moest afleggen was overwegend vrijzinnig in die dagen. Men maakte het den jongen candidaat zeer moeilijk, bijna ondragelijk; toch moest men hem billij'ker wijze toelaten tot de bediening des Woords en der Sacramenten. Op; 21 Juli 1878 werd hij' bevestigd. Drie jaren diende Ds Fortuin zijn eerste gemeente, in het hooge noordoosten der provincie Zeeland. Meer dan eenmaal protesteerde hij' tegen ongereformeerde dingen in het kerkverband getolereerd, en weigerde de classicale vergaderingen bij te wonen als onwettig en ongereformeerd. Niet ongezegend was de arbeid onder de Zeeuwen. Toen gebeurde het ongewone. Een profeet is gewoonlijk niet geëerd in zijn eigen vaderstad. Doch — Heeg beriep Ds Fortuin en genoot zijn dienst drie jaren lang. Toen geschiedde een ander ongewoon iets. De Hervormde Kerk te BarendreC'ht had sedert, een eeuw niets anders gehoord dan prediking die afweek van de oude Gereformeerde waarheid. De predikant die haar het laatst diende was beslist modem. Doch de kem der gemeente was Gereformeerd, hoewel het moderne element lang de lakens had uitgedeeld. Door middel van het Kiescollege waarin de orthodoxen de meerderheid hadden gekregen, werd Ds Fortuin beroepen. Welke beroering onder de TOJ'zinnigen te Barendrecht! Welk een smeden van allerlei plannen om den leeraar te weerhouden van aanneming van het bero'ep. Ook werden allerlei dingen beraamd O'm hem den voet dwars te zetten indien hij den durf had om te komen.

En de Friesche predikant kwam om te arbeiden onder de Zuid-Hollandsche Hervormden. Dat verwekte eerst heel was scènes. Daar kon men zeker wel haast een boek over schrij'ven. Doch de Heere gebood zijn zegen. Meer dan éèn tegenstander werd in het hart gegrepen en veranderd van een razenden Saulus tot 'oen getuigenden Paulus.

Toen kwam de Doleantie. Ds Fortuin, met verreweg het grootste deel der Barendrechter kerk, wieriJ het synodale juk af. Midden in het volle rijke leven staande en in het beste deel van den mannelijken leeftijd, trad de B'arendrechter predikant op in verschillende plaatsen en hielp om andere kerken tot reformatie te brengen. Dat was een tijd van strij'den, ook soms van lijden, en reeds toen maakte zenuwkrankheid een jaar van rust noodzakelijk. Geen wonder, soms trachtte men het op zijn leven toe te leggen. Dooh — welk een opgewektheid in die dagen. Welk een overgegevenheid V'Oor den naam en de zaals! des Heeren!

Te Barendrecht verrezen kerk en pastorie. Oo'k een e flinke Christelijke school werd geopend. Geen wonder. Steeds ijverde Ds Fortuin zeer voor de „School met den Bijbel". Anderen kunnen er beter over schrijven dan hij, die dit artikel samenstelt, doch hij weet, dat de Heere groote dingen deed te Barendrecht en O'mgeving, in die dagen, ook, door Ds Fortuin. O.a! was hij een der oprichters van de A.-R. Kiesvereeniging , , Bijbel en Oranje", die onlangs haar veertigjarig bestaan op feestelijke wijze herdacht. In 1891 verwisselde hij Barendrecht: waar de vrij gemaalde kerk destijds 400 gezinne'U telde, voor Hilversum, waar de Gereformeerde kudde worstelde óm 't bestaan. Doch ook hier kwam bemoedigende verandering, als zegen op den arbeid des herders. Met de pen zoowel als met dan mond was Hilversum's leeraar bezig dag en nacht, op' politiek zoowel als op godsdienstig gebied. Én niet zonder bemoedigende resultaten. Toen kwam een roiepstem uit de Nieuwe W'ereld, en Ds Fortuin nam het beroep aan der Tweede Chr. Ref. Church te Kalamazoo', in den staat Michigan. In zijn intreepredikatie O'ver Gal. 6:14 op 3 Maart 1898 uitgesproken, deelde Ds Fortuin mede, dat hij nooit gedacht had dat zijn Zender hc'm roepen zou om zijne kerk in dit vreemde land te dienen. „Ik voelde mij door zóó hechte banden van allerlei aard aan het oinvergetelijke Vaderland verbonden, dat tot vóór korten tijd "reeds de gedachte, 'O'm het te verlaten, mij het hart O'ntroerde. Ik kende dan oO'k geen begeerlij'ker taak dan o-m rmjn leven lang mijne gaven en krachten te besteden voor den opbouw der kerk onzes Heeren Jezus Christus in ^ Nederland. Ik' heb mijn volk zoo innig lief en daarom wenschte ik niets liever dan met de krachten, door God mij geschonken, daaronder mede te arbeiden aan de verbre-idiirg der Gereformeerde belijdenis opi elk' terrein 'den levens. En toch, het mo'Cht niet zoo zijn. In den aanbiddelijfcen weg van Gods leidingen werd het mij duidelijk, dat mijn weg naar het land der „pelgrimvaders" leidde."

In Amerika was zijn pad niet steeds met rozen bestro'oid. Het nam hem tijd om zich in te burgeren. Men versto'nd elkaar niet steeds in Kalamazoo, en onder de ambtsbroeders achtte hij' zich soms als inwonend vreemdeling beschouwd en behandeld, meer dan als wettige zoon des huizes. Hij gevoelde zich niet thuis onder ons destijds. Daar was misverstand in het spel, O'ok wat het laatste betrof. Doch, hoe het zij, in 1901 meende onze broeder, dat hij in de Reformed Church in Amerika vrijer kon ademhalen. In zijine, opi 3 Maart van het bovengenoemd jaar uitgespiroken intreerede als bedienaar des W'oords van de Geref. Kerk te Middelburg, in den staat lowa (oiver Matt. 16 : 13—19), deelde Ds Fortuin mede, dat zijn zichniet-thuis gevoelen in de Chr. Ref. Church was „te verklaren uit het nuchtere feit, dat het standpunt der Scheiding noch dO'grnatisch noch keirkrechtelijk immer het mijhe was, noch ooit zijn kan."

Doch reeds twee jaren later keerde Z.Eerw. met „amende honorable" tot de Chr. Ref. Churoh terug en diende eerst de kerk van Huil, lowa, tot Sept. 1906, en daarna die te Whitinsville in den ^staat Massachusetts, tot 17 Juli 1921, toen hij ^; egenend afscheid van haar nam, met een p'redikatie over Jer. 17:16.

Zijn zenuwgestel was voO'ral bij' het begin des jaars 'Ontzettend geschokt toen de gade zijner jeugd aan den grijzen dienaar des Wo-ords ontviel, zoodat emeriteering no-odzakelijk werd. Ds Fortuin bleef echter wonen te midden van ziin. Friesciie .'^gieyf: .

volk te Whitinsville. Doch — langzamerhand ging hij achteruit. In 1924 wist hij' nog voor de .pers te bearbeiden: „Een Lied de.r Lliefde", leerredenen over Psalm 45, gelijk' hijl in 1902 „Dagen van Gedachtenis" publiaeerde — (twaalf leerredenen over feeststóffen), — en nog vroeger, in 1899: „Het ontstaan, de erkenning en het gezag der Drie Formulieren van E enigheid".

ijchrijver dezes had gehoopt en den broeder v-erzocht om een boek te schrijven over Geref. kerkrecht, dat lang zijn lievelingsstudie en zijn , , forte'' was geweest. Hij zelf wenschte zulks evenzeer. Doch - -het ging niet. Verleden herfst schreef zijn zoon. Ds K. W. Fortuin, dat zlijb vader al ruim twee en een half jaar leed aan een bijna niet te beschrijven zenuwlijden. Dat heeft aangehouden tot den namiddag van 7 Januari 1928, toen de zenuwtrillingen ophielden en hij' rustig neerlag, bij zijn.vol bewustzijn. Des avonds vroeg zijn zoon hem nog of hij' naar huis ging. Zijne dochter zeide: , de moegestreden pelgrim gaat naar huis". Bevestigend aiitwoord volgde. Zonder benauwenden doodstrijd ging Ds Fortuin heen, zacht en' kalm, met den laatsten adem zelf de üogen sluitend. „Mijü jongen, ik' begeer als een (Jalvinist te sterven", zeide hij' vijlf welien vóór zijn dood tegen een zijner zoons. Zóó ging hij heen, gelijk hij als zoodanig gestreden en geleden had. Een paar jaar geleden ging Ds Fo-rtuin met Ps. 89:8 opi de operatie-tafel:

„Gij toch. Gij' zijt hun roem, de kracht van [huime kracht;

Uw vrije gunst alleen wordt d'eere toegebracht."

"Wij gelooven, 'dat dit lied zijn diepste overtuiging vertolkte, , en dat hij nu daar is waar Gods vrij'e gunst de eere wordt toiegebracht opl zuUie wijze als we dat helaas niet kunnen doen in 't strijdperk van. dit leven. Om ons volk in Nederland het een en ander mede te deelen omtrent onzen heengeganen medebroeder, schreven we deze woorden, alsmede als eeresaluut ter zijner gedachtenis en met betuiging van hartelijke sympathie aan de acht nog levende kinderen.

Grand Rapids, Mich., 27 Jan. 1928.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen