Golgotha en Moria.

Na den priester in Aaron en den profeet in Mozes, zien we ook den koning in David uitglijden — in zijn ambt. Het ambt struikelt buiten Christus dagelijks „in velen". En David heeft het koningschap zwaar doen struikelen. Heeft hij niet de volkstelling gelast ? ' Neen, dat was geen administratieve maatregel, zonder eenige bijbedoeling. Het was dit: dat David zijn volk wilde meten naar den maatstaf van het domme getal, en van het militaire geweld. Hij mat Gods volk met den maatstaf van de heidenen. En daarin schond hij Isi'aëls wezen; hij schond de bruid' van God met zijn oogen. Hij vergat, dat Israël een theo-cratie was, en neigde tot Sauls zonden.

Toen kwam de straf, een pestziekte. En David worstelde met God, En op Moria breekt de zon der genade door dé wolken van het gericht. Daar lag de dorschvloer van Oman. En daar belijd' David schuld. Heere, Gij slaat het volk, de kudde.

Maar i k, de herder, heb kwaa'i gedaan. Heere, sla den herder, en wend zegenend', vergaderend, l'w hand tot de kleinen der Imdde". In dit gebed herneemt David zijn plaats. Bij de volkstelling heft David de leus der oostersche despoten: het volk is er voor den koning. Maar nu herleeft het ambtsbesef van den theo-cratischen koning: de koning is er voor .het volk, want hij scliaduwt Hem af, die komt, niet om gediend te worden, maar om te dienen. Nu wijkt het oordeel; en David offert op diezelfde plek van Ornan, op Moria. Hij offert. En hij betaalt. Hij betaalt den grond, en het gereedschap, en het offer; hij betaalt alles. Die betaling is de kroon op de som; want een oostersch tyran zou den grond ff e n o m e n hebben. Maar David wil geen offer brengen, dat niet de idee van zijn dienend herderschap belichaamt. in ootmoed. De herder leeft niet van de schapen. Straks wordt diezelfde dorschvloer op Moria tempelgrond voor vele eeuwen.

Dus spelt Moria genade. Doch: hier roept een stem om meerdere genade. Moria is niet genoeg. Wat Moria ontbreekt? Golgotha heeft het ons verklaard. Want op Golgotha sterfL en offert, weer een Koning. Maar in Hem is het vervuld: hij is de herder, die geslagen'wordt; en de schapen gaan vrij uit; tot de kleinen der kudde wendt God op Golgotha de hand, zegenend en vergaderend. Moria spaart de schapen niet, den herder wel. Golgotha spaart den herder niet, de schapen wel. Over Moria jubelt David in psalm 1.6: j, de snoeren zijn mij in liefelijke plaatsen gevallen, een schoone erfenis is mij geworden". Ja, Moria was ook een liefelijke plaats, maar — zij grenst aan een reusachtig kerkhof. Doch Golgotha is voor den herder ènkel verschrikking; de snoeren vallen hèm in plaatsen des doods. Maar zijn schapen ontvangen de schoonste erfenis. Moria is maar negatief: een barrière tegen den oprukkenden dood. Maar Golgotha is positief: uitgangsplaats van den zegen en van het leven. Het koningschap der theocratie struikelt op Moria, doch overwint op Golgotha; en psalm 16 koml eerst door Golgotha van het thema des doods tot dat van het leven en de opstanding toe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen