ZENDING EN EVANGELISATIE
De Roomsche Kerk en de Missie.
I.
Wij zijn in onzen tijd getuige van ©ein geweldige worsteling om de wereld. Op verschillend© fronten wordt deze kamp gevoerd.
In het geheel van dien strijd neemt d© Zending een groot aandeel. Te weinig wordt dat vaak geizien. Toch is het ide Zending die op d© voorposten staat en daar bet offensief opent. Zij is het, die in da door het verkeer al maar kleiner wordend© wereld, optreedt tegen de beidensche religies, tegen de belijdenis van den Islam, tegen de goidloozen^ beweging met de pretentie, dat zij aUeein brengt het heil „alle den volfce".
De strijd zal zich op dit front al meer gaan toespitsen. Wie de moeilijkheden kent, waarmede de Zending vandaag daarginds te worstelen heeft^ zal dit direct toestemmen.
De Protestantsche Zending beseft dit zeer goed en zij spant al haar 'krachten in. Maar nog te weinig wordt de ernst van den toestand, van wat hier op het spel staat, verstaan door de Kerken, die in heel de Protestantsche wereld de Zending moesten steunen. Dat is haar zwakheid, die haar schuld is.
Wij willen hier de Geref. Kerken ook in betrekken. Zeker, dankbaar mag geconstateerd worden, dat de gehoorzaamheid aan bet schriftuurlijk beginsel 'der „kerkelijke Zending" op wonderlijke wij'ze door God gezegend is. Het feit aUeen al, dat door enkel© zendende kerken de arbeid nog kon worden nitgebreiid juist in den tijd, waarin bij'na 'al© Zendingsvereenigingen hun werk moesten inkrimpen, spreekt voor zichzelf.
Maar al is dan door de 'Gereformeerde Kerkeini het ideaal der kerkelijke Zending ook zoo goed mo^ gelijk verwezenlijkt (al zou op punten de uitwer^ king van 't beginsel wel verbeterd kunnen worden), wij zullen toch niet meenen, dat we er daarmee zijn. Want in allen ernst moet de vraag worden gedaan, of dan werkelijk de Zending leeft voor het bewustzijn der Gereformeerde bielijders. Wéét ©en ieder van ons zichzelf erbij betrokkeii zóó, dat hij bewust zich weet een mede-arbeider in d© geweldige taak, die Christus Zijn Kerk heeft opgedragen.
Dan eerst toch kan er van echte kerkelijke Zending gesproken worden, als zij gedragen wordt door alle kerken, door alle „kerkmensohen" hoofd voor hoofd.
Dat heeft Rome gezien. Daar is men er d© laatste
ïTurrrTieel de kerk mobiel t© maken en au© krachten daarin voor de Missie.
In zijn bekende encycliek: „Rerum ecclesia©", uitgegeven 28 Febr. 1926, heelt d© tha: ns nog levende 'Paus Pius XI lederen Roomsche de Missie na aan 't hart gelegd. Zooi sterk heeft 'sindsdien de persoon van den Paus stimuteerend gewerkt, Idat men hem den eeretite!' gegeven heeft r de Missie-Paus. Dit stempelt heel zijn pauselijke regeering. De laatst© tien jaar kan men rustig spreken van een grootsohe opleving in de Roomsche Missie.
Daarvoor zijn versöhiUende oorzaken aan te wijzen. Afgezien van de persoonlijk© voorüefda van den Paus, heeft stellig meegewerkt de situatie onder de niet-Christelijke volkeren, die door de aanraking met de westersche cultuur in groot© beroering verkeeren. De groote ontreddering die in deze wereld te zien is, moiet wel een prachtige aanleiding zijn om in de daar heerschende verwarring de vaste orde der Roomsche Kerk te brengen.
Daarnaast, al wordt dat natuurlijk niet openlijk toegegeven, spelen een groot© rol de verliezen, die Rome d© laatst© jaren in Europa en daarbuiten geleden heeft.
In Spanje is de massa zoozeer aan de macht van Rome ontgroeid, dat de felste verbittering in den burgeroorlog zich tegen haar kon richten en haar treffen. In Duitschlanid heeft het nationaal'socialism© op vele terreinen d© macht van Rome beknot. De tegenstelling tusschen Staat en Kerk lijkt bijkans niet te overbruggen. Ook de moeilijkheden in Mexico zijn nog lang niet opgelost. De Mexicaansche regeering schijnt de nationale kerk, die zich separeerde van Rome, sterk te biegun; stigen. In elk geval is aan de heerschend© positie der Roomsche Kerk daar gevoelig afbreuk gedaan.
Zoo wordt Rome op vele plaatsen in d© verdediging gedrongen. Dit nu is voor haar onduldbaar. Haar machtspositie eischt, dat ze over heel de wereld haar steunpunten vindt. Daarom moet, wat hier verloren ging, ginds veroverd worden.
De aanval, idie Rome na 1926 heeft ingezet, is zeker een van die wereldbewegingen, die onze aandacht vragen, omdat wij zelf op onz© Zendingsiterreinen direct ermee t© maken hebben.
Wiat dan het meest opvalt bij de Missie is de werkelijk grootsche strategie, die in forsche lijnen het wereldaanvalsplan heeft opgezet en uitwerkt met alle ter beschikking staande middelen. Vanuit bet eene centrum, „de Congregatio de propaganda Fide", kortweg de Propaganda genoemd, wordjt heel het werk beheersoht. Vanuit Rome loopen de draden over heel de wereld. Vandaar gaan de 'wachtwoorden ujt, die het werk richting geven.
De campagne is ingezet met ©en actie o^m de Roomsche Kerk in haar geheel voor het Missiewerk te interesseeran. Ze hadden het goed gezien. Zal toch het werk op het terrein kunnen slagen, dan moet de „home^base", de organisatie die achter het werk staat, steeds meer volmaakt worden.
Het resultaat van deze actie was een stijging der Missie-inkomsten tot een gezam'enlijk bedrag van 66.383.863 Lire in 1929. Natuurlijk heeft de crisis hier ook een daling doen intreden, maar door intensieve propaganda is deze allang weer tot staan gebracht en reeds in 1934 bewogen de inkomsten zich in stijgende lijn.
In enkele landen uit het enthusiasm© voor de Missie zich op verschillend© wijzen. Ons land bekleedt in de Missie een ©enige plaats. Naar verhouding levert de Roomsche Ke'rk hier 't grootste contingent missionarissen. Op 600 Roomschen telt m^en in ons land één missionaris.
In Duitschland is de Missions-Verkehr-Arbeitgemieinschaft een centrum van Missie-actie. Deze stichting beoogt de missionarissen uit te rusten met de meest modem© middelen van vervoer. Reeds zijn door haar naar alle deelen van de wereld, auto's, motorbooten en zelfs vliegtuigen gezonden.
Ook een meer religieuze beweging binnen de Roomsche Kerk heeft groot© g©volgen gehad voior de Missie. De z.g.n. liturgische beweging toch, die ook in de Protestantsche Kerk weerklank vond, heeft door de opleving van h©t liturgisch besei niet weinig er toe bijgedragen om den gemeenschapsband binnen de Kerk te versterken en zoo naar buiten meer kracht t© oefenen. Muziek en litteratuur, de kunst in het algemeen doen dienst om de massa te brengen onder de bekoring der Roomsche Kerk. Dit werkt door zelfs op de Missieivelden.
Met dit doel zijn de laatste jaren in de meest uiteenliggende deelen der wereld d© groote Eucharistische Congressen gehouden, de laatste in de Congo en op de Philippijnen. De overweldigende massaregie, de pracht en praal daar vertoond, hebben hun uitwerking niet gemist op de inheemsche bevolking.
Zoo wordt over heel d© wereld stelselmatig de Missie-acüe krachtig gesteund. Elke gelegeniheiid wordt aangegrepen om op grootsche wijze het Missie-werk onder de aandacht van de geloovigen te brengen. Zoo werd het vierde Eeuwfeest van de stichting der Jezuieten-orde 15 Aug. 1934 een groot Missie-leest. Met trots wees men er op, dat de orde oorspronkelijk slechts door zeven man gcr sticht, nu meer dan drie duizend missionarissen overal in d© wereld in het Missie-werk had staan. Geweldig grootsch was ook de bijna voristeiüjke
begrafenis van het stoffelijk overschot vaa den Missie-pater Damien, die in 1889 op de Hawaiieilanden stierf. Over den Brusselschen radio^zender werd een reportage gegeven van de bijzetting in België, di© een verheerlijking was van het Roomsche Missie^werk en van de helden, die in dat weirik gevallen waren.
Zoo weet Rome al de geloovigen te betrekken in haar wereldomvattend Missie-werk. Wereldomvattend is het. Eén blik op d© kaart is voldoende om dat te zien. Daar waar beslissingen worden voorbereid, die in de toekomst het lot van de volkeren zullen beheerschen, legt Rome het volle gewicht van haar numerieke overmacht in de schaal.
schaal. Dat hierbij een zekere politiek meespreekt, daarvan hebben we nog onlangs ©en sterk staaltje gezien bij de Italiaanscihe usurpatie van Abessynië. Toen geen interventie van den Paus, zelfs geen protest, hoewel uit meer dan 'één Roomschen kriüg daarop is aangedrongen. Ja, de Paus heeft den bestaanden toestand gewettigd. Zijn brief aan den Koning van Italië en Keizer van Abessynië laait geen twijfel meer mogelijk. Heel dit avontuur en vooral de afloop ervan is den Paus zeer gelegen gekomen.
Rome wist, dat een verovering van Abessynië door Mussolini heel dat land onder zeggenschap der Kerk zou brengen. Daarom zweeg de Paus. Reeds is de eerste groep missionarissen van het heilige Hart m October 1936 naar Abessynië vertrokken. Het is nog maar de voorhoede van een groot leger, dat zal volgen.
Abessynië ligt dus open voor Rome. Ook op andere punten in Afrika heeft de Missie haar actie ingezet. Vooral in Centraal-Afrika is, , het Missie-werk een triumf", zoo schrijft een der groote Missiebladen. In Ruanda klom het getal der gedoopten in één jaar van 97.959 tot 142.549. In die streken beleeft de Roomsche Kerk een bloei als nergens anders op de wereld.
Ook in Zuid-Afrika wordt Rome's macht sterk. In Johamiesburg heeft de Missie haar centrum. Vandaaruit worden in dit land van de groote mogelijkheden „de belangen van het geloof verdedigd".
In Oost-Afrika werkt de Missie op twee fronten, tegen den geweldig opdringenden Islam en tegen het Protestantisme. Het rijkste oogstveld voor de Missie is hier Kame'run, waar nu 400.000 Roomschen wonen. De Missie overvl©ug©lt hier de Protestantsche zending reeds m: ©t ©en drievoudige meerderheid. De Bazeler-zending staat hier in het vuur tegen een geweldige overmacht van Roomsthe arbeiders
Over geheel Centraal-Afrika zijn de massa's in beweging en zoeken voor de cultuur-revolutie, die over hen kwam, toevlucht meer bij Rome dan bij de Protestantsche Zending.
Niet het minst is het groote aanpassingsvermogen, dat Rome kenmerkt, hier oorzaak van deze aantrekkingskracht. Op meer dan één terrein vindein we daarvan de sterk sprekende bewijzen. Het nieuwst© hooren we juist uit Japan, waar de Missie haar houding had te bepalen tegenover den Shintodienst, den godsdienst van den staat. Ze heeft ihier getracht een onderscheiding te maken tusschen de publieke plechtigheden van den staat en den eigenlijken Shinto-dienst. Roomsche Japaimens mogen wel deelnemen aan de eerste, daar dezie alleen maar een patriottisch karakter zouden dragen.
Maar wie weet, dat de SMnto-dienst juist het allernauwste verband legt tusschen nationaüsme en godsdienst, tusschen geloof en vaderland'slielde, ziet Rome hier een buiging maken voor het Japansche nationalisme, waar de Protestantsche Zending niet mee kan.
Hierachter en achter zoovele andere soortgelijke gevallen ligt het fundamenteeie verschil tusschen Roomsche en Protestantsche Zending ten opzichte van de beschouwing van den „natuurlijken" mensch, en, nauw daarmee samenhangend, van de bekeering. Het onderscheid is zoo groot als de afstand tusschen het supira-natureele en het ethische standpunt ten aanzien van de verhouding kerk en wereld.
Intusschen heeft Rome door haar standpunt en practijk een grooten voorsprong op de Protestantsche Zending. Want zij komt zoo de volksmassa's 'het meest in het gevlei en legt beslag op hen. Zoo üi Japan, in China, zoO' in Afrika, waar de Rooimsche Missie nu werkt met tienmaal meer arbeiders dan de Protestantsche Zending.
Daar vooral willen ze gaan oogsten, waar na jaren van strijd en harden pioniersarbeid de Zending de eerste vruchten ziet rijpen.
In ©en volgend artikel •willen we iets zien van den opbouw der inheemsche Roomsche kerken en van de wetenschappelijke fundeering van heel het Missie-werk.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 april 1937
De Reformatie | 8 Pagina's