Innerlijke binding aan de autoriteit der Synode.

Gaat dus een Synode zóó te werk, draagt ze een zoo hoog karakter, en zijn haar besluiten zoo rijk en principieel, dat de leden der kerk gevoelen, hoe metterdaad de Heilige Geest voorzat en de vergadering leidde, dan zal de innerlijke bitiding aan deze autoriteit een zeer sterke zijn.

Doet zich daarentegen het geval voor; dat zulk betoon van kracht des Heiligen Geestes, geheel of ten deele uitblijft, en bevindt men dat de Heilige Geest in de conscientie in meerdere of mindere mate tegen zulk een vergadering reageert, dan valt in diezelfde mate uiteraard de band in de conscientie weg, en wordt veeleer de verplichting geboren, om de oorzaken van deze zwakheid op te sporen, en juist ter sterking van de kerkelijke autoriteit in de toekomst, op wat wond schijnt den vinger te leggen.

Hierin kan men den mistasten, en hei is uitnemend dat broederen die anders oordeelen, hun overtuiging hier tegenover stellen.

Maar nooit mag men om het uitspreken van zulk oordeel iemand hard vallen, of iemands ernst verdenken, of zijn broederliefde betwijfelen. Immers een ander kan zich juist door den Heiligen, Geest genoodzaakt en gedrongen gevoelen, om critiek te oefenen op wat naar anderer oordeel voor critiek geen vat gaf.

De critiek door Paulus op Petrus te Antiochië uitgeoefend, zaas volkomen ernstig, oprecht en geoorloofd, hoe scherp ze ook was, en niettegenstaande de mannen die met Petrus aanzaten natuurlijk allerminst met die critiek instemden.

Dr A. KUYPER,

„De Heraut", No. 8SS, 10 Dec. 1893.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen