STEMMEN UIT ONZE KERKEN

Amersfoort 9 Februari '48.

Hooggeachte Reflacteur!

In het Kerkblad der Classis Amersfoort der Synodaal gebonden Kerken van 7 Februari 1.1. las ik onderstaande ontboezeming uit de gebonden Kerk van Vleuten-de Meem over het door haar verloren proces:

Het cassatie-beroep van onze Kerk is door den Hoogen Raad niet aanvaard. Ofschoon wij door het advies van den Procureur-Generaal weer eenlge hoop kregen, Is toch de uitslag tenslotte zoo geworden als wij allang vreesden. Het verwondert ons niet. De Rechter heeft immers, zooals wij alweer opmerkten geen norm om in kerkelijke zaken te beslissen. Ook bij de laatste beslissing bleek weer, dat de Rechter zich moet onthouden van dogmatische en principieel kerkrechtelijke beschouwingen, die voor de Kerken juist den doorslag geven. Bovendien blijkt telkens, dat juristen moeilijk overweg kunnen met het Kerkrecht. Geen wonder: de Kerk is een geheel eigensoortige versclitjning in deze wereld.

Het stuk eindigt met de opmerking dat de liefde niet mag verkoelen. „Ook tegen vrijgemaakten, moeten wij de juiste houding zoeken. Overwin het kwade door hét goede".

En Ds Zwaan van Breukelen, voor wien Ds Bouwsma indertijd krachtens rechterlijke uitspraak, hem op Zaterdagavond beteekend, binnen 2 x 24 uren zijn pastorie moest ontruimen, voegt hier zalvend aan toe, dat hij dacht aan het woord van den apostel Paulus: „Die als Hij gescholden werd niet wederschold en als Hij leed niet dreigde, maar gaf het over aan Dien, die rechtvaardig oordeelt". Als Ik hier eenlge korte aanteekeningen aan toe mag voegen, dan in de eerste plaats dit: Sedert de doleantie is er wel een en ander veranderd In onze rechtspraak. Toen werden alle kerkegoederen toegewezen aan de Synodaal gebleveneu, hoe klein hun minderheid ook was. De goederen behoorden aan het „genootschap".

Maar ook is er wel een en ander veranderd bij het nageslacht van hen, die zich toen op 't diepst verongelijkt achtten. Immers als er nu een rechter is, die er nog net zoo over denkt als die uit den Doleantietijd, dan krijgt hg een applaus van Dr Kraan, Ds Boeijenga, dat in „Kerknieuws" naklinkt. Dan vinden zij die principieel Kerkrechterlijke beschouwing van dien jurist maar heel aannemelijk. En mocht er nog 'n rechter zijn, die 2!ich niet aan een dogmatische beschouwing waagt, dan is er wel een advocaat te vinden, die hem in naam van een Synodaal gebonden Kerkeraad uitdrukkelijk verzekert, dat de opvattingen der vrijgemaakten over verbond, doop en wedergeboorte volkomen in strijd zijn met Gods Woord en de Geref. Belijdenisschriften. Ja zulke beschouwingen zijn zeker (als ze bij de rechters gehoor vinden) doorslaggevend.

Ten slotte nog deze opmerking. Bij het doorbladeren in Rullmann's „Doleantie" viel mijn oog op een uitspraak der voorloopige Synode der Nederduitsch Geref. Kerken (de Kerken dus der Doleantie) vergaderd te Utrecht. Daar werd o.m. uitgesproken: „eindelijk om vooral de Vrfle Universiteit, welke de zuivere rechtsbeginselen tracht te bevorderen, te steunen door aan die stichting onze gaven en zoo mogelijk ook onze zonen toe te vertrouwen". (Kerk en Wetenschap werden toen niet zoo angstvallig gescheiden!)

Wat zouden die mannen van toen wel zeggen als ze Prof. Hellema en dergelijke hoorden pleiten voor de synodale organisatie.

O, zuivere beginselen van het recht! Is het toch waar „dat juristen moeilijk' overweg kunnen met het Kerkrecht? " Ook aan de V.U.? ,

" Met broedergroeten Hoogachtend D. DB BOER Tz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen