Zaaien en maaien

Heel de buurtschap stond er van overeind: men had zooeven Grevink-boer naar de stad, naar het „dolhuis" gebracht. Het was allang mis geweest, maar vanmorgen was het wel overduidelijk geworden, dat het hem „in het hoofd geslagen" was: hij had den zwarte en den bles voor de maaimachine gespannen en was in een dollen rit naar den roggekamp' gereden. Toen begreep men, dat het zóó niet langer ging. Want het winterkoren was pas. uitgezaaid en nu was Grevink naar den akker gereden met de maaimachine ! Nog groepten wat vrouwen bij elkaar, één deed het woord en de anderen hoorden hoofdschuddend toe: Grevink-boer toch! De man wist van geen tijd en uur! **

* Aan dien Grevink-boer moet ik vaak denken als , ik langs andere akkers ga, langs akkers der kerk, langs Gods akkerwerk. Daar zie ik ze soms ook: Grevink-boeren. Den eenen dag herinneren ze U aan den zaaier, die uitging om te zaaien. En den anderen dag ziet ge ze, het hoofd omhoog geheven en de landen aanschouwend: zij zien ze aireede wit om te oogsten. En het ongeluk is, dat deze Grevink-boeren lang niet zoo gauw ontdekt worden als Grevink-boer, die met den zwarte en den bles naar den roggekamp reed, toen de aarde het zaad nog nauwelijks ontvangen had. Integendeel, soms wordt zoo'n jonge Grevink-boer nog aangemoedigd ook. Bij den ouden dominee ging alles maar tam-tam, nü zal de slag begiimen. Er zit „natuur" in den nieuwen dominee, zei een ouderling. Waarmee hij maar wilde zeggen, dat er vuur en vaart in zat. En een oude wijze broeder knikte toestemmend. Hij vond het óók. En sprak den weigemeenden wensch uit, dat dominee maar véél genade mocht ontvangen voor zijn werk. En hij dacht daarbij vooral aan „bekwaammakende" genade: aan veel zaaüjver en veel lankmoedigheid in 't wachten op den oogst.

De Heiland heeft het zijn knechten geleerd. Dat er een tijd is om te zaaien en een tijd om te maaien. En dat God ieder ding schoon gemaakt heeft op zijn tijd (Pred. 3 : 11). Hij heeft hun geleerd, dat het koninkrijk Gods is als bij den boer: alsof een mensch het zaad in de aarde wierp en voorts sliep en opstond, nacht en dag, en het zaad uitsproot en lang werd, dat hij zelf niet wist hoe (Mark. 4 : 26). Zoo hebben ook de apostelen gearbeid: aulus heeft geplant en Apollos nat gemaakt, maar God gaf den wasdom (1 Cor. 3:6). En Paulus heeft het in Timotheüs geprezen, dat hij den apostel behalve in vele andere dingen ook nagevolgd was in zijn lankmoedigheid (I, 3, 10). Zoo is de landman: ij verwacht de kostelijke vrucht des lands, totdat het den vroegen en den spaden regen zal hebben ontvangen (Jak. 5:7).

Zóó moet het toegaan in het Koninkrijk Gods. Daar gaat het vaak langzaam.

In de lage landen kwam het EvangeUe in de zevende eeuw. En eerst in het midden van de 19de eeuw teekende Koning Willem m de wet, waardoor aan de laatste slaven in het koninkrijk der Nederlanden de vrijheid werd gegeven.

Wie al te rechtvaardig is en wat in eeuwen is kromgegroeid op éénmaal wil recht buigen, die haalt verwoesting over zich.

Daarom: broeders weest lankmoedig!

Hebt slechts één zorg.

Dat uw zaad goed is! En het zaad is het WOORD GODiS!

Intusschen hoopt D. E. C. dat nu niemand met dit stukje één vhjtigen zaaier voor de voeten loopt. Tegen hem is dit woord niet. Die zaait, die zaaie uit alle macht!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen