De breedte en de diepte.

Op dezen toogdag moge ik beginnen, U een hartelijk welkom toe te roepen, en mijn blijdschap uit te spreken, dat U ook dit jaar in zoo grooten getale naar de stad onzer hoogeschool zijt gekomen.

In deze opkomst zie ik een vernieuwd bewijs, hoezeer de hoogeschool de warme liefde heeft van' de leden onzer kerken; voor menigeen waren ér tal van bezwaren te overwinnen eer hun komst aan deze plaats een feit werd: maar noch de moeilijkheden aan het uitbreken uit het dagelijksch werk verbonden, nock

het ongerief van een vaak lange reis, noch de geldelijke offers bleken in staat, hen terug te houden dezen gulden feestdag, jaarlljksch evenement in het leven onzer School, mede te vieren. Wat zit daar achter?

Ach, smalen sommigen, een uitgaansdag. Een volksbetooging: dat praesteeren wij, vrijgemaakten. Kijk maar eens naar den opmaak: zooveel bezoekers, zooveel kerken in gebruik, zooveel autobussen, zóó groot was de ophrengst van de collecten. Een geuren met getallen en met cijfers. Mij daar niet gezien.

Neen, Michal kan David's vervoering bij de opvoering der ark niet verstaan.

Laat men toch voorzichtig zijn om het werk Giods en de groote blijdschap over dat werk niet te kleineeren of laatdunkend te bejegenen.

Wie vergeet den eersten tijd van de vrijmaking? „Bezwaard" waren zeer velen; maar toen het er op aankwam, hoevelen stonden yoor de zaak des Heeren? Een synode, die in haar goddelooze aanmatiging gebood en eischte, en het kerkelijk territorium grondig afzocht, om waar maar een begin van „verzet" gevonden werd, dit aanstonds neer te slaan, zich beroepend op een haar nooit van den Heere verleende autoriteit. Wie den moed had, door te zetten, omdat hij den wil van zijn hemelschen Koning gehoorzaam was, werd gestooten uit het ambt of uitgesloten van de gemeenschap aan Christus' lichaam en bloed. En een van de. aanstichters van dit boos bedrijf schreef aanstonds een brochure, in duizenden exemplaren verspreid, om de menschen in te prenten, dat wie zijn synode niet gehoorzaam was en niet boog voor haar besluiten, „kerkscheurder" was, een benaming, uitermate geschikt om bij elk gereformeerd mensch afschuw en verontwa, ardiging op te wekken, terwijl maar weinigen het dóór hadden, dat achter dezen menscheüjken opzet lag een oude satanslisï, om namehjk anderen te betichten van hetgeen men zelf misdeed. Wie in die dagen zich vrijmaakte, kon vermoeden, wat hem te wachten stond — was het wonder, dat het getal van hen, die trouw bleven aan Schrift, Belijdenis en Kerkorde, vergeleken bij de massa, die achterbleef, zoo gering was?

Én nu ? Kan men het dan in 't geheel niet begrijpen, dat bij het zien van de nooit-gedaehte, overweldigende goedheid des Heeren ons het hart vol schiet en ons de dankbaarheidstranen naar de oogen worden geperst? Een door God bewaarde hoogeschool met meer leerkrachten dan ooit te voren; een kloek gebouw tot huisvesting, een steeds aangroeiende bibliotheek, en wat het schoonste is: een schare jonge mannen, die weet wat naar de maatstaf der wereld haar toekomst is, maar die zonder aarzelen zich geeft voor 's Heeren dienst en zich met ijver toelegt op de studie van Gods Woord. Begrijpt men dan in 't geheel niet, waarom het hart van duizenden elk jaar naar Kainpen trekt, die ziende de genade Gods, voor zichzelf al maar moeten herhalen: , , het is de Heere, het is de Heere"?

Waar is het kaf onder 't koren in deze wereld niet ? Maar neemt dat de profetie weg, dat ook een handvol koren geruisch zal doen hooren gehjk de Libanon? We laten ons de vreugde van dezen dag niet rooyen. We weten het: gevaar is er steeds, we zijn elk uur in perikel, niet het minst bij massa-ontmoetingen. En o zoo licht worden we door 't kwade verrast. Als we 't maar zien, en weten willen. En daarom bidden we: o Heere, bewaar ons voor vleeschelijke bewegingen, bewaar ons er voor, dat dankbaarheid tot U vervangen wordt door eigenwaan en vertrouwen op menschen. Als we 't maar weten willen: God is een Hoorder ook van dit gebed.

Wie zoo biddend dankt, vindt de diepte. Die ziet wel menschen en cijfers, maar die ziet daarin Gods gadelooze ontferming. Dié viert vandaag feest, maar ziet niet hooggevoelend neer op anderen, maar hij viert feest in den Geest, die het vleesch kruisigt en begraaft. Die roemt alleen en uitsluitend in den Heere. Want hij is zich bewust van het: gij hebt kleine kracht. Maar die legt het God in handen, dat één meer is dan duizend, en weinigen meer zijn dan een machtig volk. '

En God zoekt de breedte. En de diepte.

Hij zoekt de breedte: Hij doet uit den éénen Abraham een groot volk voortkomen; Hij laat op den Pinksterdag Zijn Apostelen spreken in vreemde talen, profetie van de uitbreiding van Zijn rijk tot alle geslacht en natie en volk en taal; Hij vermeerdert Zijn kerk tot een schare, die niemand tellen kan; Hij recapituleert in Christus alle dingen, eens door de zonde uiteengeslagen; alle dingen in hemel en op aarde. Hij zoekt de diepte: Hij let op den verslagene van geest en die voor Zijn Woord beeft; Hij vordert dagehjksche bekeering; Hij slaat den ouden mensch dood, opdat de nieuwe mensch zou leven. En in de dagen van den anti-christ, als schier allen diens teeken dragen, en zijn volk komt in den grootsten nood, als er van het vleesch niets meer overschiet, dan houdt Hij Zijn volk staande, onbewegeUjk, door de kracht van Zijn Woord en Geest.

Zonder Hem, onzen alwijzen, almachtigen, zeer barmhartigen en genadigen Vader van onzen Heere Jezus Christus — niets.

Mèt Hem — alle dingen. Geprezen zij God. Geloofd zij Jezus Christus, tot in eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen