De dubbele moraal ontmaskerd

Hoe vaak hebben we niet geklaagd: er wordt in de gebonden kerken met tweeërlei maat gemeten. Men is daar smal, men kan daar ook breed zijn; fel tegen vermeende remonstranten, tolerant tegen werkelijke.

We staan in onze klacht niet alleen.

Dr J. C. Hoekendijk, secretaris van den Wereldraad "van Kerken, is ons te hulp gekomen.

In „In de Waagschaal", 2 Dec. 1949, schrijft hij over de aanvallen van prof. Zuidema op de „Wereldzending", In eenige artikelen in „Trouw". Dr Hoekendijk merkt nu Inzake dit „wild geschrijf" op, dat het slechts in Indonesië weersproken werd, doch dat in Nederland een publieke reactie achterwege bleef. Ds Rullmann weersprak in „De Heerbaan" Dr Zuidema en Dr Verkuyl, drong aan op een , , publieke bestrijding van Prof. Zuidema's valse getuigenis en de laffe aanval op zijn makkers". Maar in Nederland bleef het stil. En dan stelt dr Hoekendijk de volgende ontdekkende vragen:

Is het dan toch waar, dat de waarheidscriteria aan de belde kanten van de Alpen verschillen? Of verkrijgt men bij het passeren van Port Saïd een grotere vrijheid? Of moed?

Eu na deze ult-dagende woorden gaat dr Hoekendijk aldus voort:

Velen uit Prof. Zuidema's kring hebben zich geërgerd en vertoornd over zijn artikelen. Maar op de vraag waarom dit niet openlijk werd uitgesproken, was het antwoord steevast dat zoiets „niet opportuun" zou zijn. Sommigen vreesden, dat door zulk een terechtwijzing de zendingsinkomsten zouden dalen, anderen voelden ; -aichzelf in een te „gevaarlijke" positie om de hoogleraar tegen te spreken, weer anderen — de gelijkenis van Prof. Zuidema's optreden met dat van Prof. Schilder is hun niet ontgaan — waren benauwd voor een nieuw schisma

De oecumenische hoffelijkheid mag niet verbieden deze kwellende vraag te uiten: vertonen de Gereformeerde Kerken, wanneer het er op aankomt, niet het .karakter van een primitieve adat-gemeenschap, waar het er Immers voor alles op aankomt, dat men het alttjd weer voor de stamgenoot opneemt en het groepsprestige bewaart?

Natuurlijk zijn we het in geen enkel opzicht met dr Hoekendflk eens, wat zijn critiek op Zuidema's artikelen betreft, artikelen, die volgens hem verhuld zijn „in een Schllderiaansch dialect, dat ieder zoo maar niet verstaat". We staan achter den aanvallenden prof. Zuidema, al wilden we wel, dat hij nu ook verder ging en zija kerken ging oproepen tot vrijmaking en reformatie.

Maar met de critiek op de gebonden Geref, Kerken, die dr Hoekendijk uitbrengt, zijn we het eens. Wat dat betreft spreekt dr Hoekendijk met een schllderiaansch accent. De kool en de geit worden gespaard in de kerken, die in 1946 een Vervangingsformule opstelden én zich aansloten bij den Ned. Zendingsraad en I.Z.R., die in 1948 te Eindhoven en in 1949 te Den Haag alle leeruitspraken handhaafden en tegelijk stevige contacten aanknoopten met de bij den Wereldraad aangesloten Javaansche kerken. De 31 studenten, die weer Groen en „den jongen Kuyper" willen lézen, worden „ongereformeerd" genoemd. Maar met barthianen wordt in de zending samengewerkt: „Baarn" en „Oegstgeest" zijn de Groote Twee der nederlandsche zending. En tegelijk durft men ook weer niet In alles de consequenties van eigen daden trekken. Men gaat uit; maar dan „in het nette". Tweeërlei ethiek. Tusschen ja en neen.

Moge er eindelijk eens gekozen worden. Of eigenlijk: als er zóó doorgegaan wordt, is er al gekozen. Gekozen voor de normloosheid. En déze keuze riep en roept om Afscheiding, Doleantie en Vrijmaking. Hij heeft u bekend gemaakt, o mensch, wat goed is. En wederom: niet wij, maar de Woorden des Heeren verbinden wetteloosheid met den antichrist (2 Thess. , 2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen