GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

AFGESCHEIDENEN EN DOLEERENDEN, EERTIJDS EN NU.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

AFGESCHEIDENEN EN DOLEERENDEN, EERTIJDS EN NU.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ds M. A. Krop schrijft in De Herv. Kerk:

, , Als Hervormden hebben wij ons nooit geheel zeker gevoeld, wanneer ons van gescheiden zijde verweten werd nog in 1834, noch in 1886 kerkelijk recht te hebben gedaan.

Hoewel in 1886 de zaken geheel anders lagen dan in 1834 moest toch eerlijk worden toegegeven, dat ook toen geen geestelijke beslissing viel, maar een machtsstrijd is gevoerd.

In Hervormd minderwaardigheidsgevoel waren we soms maar al te snel geneigd schuld te belijden door de reglementenbundel 1816 en de kerkelijk betere we, g der gescheiden kerken onszelf tot voorbeeld te stellen.

Dat is thans voorgoed voorbij. Want wanneer in de gescheiden kerken een leeruitspraak werkelijk geestelijk gezag heeft, hoe komt het daji, dat niemand zich onderwerpt?

Moet dit enkel verklaard worden uit „de hardigheiii des harten" ?

Of komt dit, omdat de veroordeelden zich bij voorbaat al moesten beschouwen als beklaagden aan wie kerkelijk geen recht werd gedaan, en met wie kerkrechtelijk zeer wonderlijk werd omgesprongen?

Bij de huidige kwestie Schilder krijgt men bij alle „toelichtingen" en „prae-adviezen" toch wel zeer sterk de indruk, dat het in wezen om iets geheel anders gaat dan in feite wordt gezegd.

Dit blijkt ook uit de , , verzoeningsformule", zoals deze thans gevonden is rnet - de groep vaq, ds Bos.

Want wanneer deze goed gelezen wordt, dan blijkt dat dogmatisch en kerkrechtelijk niet zoveel veranderd is, maar dat het gaat om dit ene fijne puntje, namelijk , , het niet in gevaar brengen der kerkelijke gemeenschap" en alle vragen van schuld en schuldbelijdenis cirkelen om deze gedachte.

In bijzondere zelfherkenning herinneren we ons ineens, (iat dit in 1834 en in 1886 de argumentatie was van Hervormde zijde, die terecht aanvechtbaar werd genoemd.

Maar nu blijkt, dat de gescheiden kerken, die meenden geen deel meer te kunnen hebben aan de Hervormde kerk in haar zwakte en aanvechting, uitgerekend één der zwakste punten van het Synodaal apparaat in haar bagage hebben meegenomen".

We nemen dit citaat over van ds C. v. d. Waal in Kb. Leerdam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 juli 1950

De Reformatie | 8 Pagina's

AFGESCHEIDENEN EN DOLEERENDEN, EERTIJDS EN NU.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 juli 1950

De Reformatie | 8 Pagina's