VU Magazine 1974 - pagina 41

algemeen nog gezien als de behandeling van het kind. Dr. De Ruyter kan daar inkomen: in een tehuis hebben de hulpverleners het kind voortdurend bij zich en zijn de ouders ver weg. Rondom het kind is doorgaans een complete staf van deskundigen uit verschillende vakgebieden aan het werk. 'Ik denk dat we daarbij de ouders vergeten en dat we menen, dat wanneer het kind maar eenmaal is veranderd, het later in het gezin wel weer zal gaan functioneren. Ik vind dat een misvatting: juist omdat opvoeden een vorm is van met elkaar communiceren; een vorm van actie, van handelen is, zou de hulpverlening moeten bestaan uit allerlei situaties waarin ouders en kinderen met elkaar worden geconfronteerd. Wanneer de ouders gespannen zijn, kun je hen wel vertellen dat niet te zijn, maar dat betekent nog niet dat ze daartoe in staat zijn. Ik denk dat die toestand van ontspanning alleen al doende kan worden bereikt, vandaar mijn pleidooi ouders en kinderen in een specifieke situatie met elkaar te laten omgaan'.

zouden kunnen zien waar het mis ging en waar goed. 'Zodra je dergelijke dingen gaat doen, haal je de problematiek tevens uit de emotionele, vage sfeer. Want dan blijkt voor de ouders en het kind dat ze iets kunnen doen, of tenminste: kunnen handelen. Dat moet volgens mij centraal staan'.

Korter behandelen Zal een dergelijke taakverbreding er niet toe leiden dat minder kinderen kunnen worden geholpen? Dr. De Ruyter meent van niet. De kinderen zouden korter in de inrichting be-

Vakantie Het idee is, om ouders bijvoorbeeld in de weekeinden naar de inrichtingen te laten komen om met hun kinderen te leven. Ook zou in de vakanties de gelegenheid kunnen worden geschapen voor ouders om met hun

kinderen eerder worden ontslagen. Ze weten dan met name hoe ze met eikaars moeilijkheden moeten omgaan. Dat werkt spanningverminderend: wanneer er iets misloopt kan er ook wel eens om worden gelachen omdat men zich bijvoorbeeld de situatie herinnert uit een eerder gespeeld rollenspel, waarbij hetzelfde fout ging. 'Je haalt de omgang van ouders en kind een beetje uit de sfeer van winnen-en-verliezen'.

'Gevaarlijk' Het gesprek komt terecht op de inleidende opmerkingen die dr. De Ruyter in zijn les maakte. 'A Is ouders het al niet zelf ontdekken', zo zei hij, 'dan helpen de massamedia en de uitgevers er aan mee hen alsnog te laten ontdekken dat er iets met het gezin aan de hand is'. Lofzangen als die van Bavinck op het gezin (met 'zijn rijkdom van verhoudingen, een veelheid van eigenschappen, een schat van gaven, een wereld van liefde') zijn verstomd; de stelling van Schippers dat 'het gezin in heel WestEuropa, maar zeker het gezin in Nederland bezig is op korte termijn zich te ontwikkelen tot die menselijke levensgemeenschap, die als eerste erin zal slagen - en er in belangrijke mate reeds in geslaagd is - de moderniteit als totaal tot uitdrukking te brengen in de uitoefening van zijn meest wezenlijke functies', zal in het jaar

illustraties uit: 'Kijken naar l<inderen'

kinderen om te gaan, om bepaalde handelingen (bijvoorbeeld via rollenspelen) met elkaar te gaan doornemen. Met video-apparatuur zouden de activiteiten kunnen worden vastgelegd, waardoor ouders zelf voor zich

hoeven te blijven. Vroeger werd als regel aangehouden dat een kind helemaal 'klaar' moest zijn voordat het naar huis kon gaan. Dankzij het feit dat in de voorgestelde werkwijze de ouders veel meer weten, kunnen hun

dat ze werd geponeerd (1958) met meer instemming zijn ontvangen dan thans. Door verschillende auteurs is het gezin gekenschetst als gevaarlijk voor ouders en kinderen; volgens de één maken de ouders de kinderen ziek, volgens de ander is juist het omgekeerde het geval. De vraag van VU-magazine luidt hoe het te rijmen valt dat aan de ene kant wordt gesignaleerd dat er iets met het gezin 'aan de hand' is en aan de ansere kant grote nadruk wordt gelegd op behandeling van het gehele gezin wanneer er sprake is van opvoedingsnood. Dr. De Ruyter stelt vast dat het feit dat het gezin 'in ontwikkeling' (sommigen spreken van 'in een crisis') is, niet wegneemt dat het gezin het levensverband is, waarin iedereen in West-Europa begint. Hoewel hij zich kan voorstellen dat er hulpverleners zijn, die. 39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen