GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1974 - pagina 189

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1974 - pagina 189

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

m

Black Hills. Maar in de voor de toeristen nagebouwde saloons, waar wassen beelden naar een whisky of de revolver grijpen, komt de aanstormende Indiaan nog steeds niet verder dan de deuropening. Om de voormannen te vinden onder wier leiding de Indianen iets meer bescherming genoten moet men bij minder bekende presidenten zijn, zoals Ulysses Grant en James Monroe. Tijdens de regering van de laatste kwam de bepaling af (de Indian Assimilation Bill) dat, ten einde de Indianen voor verdere uitsterving te behoeden, de president het op zich neemt deze mensen tot werklustige

magazine

ring kreeg, blijkt geen enkele grensbepaling stand te houden. Vanaf dat moment werd met de belangen van de Indianen nauwelijks rekening meer gehouden. Maar Amerika heeft toch zijn beroemde integere voormannen gekend, presidenten als Thomas Jefferson, Abraham Lincoln, George Washington en Theodore Roosevelt 'wier visie en leiding vorm hebben gegeven aan de demokratische traditie van dit land', zo vermeldt het tekstbord bij hun gigantische gebeeldhouwde koppen waar ik de volgende dag

»**•%.

«.'i«f-'J**i«

Linksonder en hierboven: indianen Reservaat Linksboven: Red Cloud. Voor de vierde maai bij de Grote Vader Rechtsboven: Sitting Bull en Crazy Horse Na veel wikken en wegen recht in eigen hand

tingswoede der Indianen die volgens de overlevering deze Mount Rushmore als een Heilige Berg beschouwen.

Bescherming midden in de Black Hills tegenover sta. In het algemeen valt de houding van deze presidenten ten opzichte van de Indianen tegen, zo leert de geschiedenis. De eerste van het rijtje zei in 1812 dat de Indianen, tezamen met de beesten in het woud, naar de rotsige bergraassa's verdreven moesten worden. En de laatste meende in 1910, dat als je op de grond claims van enkele duizenden smerige wilden inging je ook de aanspraken van deze of gene kolonist, paardendief of misdadiger in overweging diende te nemen. Ook deze zogeheten 'schrijn der demokratie' ontkomt niet aan de bezet-

Een merkwaardige ervaring: enerzijds die geweldige granieten koppen en de onverzettelijke blikken die je het gevoel geven dat er misschien toch wat zit in hun uitspraken en anderzijds de onzichtbare bezetters daarboven, die daar reeds vanaf 24 augustus 1970 bij tijd en wijle bivakkeren; en telkens als een groep gepakt wordt komt er een andere. De overheid heeft al laten weten niet bij elke boom een parkwachter te kunnen posten. Dat is ongeveer hetzelfde dat 100 jaar geleden Red Cloud te horen kreeg toen hij de Black Hills, met behulp van de toenmalige regering, van blanke indringers gevrijwaard wilde hebben. Zo is er weer spanning en strijd om de

individuen van hoogstaand karakter om te vormen en ze een wijze van agrarische cultuur bij te brengen die aan hun situatie is aangepast. Nog afgezien van het feit dat het Amerikaanse politieke systeem met zich brengt dat er in de regel om de vier jaar een keur van nieuwe politici aan de macht komt die een eigen koers uitstippelt en het niet zo nauw neemt met de plechtige afspraken van de voorgangers, faalde elke poging om van de Indiaan een landbouwer te maken volkomen, zo blijkt achteraf. Zelfs de stammen die van een of andere vorm van landbouw geleefd hadden brachten er weinig van terecht: De Pueblo's teelden een soort van wilde rijst die niet te eten was. De Chomances hadden zo weinig idee van landbouwtechniek dat ze, eenmaal van de aloude omgeving weggehaald en elders neergezet, bijna van honger omkwamen. En de diverse nomade-stammen van het Oude Westen begrepen zelfs niet dat ze naar de reservaten waren gezonden om de landbouw te beoefenen en meenden nog lange tijd van de Bisonjacht te kunnen bestaan. Telkens vinden er ontsnappingen plaats. Zo zwierf Dull Knife een half jaar lang met de overgebleven Cheyennes door het gebied van de blanke man hopend de bisons te kunnen vinden waarvan de laatste in het enorme prairiegebied van Texas tot Canada, de Mississippi rivier 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's

VU Magazine 1974 - pagina 189

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1974

VU-Magazine | 516 Pagina's