Separatie en Doleantie - pagina 35

HET COLLEGIALE STANDPUNT.

hun optreden

Optreden, lijkt

wordt

zijn

mogen,

til

35

dun niet door de Overheid bemoei-

maar hoe onderscheiden deze gevallen ook worden ze ten principale alle ueheerscht

enz,;

toch

door de vraag, of

c.

de //geloovigen^'

q.

d.

/,.

de leden der ge-

om

ïnstitueerde kerk, al dan niet de verplichting hebben,

noods

van

rt't'ormatie

het

waarin

instituut,

nemen. Hierover nu kan, na hetgeen geschied

na hetgeen

is,

chie

beweerd

tisch

uiteen

is,

leven,

ze

in de

hand

ter

te

dagen der Reformatie

in de plei looien tegen

Komes

hiërar-

en na hetgeen Voetius desaangaande theore-

heeft

gezet, onder Calvinisten geen twijfel

meer

Voor hen staat deze ambtelijke bevoegdheid en

bestaan.

des-

en wil hunner speciale voorgangers de

den zin

tegen

ver-

plichting vast.

mag men

Al

dus den broeder niet oordeelen, en

als

er

is

geen enkele reden aanwezig, waarom men de nieuw geïnstitueerde kerkeu, die ten onzent na 183 niet

met broederlijke genegenheid

toch

mag

1

als

door Separatie ontstaan

zijn,

kerken Christi zou erkennen,

verheeld noch verzwegen, dat te zijner

tijd

op deze

ambtelijke bevoegdheid en ver])lichting, en evenzoo op de regelen, die zelfs

gelden, veel te weinig gelet

hierbij

zonder

afgeweken

zijn

instituut eenvoudig liet voor

aan

brief

keurd;

zond,

iets

wat

kan te

nooit

is.

voorgangers

wat het was, en

vermanen,

zijn

er een afscheids-

onvoorwaardelijk worden goedge-

minder mag verzwegen, naardien de kerk

ülrum nid met nieuwe

maar reformatie

foruuitie begon,

bestaande instituut tot stand bracht. Doch

men

Althans dat men, te

in

<ïeze«;d,

«ieiiik

te

het al is

overtuigd, dat er vaak te lichtvaardig over de ambtelijke

verplichtingen der geloovigen

is

heengegleden, en dieper studie

van de Gereformeerde beginselen licht een anderen loop aan de zaaiv

zou hebben gegeven, toch mogen

loos

in

het

zij,

die inmiddels zorge-

bedorven instituut bleven voortleven, zonder aan

de reformatie ervan de liand te slaan, hiervan nooit een verwijt

maken aan

hen, die althans gevoelden dat

men

nit-t

zoo bedorven

instituut geen vrede mociit

nemen, en het daarom misschien

spoedig verlieten, iets wat

te

meer klemt, omdat de reglementen

van het instituut van 1810, waaronder men

leefde, niet

woorden deze bevoegdheden en verplichtingen van viiïen"

tot reformatie

al te

van hun instituut i-rkcuden.

met zoovele tle

„geloo-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen