Acta van het Zending-Congres - pagina 71

;

55 aard der zaak, nimmer op den weg der N. 6. Z. V. heeft gelegen, en zeker uu niet ligt.

Doch geen dezer Inlandsche Kerken heeft nog eigen herder en leeraar. De vier Zendelingen, die thans, in verband met de

haar

Vereeniging, op Midden-Java arbeiden, de B.B. Wilhelm en Zuidema te Poerworedjo, Bagelen, Br. Vekmeek, te Poerbolinggo, Banjoemas, en Br. HoESïjiAN, te Pekalongan, zijn ,,Zendelingen", predikers van het Woord onder de Heidenen en Mahomedanen, en niet ,,Herders en Leeraars". Hun roeping is, visschers van menschen te zijn om het Evangelie te prediken; harten opent en, daar, waar de Heere de om op het Woord acht te nemen, Kerken te planten. Doch zij zijn geen herders en leeraars, bij de, door hen gestichte of andere, bijzondere Kerken. Hun betrekking tot de Inlandsche Christen-gemeenteu kan, in de bediening des Woords en der Sacramenten, in de oefening der tucht gevoegelijk vergeleken worden met die van een Consulent in Kerken onze zij vervullen, bij ontstentenis van een pastorloei, diens plaats de Kerken voorts dienende met raad en daad in alles wat de goede orde der gemeenten, hare verhouding tot andere gemeenten, en den gezamenlijken arbeid tot uitbreiding van het Koninkrijk Gods betreft. Wel verstaan wordt het, dat een Zendeling, die bij eene gevestigde, zij het nog jeugdige, Kerk 0])treedt als haar vasten Dienaar desWoords,ophoudt Zendeling te zijn. Waarom ook geen Zendeling der N. G. Z. V. den, in Indië steeds meer gebruikelijken doch niet aautebevelen, titel draagt van „Zendelingleeraar," noch spreekt van „zijn" gemeente; en gearbeid wordt om aan de Inlandsche Kerken duidelijk te doen verstaan, dat uit haar midden de Dienaren des Woords moeten voortkomen, en ook op haar de roeping ligt, zelve in de behoefte van den openbaren eeredienst, insluitende het onderhoud harer leeraren, te voorzien.

daar op reize, in dessas enz., van immers naar hun ambt als gemeenteleden geloovigen is en wordt veel gedaan voor de verbreiding des Evangelies op Midden-Java. Op dcze wijze is het Evangelie gebracht naar Djocjakarta; heeft het zich daar in korten tijd zegenend uitgebreid, en werd het gepredikt in Soerakarta en Kedoe. ') Het moge waar zijn, dat, zoo aan het innerlijk gehalte als in de openbaring naar buiten, aan de gemeenten nog zeer veel ontbreekt, met dankbaarheid aan den Heere God moet erkend worden, dat 's Heeren zegen kennelijk op deze wijze van arbeiden rust.

hier en

—

—

;

,

;

De Oudsten

dezer gemeenten zijn, bij ontstenvan geordende leeraren, en als geeu Zendeling of helper tegenwoordig is, hare aangewezen voorgangers bij de godsdienstige samenkomsten op den Rustdag; en op periodieke kerkelijke samenkomsten worden de Kerken, als op eene classikale vergadering, door afgevaardigde Oudsten, of anderen, vertegenwoordigd. In de prediking des Evangelies aan nietChristenen worden de Zendelingen gesteund door Inlandsche helpers, welke ook, als Oefenaars, voorgaan in de gemeenten. Doch ook vooral door eenvoudige verkondiging van het Woord, tenis

In verband met hare Zending, heeft de N. G. Z. V. een Kweekschool te Poerworedjo, de ,,Klcchekids-School", voor de opleiding van Het Inlandsche onderwijzers en evangelisten. Christelijk schoolonderwijs staat op MiddenJava nog op zeer lagen trap, vooral ook door het bijua volslagen gebrek aan onderwijzers. In dat gebrek hebben de Zendelingen der Vereenisina steeds eenigszins trachten te voorzien door private opleiding van helpers, doch dit ging gebrekkig; terwijl ook de opleiding aan het Seminarie te Depok, hoe zeer die Instelling ook geroemd moet worden, om onderredenen niet in de behoefte op scheidene Midden-Java voldoen kan. De stichting eener

')

Dus

werd

nog onlangs door Zendeling Wilhelm

bericht:

„Alle gemeenteleden, maar vooral de oudste», spreken over en prediken het Christendom overal, waar hun de gelegenheid wordt aangebodeu. „Zoo predikten twee ouderlingen der gemeente Boeloe (Bagelen), in het dorp Prangkokhan met zulk een zegen, dat zeer kort na hun bezoek reeds 50 personen tot het Christendom waren overgegaan. Prangkokhan werd de eerste

gemeente

in

Djogjakarta.

„In 1884 moesten ouderlingen van Prangkokhan naar de hoofdstad Op de reis vertoefden zij in een herberg aan den grooten weg. Zij verkondigden daar het Evangelie aan ingezetenen van het dorp Kehonhagoeng, en hun prediking had tengevolge, dat weldra in dat dorp eene gemeente ontstond. „De ouderling Kjahi Tjeinara, van Slewah, ging over de grenzen van Bagelen en predikte te Selong (Djogja) en niet lang daarna ontstond er eene gemeente, die zich standvastig betoont ook onder vervolging en lijden. „Een oudeiling van Selong en de evangelist M. Bongde hoofdstad in sareHja predikten het. Evangelie Djogjakarta, en de kapitein Raden Mas Nalataroena weid tot belijdenis van 's Heeren naam gebracht. „In Semboeh werd eene gemeente gesticht door middel van de prediking van broeders uit Kebonhagoeng. Uit Semboeh weid het Evangelie voortgeplant in de buurten van Glothan en Karangassem, waar ook gemeenten ontstonden, en vandaar breidde het Evangelie zich uit naar Paperdjoerang. En van hier uit werd de waarheid verkondigd in Kedoe en Soerakarta vooral in het district Moentilan. in Z. -Kedoe."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen