Johannes Maccovius - pagina 306

294

De mensch wikt, maar God beschikt. En juist daarin ligt hun zonde. Judas verraadt den Heiland, het Decreet wordt gerealiseerd, maar Jozefs broeders zijn niet Gods gedachten.

Judas weet van dat Decreet niet het

hem om

is

die schrikkelijke

is

Deus

ponit.

Daarom

af, hij

denkt er niet om,

de dertig zilverlingen te doen, en daarom

daad een ontzettende zonde.

Homo

pro-

disponit.

leert Maccovius, geheel in

„Actiones non sunt peccata stal

en moord

als

defectus

zijn

geen peccata

gereformeerden trant 2^er

accidensy Dief-

als actiones

en motus, maar

^Jer ce,

sed

motus. Er heeft plaats gehad een privatio

imaginis divinae, doch deze had van Gods wege niet plaats

qua peccatum, maar qua poena. De mensch wijkt in zijn doen en laten van de gedachten God af, hij doet alles uit een ander motief^ en met een ander doel. Jesaia 10 zet dat wel het meest duidelijk uiteen. In vs. 6 wordt van den Assyriër gezegd: „Ik zal volk,

en Ik zal

hem

verbolgenheid; opdat

hem zenden

tegen een huichelachtig

bevel geven tegen het volk Mijner hij

den roof roove, en plundere de

plundering, en stelle het ter vertreding, gelijk het

slijk

der

En toch „Wee den Assyriër," heet het in vs. 5. En daarop geeft vs. 7 het antwoord: „Hoewel hij het zoo niet meent, en zijn hart alzoo niet denkt, maar hij zal in zijn hart hebben te verdelgen, en uit te roeien niet weinige volken." En zoo zegt Maccovius dan: „Assur feeit quod Deus voluit, sed longo alio fine, quam Deus intenderat." ^) Of wilt ge zijn algemeene conclusie: „Peccat ergo homo, ea quae praeter voluntatem Dei non eveniunt, faciendo tum quod aliquando ea quae iubet facere, alio fine quam Deus illa straten."

fieri

:

praecipit, facit.

Daarom

is

^)

er recht voor laus en vituperatio. Alles ge-

schiedt wel per necessitatem,

(=

spontaneitas).

eveniunt,

illa

maar toch ook

in libertate

„Falsa hypothesis, quod quae necessario

non mereantur laudem

vel vituperium."

Mac-

covius wijst, voor wat de laus aangaat, op de wolke der

')

Theol. Pol., p. 107.

")

Coll.

Theol. Quaest. de Praesdest.

Anno 1618

et 1619. Disp. XII.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen