Terecht vestigt de Hoop

Terecht vestigt de Hoop van deze week de aandacht op het zoo droeve feit, dat sommige Bedienaren des Woords, die nog zoo kort geleden onbewimpeld voor hun overtuiging omtrent het zondig karakter der Synodale Hiërarchie uitkwamen, thans zich afsloven in Synodalen dienst, en er zich toe leenen, om de broederen, met wie ze eertijds saam verzelschapt waren, te vervolgen.

Meer bijzonder vestigt de Hoop de aandacht op de droeve houding van Ds. De Wilde van Schiedam,

Moet het iemand, die »Synodaal" gezind is, ten slotte toch zwaar vallen, onophoudelijk vergaderingen te moeten houden, om te onderzoeken, op welke wijze Gereformeerde Broeders schuldig verklaard kunnen worden aan de overtreding van een artikel der Synodale reglementen, en dag en nacht te plagen met Classicale missiven, hoe veel te zwaarder moet dit aan Ds. De Wilde zijn, die 15 Juni 1884, openlijk in druk, aan de Classicale Vergadering van Rotterdam verklaarde, > > dat de Synodale Organisatie van 1816, noch in oorsprong, noch in aard, noch in strekking met Gods Woord en met het Gereformeerd Kerkrecht, in dat Woord geworteld, overeenstemt." »Dat al, wat voor hooger Recht en Waarheid klopt, zich moet opmaken, om die middelen te zoeken, waardoor de Gereformeerde Kerken weer in een toestand te brengen zijn, die aan haren aard en wezen past." Ja, dat »daar de toestand, als thans wordt doorleefd, in strijd is met het Woord, en met het Gereformeerd Kerkrecht in dat Woord geworteld, het de roeping is der Gereformeerde Kerken, om zoo spoedig mogelijk tot zuivere Organisatie te komen.

Sterker nog. Ds. De Wilde heeft in 1884 en 1885 nog meer verklaard:

Voor Ds. De Wilde, die, den 23sten October 1884, op een vergadering van afgevaardigden van Kerkeraden uit Kerken in het Classicaal ressort, te Rotterdam gehouden, mede van oordeel was, dat de Organisatie van 1816 »wederrechterlijk is ingevoerd, in strijd is met Gods Woord en de Belijdenisschriften en den Kerkvorm der Gereformeerde Kerken, '' en - i^dez Organisatie niet verbeterd, ; r.aar terzijde gesteld moet ïvorden'', tn dit in eenemissive, dd. Mei 1885, aan de Kerkeraden in het ressort mededeelde met verzoek, op eene te houden vergadering van deputaten daaiover hun oordeel uit te spreken. Voor Ds. De Wilde, die zulke verklaringen niet heeft afgelegd, dan na ieder woord daarvan, in tien of elf vergaderingen ten huize van Br. Ouderling Vrolijk gehouden, nauwkeurig te hebben gewikt en gewogen; die zich, zoo sterk als iemand, heeft uitgelaten over het onschriftuurlijke en onhoudbare der geheele Synodale Organisatie, moet het al een zeer zware taak zijn, om thans, als Scriba van het Classicaal Bestuur, zulke door en door Synodalistische missiven te schrijven aan den Rotterdamschen Kerkeraad. En, nadat hij openlijk verklaard heeft, dat de Synodale Organisatie, als in strijd met Gods Woord, terzijde gezet moet worden, den mannen, wien hij zulks verklaard heeft, te moeten toeroepen: Onderwerpt u aan die Organisatie ten allen tijde, in alles, niettegenstaande elk gewetensbezwaar, of gij zult, mede door mij, worden berispt, geschorst, AFGEZET.

Er ligt in dit alles iets onbeschrijfelijk beschamends voor ons kerkelijk leven.

Mannen als Ds. De Wilde zouden, er is geen de minste twijfel aan, in een vrijgemaakte kerk, onverwijld van harte zich bij de gereformeerde of gezuiverde waarheid waarheid voegen, en terstond inzien hoe ze voor hun Jezus niet zonder zelfverwijt op de knieën kunnen liggen en niet met een geruste conscientie de vrucht van Golg tha kunnen genieten, zoolang ze ook maar een enkelen Synodalen doorn blijven steken in de kroon van onzen Koning en Heer.

Maar nu is hun kerk niet vrij.

Nu wrikt een opkomen voor hun Heiland opeens hun gansche kerkelijke positie los. Nu duchten ze allerlei gevolgen. Nu hooren ze allerlei drogredenen. Nu zien ze allerlei karakterlooze voorbeelden.

En nu komt er een oogenblik dat ze aarzelen.

Van dat eerste aarzelen maakt de verleiding gebruik, om ze naar de overzij te dringen.

Even daar staande, leenen ze zich in een ondoordacht cogenblik tot een vergelijk, dat niet goed was.

En nu gaat het voort en verder.

Van stap tot stap, van schrede tot schrede.

En nu gaan ze dagelijks om met hun vroegere tegenstanders, en durven niet meer in het oog van hun vroegere broederen te zien.

En zoo vermoordt men zijn karakter.

En zoo komt men zedelijk om, tot men vlucht voor zijn eigen schaduw.

o. Het is zoo diep treurig, dat de Synodale Hiërarchie bij al haar zonden, ook nog dit karakterbederf van vele onzer beste broederen op haar rekening heet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen