Door onderscheidene publicisten

Door onderscheidene publicisten, die blijkbaar geen studie van de zaak hebben gemaakt, wordt beweerd, dat het toekennen van „de hoogste wetgevende, rechtsprekende en besturende macht" aan de Synode van het Genootschap niet te kort zou doen aan het Koningschap van den Heere Jezus, o. a. omdat art. XI door zijn dringen op handhaving der leer, dit Koningschap veilig stelt, of gelijk anderen zeggen, omdat „hoogste" hier alleen beduidt: hooger dan in de Classis, den Kerkeraad enz.

Deze publicisten zien echter, als ze dit, te goeder trouw, zoo maar klakkeloosweg neerschrijven, deze vier dingen voorbij:

1°. dat de „wetgevende, rechtsprekende en besturende macht" een vertaling is van de trias politica, en dat deze niets minder uitdrukt dan de Sotivereinlteit; zoodat de Synode hier metterdaad verklaard wordt datgene over de kerken te bezitten, wat God de Vader aan den Zoon., en niet aa.n de Synode gaf. En overmits de Heiland deze Souvereiniteit als loon voor zijn sterven op Golgotha ontving, toont wie zoo spreekt, zich niet zeer fijngevoelig voor het lijden zijns Heeren;

2°. dat als er twee bepalingen in een reglement staan; waarvan de ééne in het vage „handhaving der leer" vergt, en de andere met zooveel woorden een stuk van die leer breed omschrijft en uitwerkt; niet het bijzondere door het algemeene, maar wel het algemeene door het bijzondere beperkt wordt. Als b. v. in de belijdenis der Mennonieten én in het algemeen de autoriteit van Gods Woord gehandhaafd, én bepaaldelijk teg-en den kinderdoop partij wordt getrokken, dan is het de ongerijmdheid zelve, staande te willen houden: „DeMennonietische belijdenis leert wel terdege den kinderdoop, want zij belijdt de autoriteit van het Woord, en dat Woord leert den kinderdoop." En toch even ondoordacht is wat deze publicisten leeraren, en de een den ander naschrijven;

3°. dat een „wetgevende" macht, in den zin, dien dit „wetgevende" in het Synod'ale reglement heeft, in de kerk van Christus niet bestaat. Gods Woord is de eenige eenmaal gegevene wet, en geen autoriteit van mensch of engel kan hier een meerdere of nieuwe wet aan toevoegen. Regelingen, bepalingen, maatregelen kan men verordenen, maar „wetten"geven niet. Wie „wetgevend" op wil treden, gelijk de Synode* dit doet, breekt de wet van het Woord af;

en 4°. dat de practijk van 70 jaren het volstrekte ongelijk van wie zoo spreken aantoont; en door de regeling van het godsdienstonderwijs en de proponentsformule de belijdenis wel terdege opzij is gezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen